λίγο τέχνη στο papohome
Περίμενα σχεδόν 1,5 μήνα γι_ αυτή τη στιγμή, δηλαδή να καρφώσω τα κάδρα από 2 αγαπημένους μου πίνακες και να ομορφύνουν λίγο το μικρό μου διαμέρισμα! Όταν ήμουν φοιτητής συνήθιζα να αγοράζω τα αντίστοιχα poster και να καλύπτω έτσι μερικούς άσχημους τοίχους από τα παλιόσπιτα των Ινδών στα midlands. Τώρα στο πρώτο δικό μου κατά δικό μου σπίτι, θέλησα να το κάνω πιο όμορφο με τους ίδιους πίνακες και με ένα προσεγμένο κάδρο!
Η αγορά των poster έγινε απο το allposters.co.uk.Οφείλω να πω οτι στην αρχή ήμουν λίγο μπερδεμένος για τις διαστάσεις αλλά και την ποιότητα των εκτυπώσεων. Υπάρχουν αρκετά διαφορετικές εκτυπώσεις, διαφέρουν και στην τιμή! Αν πάρεις καλής ποιότητας εκτύπωση τότε ο πίνακας έρχεται όχι σε λεπτό χαρτί αλλά σαν ακουαρέλα, ιδιαίτερα έντονο χρώμα και μοιάζει σαν κανονικός (κάπως). Λάθη βέβαια γίνονται και αναγκάστηκα τον δεύτερο να τον παραγγείλω 2 φορές μιας και είχα υπολογίσει λάθος τις διαστάσεις!
Αφού ήρθαν (με 1-2 εβδομάδες καθυστέρηση) αλλά άψογη ποιότητα, μετά από υπόδειξη ειδικού πήγα σε ένα μικρο μαγαζί στους Αμπελόκηπους όπου και διάλεξα όμορφες κορνίζες. Πραγματικά, το τελικό αποτέλεσμα είναι απίστευτα ωραία και η κορνίζα δίνει άλλη χάρη μέσα στο σπίτι. Θα βρείτε την κύρια Κ.Αντωνίου στην πλατεία Αγ.Δημητρίου & Πανόρμου στους Αμπελόκηπους, εξαιρετική δουλειά και πολύ λογική τιμή!
Πρώτη επιλογή - ο αγαπημένος μου ever, Έναστρη νύχτα ή γνωστό και ως Starry Night απο τον V.Gogh. Ίσως, ο πιο γνωστός πίνακας του καλλιτέχνη και κλασικό παράδειγμα impression-ισμου σωστά τα λέω παιδιά! Μπορώ να κάθομαι στον καναπέ και να τον κοιτάω ατελείωτα. Μου βγάζει κάτι θετικό και αισιόδοξο.
Δεύτερος αγαπημένος κινείται σε άλλο ρεύμα. Απο τον impressionism πάμε στον express-ιονισμό και το Scream του Νορβηγού Edvard Munch, του οποίου έχω δει αρκετά έργα στο μουσείο τέχνης του Bergen (Norway). Ο Munch περπατούσε λέει ένα απόγευμα με τους φίλους του όπου καθώς πέρναγε μια γέφυρα ένιωσα μέσα του μια απέραντη κατάθλιψη, ένα κενό .ένα απέραντο Scream "I was walking along a path with two friends—the sun was setting—suddenly the sky turned blood red—I paused, feeling exhausted, and leaned on the fence—there was blood and tongues of fire above the blue-black fjord and the city—my friends walked on, and I stood there trembling with anxiety—and I sensed an infinite scream passing through nature.". Τον αγαπώ αυτό τον πίνακα γιατί μερικές φορές όλοι νιώθουμε κάπως έτσι πίσω απο τα προσωπεία της καθημερινότητας - είναι σαν μια φωτογράφιση ίσως άσχημων στιγμών του πραγματικού μας εαυτού!
Ωραία, νομίζω υπάρχει χώρος για άλλο ένα αλλά θα το αφήσω λίγο να ωριμάσει στο μυαλό μου!
Ευχαριστώ πολύ τη χριστίνα για τη βοήθεια της, συμβουλές (υπόδειξη μαγαζιού) και τον Γιάννη all together ζεύγος - για το όμορφο τους δώρο το οποίο θα θυμάμαι μια ζωή! Επίσης, τη δέσποινα που με βοήθησε να βγάλω άκρη με τα διαφορετικά print types και τις συμβουλές as well!
ps) thanks το bff κώστας για το σφυρί ! artistic papohome yay!