το τέλος της φιλελεύθερης ελπίδας μου

Όπως όλοι οι Έλληνες λίγο πολύ, έτσι και εγώ είχα και έχω τις δικές μου πολιτικές εμμονές και ελπίδες. Με αυτές τις εκλογές, αυτή την εποχή, για μένα προσωπικά τελειώνει το κεφάλαιο της ελπίδας σε οτι έχει να κάνει με πράγματα που θα ήθελα να δω εγώ στη χώρα μου και στη διακυβέρνηση της.

Δηλαδή λιγότερο κράτος,μικρότερο, δικαιότερο και αποτελεσματικότερο φορολογικό σύστημα, λιγότερη κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, λιγότερες κρατικοδίαιτες τράπεζες, αποτελεσματικότερο εκπαιδευτικό σύστημα, παιδεία πιο κοντά στις ανάγκες της αγοράς, κράτος που να ευνοοεί την ελευθερη αγορά και όχι μόνο τα δικά του παιδιά στην και καλά ελευθερη αγορά, αξιόπιστη δικαιοσύνη και όχι συνδεδεμένη με το πολιτικό σύστημα, λιγότερους βουλευτές, λιγότερες υπηρεσίες και συμβούλια.

Νόμιζα οτι υπήρχαν έστω και λίγες φωνές σε κάποια από τα φιλελευθερα πολιτικά σχήματα των τελευταίων ετών, τους ψήφιζα επί χρόνια, ημουν λάθος.

Με τις τελευταίες εξελίξεις, για μένα τελειώνει το ανέκδοτο (νόμιζα οτι ήταν ελπίδα) οτι μπορεί να υπάρχουν εκεί έξω φιλελεύθερα σχήματα που μπορούν να με εκπροσωπήσουν. Λυπάμαι αλλά η Ελλάδα και ο Ελληνικός λαός δε θέλει και δεν ονειρεύεται τίποτα άλλο από τα μέτρια (κατ' ουσία) χρόνια του ΠΑΣΟΚ του 80 της ΝΔ του 2004 κτλ. Δηλαδή τα δικά μας δικάς μας, τα δικά σας δικα μας, όλοι βολεμένοι όλοι ευχαριστημένοι το κράτος μπουρδέλο. Δεξιοί, αριστεροί, κέντρο σε αυτό τον τόπο είναι απλά φιλόσοφοι φανφαρες, όλοι το ίδιο πρεσβεύουν τη γυφτιά και το καλό της τσέπης τους και των φίλων τους, αρκεί να καθίσουν στον φτηνό iron throne της εξουσίας σε ένα μικρό κράτος 10 εκατ, το οποίο έχει πτωχεύσει δεκαετίες τώρα.