ju-do

Τελευταία δε γράφω συχνά. Για κάποιο λόγο μονολογώ (από μέσα μου για να μη με περάσουν για τρελό) στο δρόμο καθώς γυρνάω από τη δουλειά ή το πρωί αντίστοιχα.Δεν έχω και διάθεση ή μάλλον, έχω, αλλά μπερδεύεται με οργή, βαρεμάρα, νεύρα. Δε γράφω αλλά ξανά- προπονούμαι!

Πάνε 2 εβδομάδες που ξεκίνησα τις προπονήσεις .yet again. Το σώμα μου μετά από μια κουραστική πρώτη εβδομάδα - επανέρχεται. Αρχίζω και πάλι να γυμνάζω συνολικά το σώμα μου -ιδιαίτερα μυικές ομάδες που μόνο με το τρέξιμο δεν έμπαινα στον κόπο. Από την άλλη σταμάτησα το τρέξιμο το οποίο τελικά δεν ήταν τόσο κακό. Σκέφτομαι οτι θα μπορούσα να το επανεντάξω και αυτό στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα. Ευσεβείς πόθοι αλλά καλό είναι να έχεις υψηλούς στόχους - πάντα προσπαθείς να τους φτάσεις.Για μένα δουλεύει αρκετά αυτό το mode.

Πατάω μέσα στο τατάμι με προσοχή και λίγο φόβο. Αλλά κάθε βήμα κάθε προπόνηση με κάνει να νιώθω πιο ωραία. Είμαι πιο χαλαρός από ποτέ, φυσικά προσεκτικός.Παλιότερα δεν έδινα σημασία και τόσο (ουσιαστική) στο τελετουργικό του χαιρετισμού προς τον μεγάλο δάσκαλο. Ένας μικρός φόρος τιμής στον ιδρυτή του αθλήματος αλλά για μένα μια μικρή παύση από την καθημερινότητα όπου θυμίζω στον εαυτό μου πόσο τυχερός είμαι που μπορώ ακόμα (ναι μετά από 2 σπασίματα) και στέκομαι φορώντας το παλιό μου - ταλαιπωρημένο judo-gi. Ένα χαμόγελο και έναρξη. Το ίδιο και στο τέλος, ένας μικρός φόρος ευγνωμοσύνης που μια ακόμα προπόνηση τελείωσε. Αν δεν πάθεις, χάσεις δε μαθαίνεις I guess!

Δεν ξεπερνάς εύκολα τραυματισμούς, ιδιαίτερα αν δεν είσαι full time αθλητής. Αλλά με προσοχή όχι υπερβολές και συγκέντρωση θέλω να πιστεύω οτι θα είμαι καλά! Αποφεύγω για την ώρα τα υψηλού κινδύνου randori αν και οι τακτικοί συναθλητές μου προσέχουν αρκετά.

Αποφάσισα οτι ήρθε η ώρα να αγοράσω ένα μπλε judo-gi, τιμητικό χαχα.

Υπομονή, επιμονή και προσοχή.

https://www.youtube.com/watch?v=iYzDaUNkQws&hl=en_US&fs=1&&w=560&h=340