2500 χρόνια Μαραθώνιος - και σκέψεις απο τον αγώνα 10Km
Αυτή η Κυριακή ήταν διαφορετική, δεν έχει ακόμα τελειώσει αλλά νιώθω γεμάτος από στιγμές σκέψεις συναισθήματα και σωματική διέγερση.
Ξεκινήσαμε το πρωί με τον καλό μου φίλο Κώστα - να λάβουμε μέρος στον αγώνα 10χλμ στα πλαίσια των 2500 ετών από τον Μαραθώνιο της Αθήνας- Μάχη του Μαραθώνα .
Η συμμετοχή μου σε ένα ποσοστό όσο και αν ακουστεί παράξενο από διάφορους (μιας και ιστορία μας δεν είναι τόσο της μόδας) ήταν ένας μικρός φόρος τιμής σε κάποιους 2500 χρόνια πριν. Δεν ξέρω κατά πόσο έχουμε το πια το ίδιο DNA το μόνο που ξέρω είναι οτι ζούμε στον ίδιο τόπο και μοιραζόμαστε την ίδια γλώσσα.
Η συμμετοχή μου ήταν ακόμα μία δραστηριότητα προς τον άθληση - που όπως πολλές φορές έχω γράψει άργησα να τη βάλω στην ζωή αλλά ποτέ δεν είναι αργά και το τονίζω για πολλούς που με διαβάζουν. Ήταν επίσης ακόμα μια δραστηριότητα κοινωνικοποίησης με τους καλύτερους φίλους μου - που είναι σημαντικό κομμάτι της ζωής μου.
Χιλιάδες κόσμος για τια διάφορες διοργανώσεις των 5 και 10 χλμ. Οφείλω να ομολογήσω και να δώσω τα εύσημα αντίστοιχα στη διοργάνωση. Δεν υπήρξε ούτε ένα μικρό πρόβλημα - δεν περιμέναμε σε καμία ουρά, αφήσαμε τα πράγματα μας στα συγκεκριμένα σημεία τα οποία ήταν ήδη έτοιμα να μας δεχθούν και βρεθήκαμε στην εκκίνηση.
Ξεκινήσαμε αργά, και σε κύματα μιας και ο κόσμος ήταν αρκετός - μετά από 4 χιλιόμετρα βέβαια καθώς η ανηφορική διαδρομή κούραζε κάποιους είχες πιο πολλά περιθώρια να ελιχθείς.
Δεν ήμουν καλά προετοιμασμένος οφείλω να ομολογήσω - έχω να τρέξω παραπάνω από μήνα - και οι μόνες προπονήσεις που κάνω είναι στο Judo. Τα πρώτα 5 χλμ μπόρεσα να διατηρήσω τον όποιο ρυθμό - αλλά κάπου εκεί μετά τη στροφή δεν κατάφερα να συνεχίσω με τη ίδια ταχύτητα και έτσι ο Κώστας με άφησε πίσω. (respect)
Συνέχισα λίγο πιο αργά, αλλά δεν ήθελα με τίποτα να σταματήσω ή να μειώσω πολύ αργά τον ρυθμό μου. Με το πέρας του 7 χλμ ένιωσα πιο δυνατός και προσπάθησα να πιάσω λίγο πιο γρήγορους (για τα ποσοστά μου πάντα χαχα). Όπως και να έχει τερμάτισα με χρόνο 60 λεπτά και 42 δευτερόλεπτα ελπίζω ο sensoras να δουλέψει και να μου δώσει χρόνο.
Τι δε θα ξεχάσω:
- Τον κόσμο απο όλες τις γωνιές του κόσμου που ήρθε εδώ για να τιμήσει τον Μαραθώνιο
- Tον κόσμο κάθε ηλικίας και κατάστασης που δε μάσησε ούτε ντράπηκε και βγήκε με τα αθλητικά του να τρέξει.
- Τη διοργάνωση πριν και μετά τον αγώνα - όλα άψογα συγχαρητήρια.
- Την αίσθηση να τερματίζεις - και μια αίσθηση λύτρωσης που καταλήγει σε κάτι πολύ κοντά σε λυγμό - όλη η φόρτιση των ημερών μου βγήκε στα τελευταία μέτρα - δεν το πίστευα και εγώ ο ίδιος.
- Τέλος και καλύτερο - εκτός από τον κόσμο που σε χειροκροτούσε καθώς έμπαινες στο γήπεδο ο καλύτερος σου φίλος να σε περιμένει και μέσα στο πλήθος να φωνάζει - και να σε χειροκροτεί. Γιατί οι φίλοι είναι για πάντα. Ευχαριστώ δικέ μου.
Τα λέμε του χρόνου στόχος κάτω από 60 λεπτά!
ps)Ευχαριστώ τον Σταύρο και το sport24 που μας εξασφάλισε τη συμμετοχή - ελπίζω να τίμησα τη χορηγία.