283 μέρες .ξανά στο ευγενικό μονοπάτι (Judo)

Ήταν 2 8/10/2008 όταν περίλυπος με μια μισό σπασμένη κλείδα, έγραφα ακριβώς απο την ίδια θέση - για το ατύχημα μου, το οποίο θα με έβγαζε εκτός για σχεδόν 10 μήνες, απο το αγαπημένο μου sport.

Οι μέρες πέρασαν,ποτέ δεν ξέχασα το judo, υπήρχαν 2-3 φορές που πήγα να αγνοήσω την εντολή του γιατρού και να τρέξω για προπόνηση, τελικά δεν το έκανα. Χάζευα video στο youtube, διάβαζα άρθρα και μάθαινα τα νέα απο τους συναθλητές μου. Δεν τόλμησα να πατήσω στο dojo γιατί θα με έπιανε κατάθλιψη. Όταν θες να κάτι τόσο πολύ και δεν μπορείς δε σου κάνει κέφι να βλέπεις άλλους να ασκούνται και εσύ σαν τον καλό επισκέπτη να κάθεσαι σε μια γωνία, άπραγος δέσμιος τραυματισμού.

Σήμερα απο το πρωί ήταν the moment of the day, μετά τη δουλειά προπόνηση σε νέο μεγάλο dojo, με γνωστές αλλά και νέες φάτσες να σε καλωσορίζουν - μια οικεία παρέα που δε σε ξέχασε, πολύ ωραίο συναίσθημα!Νομίζω απο τα πολλά ωραία που προσφέρει ο αθλητισμός!

Καθαρό και κολλαριστό judogi, έφτασα νωρίς στον νέο χώρο. Μετά τους χαιρετισμούς και τα αστεία - έριξα μια κλεφτή ματιά στο νέο dojo. Το tatami αρκετά μεγαλύτερο, οι προπονήσεις θα είναι γενικά πιο εύκολες. Ένα νέο τμήμα Αikido ήταν στα τελευταία του λεπτά. Ωραίο το Aikido είχα την τύχη να κάνω λίγο στα φοιτητικά μου χρόνια, αλλά το βλέμμα μου κόλλησε στους αθλητές του τμήματος. Ίχνος ιδρώτα,΄σίγουρα όχι για μένα΄μονολόγησα.

Δεν έβλεπα την ώρα να βγουν έξω να αδειάσουν τον χώρο και να ορμήξω! Αυτή η αίσθηση απο το σκληρό πλαστικό στο γυμνό πέλμα, η μυρωδιά απο ιδρώτα και βρεγμένα judogi.

Το τμήμα του Aikido τελείωσε. Άνοιξα τη γυάλινη πόρτα, υπόκλιση πριν πατήσεις στο tatami, μερικά βήματα - αυτή η αίσθηση που έλεγα παραπάνω. Η τσάντα αφέθηκε κάτω, με αργές κινήσεις το άσπρο judogi βγήκε έξω, το φόρεσα και γρήγορα πέρασα σφιχτά τη ζώνη. Ήμουν ακόμα ο πρώτος απο το τμήμα, καθώς οι λοιποί του Aikido άδειασαν τα αποδυτήρια.

Κυκλικές ματιές στον χώρο και γρήγορα μερικά zenpo ukemi, ένα σύντομο pre - flight check οτι ολα τα συστήματα είναι up and running! Ένα, δύο, τρια .all systems go!

Η τάξη ήταν πια έτοιμη, υπόκλιση στον μεγάλο δάσκαλο και στους sensei και ξεκινάμε! Η αναμονή είχε τελειώσει!

Μετά απο 283 μέρες judo στασιμότητας,ξέρεις πως είναι μια προπόνηση judo; (φαντάσου δεν κάνουμε και πρωταθλητισμό). Σαν να σε έχουν πιάσει απο τον λαιμό και να σε βουτάνε μέσα στο νερό, να σε βγάζουν για λίγο να παίρνεις μια ανάσα και ξανά μέσα!

Η καρδιά σου ανεβάζει ρυθμούς, η ανάσα σου γίνεται κοφτή, προσπαθείς να ρουφήξεις όσο πιο πολύ οξυγόνο μπορείς. Απο τη ένταση του πρώτου μέρους (ζέσταμα, ασκήσεις σωματικής άσκησης), περνάς στο άλλο μισό της προπόνησης.

Ασταμάτητα και επαναλαμβανόμενα set κινήσεων με τον partener σου, 6 10αρες, 5 10άρες δε μιλάμε δεν σταματάμε - η κλασική directive.

Όλοι οι μυς του σώματος σου ξυπνάνε - το judo είναι αερόβιο άθλημα, ολο το σώμα συμμετέχει, όλη η μυική σου δύναμη μπαίνει σε test παράλληλα με την αντοχή σου! Μαζί με την ανάσα σου σιγά σιγά χάνεις και κιλά (στην κυριολεξία) ιδρώτα. Η στολή σου γεμίζει απο ιδρώτα και τα χέρια σου - αρχίζουν να πονάνε ελάχιστα στα σημεία τριβής με το judogi του αντιπάλου.

