'Ενα ταξίδι που μόλις τελείωσε.

Προχθές έλαβα ένα email, η αλήθεια είναι οτι μόλις είδα το forward με έπιασε ένα άγχος. Ήταν από το μαθητικό μου email στο πανεπιστήμιο, που εδώ και κανένα χρόνο δεν χρησιμοποιώ παρά μόνο το έχω βάλει αυτόματα να μου στέλνει σε άλλη διεύθυνση.

Πριν μερικούς μήνες και με καθυστέρηση 10+ μηνών είχα καταφέρει να τελειώσω και να στείλω την πτυχιακή μου, για το ταξίδι του MBA που ξεκίνησε πριν 2 χρόνια. Περίμενα επίσημα την απάντηση από το Board of Examiners για να μου δοθεί ο τίτλος ή απλά να μου πουν οτι πρέπει να διορθώσω ή να ξανάπροσπαθήσω.

Το email έλεγε σας παρακαλώ ενημερώστε μας έγκαιρα αν θα είστε στην τελετή απονομής πτυχίων στον καθεδρικό του Canterbury, τον Ιούλιο, αν όχι δηλώστε διεύθυνση για να σταλεί το πτυχίο.

Ναι!Ήρθε το τέλος. Μετά από 2 χρόνια με πολλά κουραστικά ΣΚ, κάποιες εβδομάδες που έπρεπε να μείνω μέσα για να τελειώσω ακαταλαβίστικες (εδικά στα οικονομικά εργασίες), κάποιες ζεστές εβδομάδες στο τέλος του εξαμήνου για να διαβάσω στις εξετάσεις, το άγχος της άσπρης A4 όπως και παλιά αλλά τώρα στα 30.

Τέλος αυτό το καθημερινό βάσανο, να ξυπνάς και το πρώτο πράγμα που σκεφτόσουν ήταν, πω ρε φίλε πρέπει να βάλω τα δυνατά μου να τελειώσω την πτυχιακή, δεν αντέχω αυτό το πράγμα, βαριέμαι δε θέλω να κάνω τίποτα, έχω δουλειά, έχω έχω .'. Το τελευταίο ήταν και το χειρότερο τελικά.

Κατά πάσα πιθανότητα το τέλος της ακαδημαϊκής μου καριέρας (σαν φοιτητής). Σαν κλασικός Έλληνας κατάφερα και εγώ να κάνω τη μικρή μου συλλογή από πτυχίο και 2 μεταπτυχιακά, αλλά με μια ρεαλιστική ματιά καταλαβαίνω οτι κανένα τίτλος δε θα αλλάξει δραστικά τη ζωή μου και το επάγγελμα μου. Νιώθω ένα χαμόγελο στην καρδιά που τα κατάφερα, έμαθα 2-3 πράγματα παραπάνω (μιας και σε κάποιους τομείς πραγματικά ΕΙΧΑ τρομερά λάθος απόψεις) και γνώρισα μερικούς ανθρώπους που μου μιλάνε καθαρά και με συμβουλεύουν .Γιάννη, Ανδρέα, Κατερίνα ευχαριστώ.

Τώρα που έχω βγάλει από πάνω μου το άγχος αυτό, βλέπω οτι σιγά σιγά επανέρχεται η διάθεση για μάθηση, σκονισμένα βιβλία περιοδικά που για κανένα χρόνο είχα εγκαταλείψει τα πιάνω στα χέρια μου πιο συχνά. Λογικά σε μερικούς μήνες θα επανέλθει ξανά ακμαία η διάθεση για μάθηση 100%. Θα ήθελα να επενδύσω ξανά στα τεχνικά ίσως με συγκεκριμένα training σε τομείς που με ενδιαφέρουν με την προϋπόθεση να μπορέσω να έχω τα απαραίτητα χρήματα να τα πληρώσω.

Αν με ρωτήσεις στα γρήγορα τα καλά και τα άσχημα του πτυχίου θα παραθέσω τα εξής:

Δύσκολα:

• Το να δουλεύεις και να σπουδάζεις είναι 2 φορές πιο δύσκολο απ_ το να σπουδάζεις σκέτο
• Μεγάλη απώλεια να χάνεις τα ΣΚ σου, και να πρέπει να παραδίδεις εργασίες
• Δύσκολο να πρέπει να μάθεις πράγματα που δεν ειχες την παραμικρή ιδέα πριν.
• Η πτυχιακή ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι και ψυχολογικά.

Καλά

• Όταν τα καταφέρνεις βήμα βήμα συνειδητοποιείς οτι δεν είναι και βουνό.
• Μαθαίνεις να κατανοείς καλύτερα την αγορά, αυτό για μένα ήταν το πιο ωραίο στο MBA, είχα αρκετά στρεβλή και λάθος άποψη για πολλά.
• Μαθαίνεις να κατανοείς το καλό και κακό management (μερικές φορές αυτό δεν ξέρω αν βοηθάει σε δύσκολες καταστάσεις). Επίσης, γίνεσαι πιο αυστηρός και με τον εαυτό σου.

Αυτά, εύχομαι σε όλους που είναι στην ίδια θέση καλή δύναμη και υπομονή. Ας πάρουν ανάσες ίσως και να αποτύχουν σε κάποια επιμέρους πράγματα αλλά να μην τα παρατήσουν.

υγ) Στελίνα σ_ ευχαριστώ, υπήρξες η μεγαλύτερη δύναμη μου στο πιο δύσκολο κομμάτι της πορείας αυτής. Χωρίς το χαμόγελο σου και την παρουσία θα ήταν πολύ πιο δύσκολο. Love