there is no place like 127.0.0.1 - papohome

Share on:

Αγαπητό ημερολόγιο.

Σου γράφω γιατί σήμερα είναι μια πολύ ιδιαίτερη μέρα για μένα. Μία μέρα που εδώ και χρόνια στριφογυρνάει στο μυαλό μου, άλλοτε με απορία, άλλοτε με φόβο, άγχος ή και περιέργεια. Σίγουρα καταλήγει με μία αίσθηση χαράς και ανακούφισης.

Το ξέρω οτι η γενικότερη κατάσταση στην κοινωνία και στη χώρα δεν είναι ανάλογη με τη χαρά και τον ενθουσιασμό που νιώθω. Το πρωί έβλεπα τη χώρα μου στο χείλος του γκρεμού μετά από ένα πολύχρονο κοινωνικό και πολιτικό αδιέξοδο. Βέβαια όπως έχω γράψει και παλιότερα όλα αυτά τα ευτράπελα που είδα σήμερα (πολιτικά και μη) είναι σε απόλυτη αναλογία με τα ευτράπελα εδώ και μερικές 10-ετίες στην καθημερινότητα μας. Όπως και να έχει δεν είναι αυτό το θέμα μου, δε σου γράφω γι'αυτό.

Πριν απο 2 ώρες έβαλα μάλλον, τις πιο σοβαρές υπογραφές της μέχρι τώρα ζωής μου. Υπογραφές που φέρνουν στους ώμους μου αρκετό βάρος και ευθύνη. Όπως και άλλοι σαν και μένα - στα ελληνικά πλαίσια και στη λογική της μικρο μεσσαίας τάξης στην οποία ανήκω - η απόκτηση κατοικίας ήταν ένα απο τα πράγματα που ζούσε μέσα μου. Θες να πεις οτι μου το μεταλαμπάδευσαν; ίσως. Σαν ενήλικας και εργαζώμενος πέρασα νομίζω όλες τις φάσεις. Έζησα και εγώ μέχρι κάποια ηλικία με τους δικούς μου - μετά μεγάλωσα λίγο παραπάνω και αποφάσισα να ζήσω μόνος μου και τότε είδα τι σημαίνει σπίτι, έξοδα και μηνιαίος προγραμματισμός. Μετά απο 3+ χρόνια στην τελευταία κατάσταση ήμουν πια σίγουρος οτι το να συνεχίσω στην αγορά δικής μου κατοικίας παρότι πιο δύσκολο (οικονομικά) ήταν το πιο λογικό και το πιο σωστό στη λογική του χτίζω για το μέλλον.

Ανήκω σε μια μερίδα ανθρώπων που θέλουν ή προσπαθούν να χτίσουν το μέλλον. Μπορεί τα πράγματα να μην έρχονται όπως τα θέλουμε πάντα αλλά πάντα πίστευα οτι όσο πιο σκληρά προσπαθείς για να φτάσεις έναν στόχο - ακόμα και τελικά δεν τον φτάσεις στην πορεία θα έχεις κερδίσει και ανακαλύψει για σένα αλλά και τον στόχο σου.

Είμαι χαρούμενος γιατί το σπίτι μου είναι στο μέρος το οποίο μεγάλωσα, στο μέρος που είναι κοντά τα πρόσωπα που αγαπώ πιο πολύ, η οικογένεια μου και οι φίλοι μου. Δεν πειράζει αν για την ώρα μερικοί είναι δεξιά και αριστέρα κάποια στιγμή θα βρεθούμε όλοι ξανά. Το μέρος το οποίο με κάνει να νιώθω ήρεμος όταν περπατάω στα όρια του και στις γειτονιές του.

Είμαι χαρούμενος γιατί το σπίτι μου μπορεί να στεγάσει όχι μόνο εμένα και τα όνειρα μου. Μπορεί να στεγάσει πιο πολλούς με αγάπη και καλή διάθεση. Ίσως στο μέλλον να γίνει η απαρχή για μια οικογένεια - αλλά αυτό για την ώρα φαντάζει κάπως μακρυνό.

Όλα τα παραπάνω δε θα μπορούσα να τα ονειρευτώ αλλά και υλοποιήσω χωρίς την πολύτιμη βοήθεια της οικογένειας μου που στάθηκαν και στέκοντε σε αυτό το σημαντικό μου βήμα.

Αγαπητό ημερολόγιο, με περιμένει αρκετή δουλειά τις επόμενες εβδομάδες αλλά μου φτιάχνει τη διάθεση οτι θα δουλεύω πάνω σε κάτι δικό μου. Έπιπλα, συσκευές, καθαρισμούς, μεταφορές ακόμα και αυτό το άχαρα cash flow analysis που κάνω τα βράδια για να δω πόσα χρήματα μπορώ να δώσω εδώ και εκεί - για να κλείσω κάποιες τρύπες με τη σειρά μου.

ένα όνειρο, ένα θέλω σήμερα αρχίζει μετά απο 2 μήνες σχεδόν που ξεκίνησε αυτή η ιστορία - θα κοιμηθω λίγο πιο ελαφρά σήμερα!

Αυτά.