ΝΙΝ + j.A live .

Τι ωραία να ξεκινάει η εβδομάδα με ένα δυνατό live! Ξεκινήσαμε απόγευμα με μεταβαλλόμενη αναπάντεχα παρέα, για το θέατρο βράχων στο Βύρωνα.

Μου άρεσε αυτό το οικογενειακό που βγάζει ο χώρος, δε νιώθεις το χάσιμο πιο μεγάλων event - ακόμα και οι καντίνες με τις μπύρες ήταν μικρές αλλά αρκετές και γρήγορες στην εξυπηρέτηση.Τo ίδιο το θέατρο αρκετά_ ζεστό. Προσπαθώ να θυμηθώ αν είχα πάει παλιότερα στο θέατρο βράχων (ακόμα το σκέφτομαι).

δε θα μακρηγορήσω αρκετά μιας και οι 2 μπάντες δεν ήταν σε αυτές που ονομάζω super υπεραγαπημένες αλλά θα τα πάρω απο την αρχή!

Οι Janes Addiction είναι ένα group που νομίζω οτι έχω ακούσει πιο πολύ απο τους NIN και μάλιστα πολύ πριν ακούσω εστω και σπασμωδικά τα mainstream των ΝΙΝ.Ομολογώ οτι ήταν ένας λόγος να βρεθώ εκεί - αν και το εισιτήριο ήταν πρώιμο δώρο απο τον καλό μου φίλο Ηλία, για τα επερχόμενα 29 birthday (soon to come) - thanks dude- classic! Οι Janes Addiction κατά την ταπεινή μου γνώμη παίξανε άψογα! Θα μπορούσα άνετα να τους δω και σε κανονικό live headliners. Ίσως, γιατί εκείνα τα χρόνια που διαμόρφωσα το rock alternative μουσικό μου δίσκο πάντα γούσταρα το Jane said ή το just because (που το γουστάρω αρκετά). Ωραία η κιθάρα του Navaro, ο ποζερο farrel δε με πείραξε με τις μαλακίτσες που πέταξε - και επίσης θα ήθελα να ξέρω ποιος βλαχούλης είχε την ιδέα να πετάξει στη μπάντα μπουκάλι στην αρχή. Ποιος κλασικός μαλάκας έλληνας. Μπορεί να κράξανε αρκετοί στα review τους τον Farrel οτι είναι στον κόσμο του και προσπαθούσε με το οτιδήποτε να πάρει το χειροκρότημα αλλά λίγοι σημείωσαν την επαγγελματική του συμπεριφορά και της μπάντας όταν δέχτηκε μόλις στο δεύτερο κομμάτι - τέτοια κίνηση!

Στο Jane says μεταφέρθηκα σχεδόν 13-14 χρόνια πίσω στο μαθητικό μου δωμάτιο μέσα απο βιβλία, άγχος και ανασφάλεια -και το παλιό μου ραδιόφωνο που έκαψα με τη φτηνή μου ηλεκτρική κιθάρα. Κοίταξα τους φίλους μου πίσω και δεξιά χα .σαν να μην πέρασε μια μέρα! Το ξέρω οτι θα με βρίσουν αρκετοί αλλά για μένα αυτή ήταν η πιο δυνατή στιγμή της βραδιάς.

Περνάμε στο κυρίως πιάτο. Ο Trent Reznor ( οποίος κάνει και παραγωγή τελευταία στους J.A γι'αυτό εμφανίζονται μαζί σε live) με την παρέα του. Οι NIN δεν είναι το αγαπημένο μου group δεν ξέρω αν θα γίνουν όπως και δεν ξέρω να θα προσπαθήσω να τους μελετήσω πιο πολύ - εκτός απο την επιδερμική επαφή που έχει ο κάθε ακροατής με παρόμοια γούστα στις mainstream επιτυχίες τους.

Δε θέλω να λέω μεγάλες κουβέντες, μιας και ελπίζω να συνεχίζω να βλέπω live αλλά αυτός ο ήχος πρέπει αν ήταν ο καλύτερος που έχω ακούσει σε live -ούτε σε cd. Προσεγμένο, δουλεμένο show και κομμάτια για όλα τα γούστα. Ως μη οπαδός κράτησα μια στάση πιο ουδέτερη. Δεν μπορώ πιο πολλά - χαίρομαι που είδα μια τόσο μεγάλη μπάντα (έφυγε απο το μουσικό μου nice to listen bucket list).And that's all.

Δεν άκουσα perfect drug που ήταν το αγαπημένο μου.

Μπορείτε να βρείτε πιο ενθουσιώδη ή περιγραφικά post εδώ και εδώ!