Ένα λεπτό ανάσες, και περνάμε στο τρίτο μέρος. Randori. Ο αντίπαλος σου απέναντι- χα τι χαρά απο τις πιο ωραίες στιγμές. Υπόκλιση, χέρια - (μια άτυπη συμφωνία οτι θα σε σεβαστώ και θα με σεβαστείς) και δεν περνάνε τα πρώτα δευτερόλεπτα όπου τα χέρια σας έχουν μπλεχτεί τραβώντας με μανία, τα πόδια με κάθε ευκαιρία γλιστράνε με στόχο να _σκουπήσουν΄τον αντίπαλο και τα χέρια σου τραβάνε όσο μπορούν για να τον βγάλουν εκτός ισορροπίας. Για σήμερα η εντολή ήταν 20-30% δύναμη όχι παραπάνω.

Η στιγμή που εθισμός γίνεται πραγματικότητα! Ένας παράξενος και ανώμαλος εθισμός η μάχη. Ένα νόμισμα με 2 όψεις! Ένα λάθος άνοιγμα ή αργοπορία στο να προστατεύσεις το σώμα σου και έρχεται η πτώση. Το σώμα σου βρίσκεται στον αερά. Stop σκηνοθετική αργή κίνηση! Είναι οι στιγμές που φεύγει όλη η ένταση και η μαλακία της ημέρας. Η μαλακία του καθένα η ανοησία, ο εκνευρισμός και τα προβλήματα για μερικά δευτερόλεπτα φεύγουν μαζί με το σώμα σου - η πτώση. Ανοίγεις τα χέρια για να μειώσεις την πρόσκρουση, και λίγο πριν έρθεις σε επαφή με το έδαφος τα μάτια σου κλείνουν - κάθαρση. Την στιγμή που η πλάτη σου ακουμπήσει το tatami ένας παράξενο ηλεκτρισμός διαπερνά όλο σου το σώμα. Ένα μικρό ηλεκτροσοκ (ακούγεται παράξενο, αλλά είναι μια απο τις εθιστικές στιγμές του αθλήματος). Πρόσκρουση, και νιώθεις όλο τον ιδρώτα στο πρόσωπο σου να να φεύγει απο το πρόσωπο, το σώμα σου χαλαρώνει και η μια φωνή σε βγάζει απο την αργή κίνηση. Πάάάάάάάάάνω γρήγορα συνεχίζουμε_. Εθιστικό!

Μετά έρχεται η δική σου σειρά, η δεύτερη όψη! Ο αντίπαλος ανοίγεται λίγο παραπάνω, σφίγγεις γερά τη γροθιά σου στο σημείο που τον κρατάς, γαντζώνεσαι απο τη στολή του. Τραβάς με όλη σου τη δύναμη, πίσω, χάνει την ισορροπία. Βήμα σταθερό - πιέζεις μπροστά καθώς περνάς το σώμα σου δίπλα. Το ένα σου πόδι - έρχεται με ταχύτητα και δύναμη απο πίσω και θερίζει το σταθερό του σημείο. Έφυγε .he flies όπως και εσύ! Εκπνοή καθώς ο αντίπαλος σου πετάει προς τα κάτω - και test για τα νεύρα σου μιας και η ασφάλεια του προέχει. Το αριστερό σου χέρι τραβάει προς την αντίθετη κατεύθυνση για να του μειώσει την ένταση της πρόσκρουσης. Αυτό-έλεγχος. Το judo είναι άθλημα και όχι διαδικασία για να μετρήσει ο καθένας πόσο μάγκας είναι. Παρόλο που τραυματίστηκα απο έναν τέτοιο μικρό- μυαλό θα συνεχίσω να λέω οτι το judo είναι ασφαλές - και είναι καθήκον όλων των αθλητών να βάζουν το μυαλό τους πρώτα - και όχι το νεύρο ή τα κόμπλεξ τους!

'Εγώ θα φοβόμου λέει ένας μεγάλος συναθλητής, θα είχα αποκτήσει φοβία δε θα ξανά - έκανα'.Σε καταλαβαίνω απάντησα, αλλά δεν είναι αυτή η λύση - με προσοχή και εγκράτεια όλα γίνονται, έτσι θέλω να πιστεύω. Να αθλούμαι θέλω, ούτε να γίνω πρωταθλητής ούτε να βγάλω τα κομπλεξ. Αν θέλω να πλακώνομαι μπορώ να βγω στους δρόμους και βρώ τον μπελά μου.

Ελπίζω να μην σας κούρασα. Εύχομαι σε όλους όσους αθλούνται μια καλή χρονια χωρίς τραυματισμούς. Πάντα να βάζεται το μυαλό σας, πριν τον ενθουσιασμό σας. είναι δύσκολο πράγμα ο τραυματισμός - σε ρίχνει ψυχολογικά σε διαλύει.

Για όσους δεν αθλούνται να πω και εγώ με τη σειρά μου, ΣΗΚΩΣΤΕ τον κωλαράκο σας και βγείτε έξω - κάντε κάτι που να σας αρέσει - δώστε τακτικά ευκαιρία στο σώμα σας να αποβάλει τις τοξίνες και μαζί όλο το καθημερινό άγχος. Τα οφέλη είναι πολλαπλά. Κάθε μορφή αθλητισμού είναι καλή!

Δεν ήμουν ποτέ το άτομο που έλεγες οτι θα εθιζόταν με τον αθλητισμό - τώρα πια απλά μετανιώνω που δεν είχα αλλάξει πιο νωρίς. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά!

Καλή αθλητική season σε όλους! Ρε-ιιιιιιιιιι!