Ένας χρόνος μακριά απ_ την Ελλάδα.

Πριν από 4 μέρες κλείσαμε 1 χρόνο ως νεο-μετανάστες, όπως πολλοί που διαβάζουν αυτό το blog είναι ήδη υποθέτω. Θεωρώ οτι ανήκουμε στην κατηγορία, αργήσατε αλλά τα καταφέρατε μιας και αρκετός κόσμος την είχε ήδη κάνει την τελευταία πενταετία. Θυμάμαι εκείνο το πρωίνό στον Ελ.Βενιζέλος, νόμιζα οτι πάω διακοπές και θα ξανάγυρίσω. Αλλά δεν γύρισα, ίσα ίσα ήταν η αρχή για ακόμα μεγαλύτερες αλλαγές.

Φύγαμε απ_ την Ελλάδα κυρίως για επαγγελματικούς λόγους, οι οποίοι έχουμε άμεση σχέση με το γενικότερο well being και φυσικά το μέλλον μας. Εγώ προσωπικά στα όρια της απογοήτευσης μετά από πολλά χρόνια στην Ελληνική αγορά να πολεμάω για τα αυτονόητα ή να έχω αυταπάτες (όπως πολλοί manager-τέτοιοι μου είχαν πει). Δεν ξέρω τελικά τι ήταν σωστό ή λάθος. Για να μη γίνομαι κακός με ανθρώπους, καταστάσεις, κουλτούρα και εταιρίες θα καταλήξω στην πιο ώριμη εκδοχή.

"_Στο τέλος της ημέρας όσο πιο μικρή είναι η αγορά, τόσο λιγότερο ανταγωνιστική, οσο λιγότερο ανταγωνιστική τόσο πιο φτωχή σε ευκαιρίες, όσο πιο λίγες ευκαιρίες τόσο πιο βαρετή και σκληρή για να σε βοηθήσει να εξελιχθείς σε γνώσεις ή και οικονομικά. Όσο πιο πολλά θέλω, απαιτήσεις, αυταπάτες (πες το όπως θες) έχεις από τη δουλειά σου και την καριέρα σου, τόσο πιο πιεσμένος θα νιώθεις σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Όσο πιο απογοητευμένος νιώθεις τόσο πιο πολύ πιέζεσαι να αποδεχθείς την κατάσταση και να αγκαλιάσεις το σύστημα ή απλά να φύγεις."

Ήταν τελικά στο εξωτερικό καλύτερα τα πράγματα- επαγγελματικά;

Ναι και όχι. Στην πρώτη μου απόπειρα όχι δεν ήταν (για τα δικά μας θέλω). Βρεθήκαμε σε μια χώρα όπου κατάλαβα πόσο στρεβλή είναι η ελληνική αίσθηση της ποιότητας ζωής, που κατάλαβα πως είναι να λειτουργούν οι βασικές δομές του κράτους και του γενικότερου συστήματος. Αυτό μου άρεσε, μπόρεσα να ξεπεράσω το σοκ και την ιδέα οτι έφυγα από τη χώρα μου, είδα οτι υπάρχει μέλλον και ζωή έξω. Μου άρεσε αυτή η αίσθηση της οργάνωσης, της ηρεμίας, του προγράμματος, της σταθερότητας.

Επαγγελματικά βέβαια (IT), βρέθηκα σε μια ακόμα πιο μικρή χώρα σε ευκαιρίες, με εντελώς στρεβλή αγορά εργασίας (μονόπατη για να το πω λαϊκά, ή μονοθεματική), λογικούς μισθούς για τους newcomers (οι πιο παλιοί θα είχαν ζήσει χρυσές εποχές) αλλά σε γενικές γραμμές κανένα σημάδι οτι θα μπορούσα να συμπληρώσω στο βιογραφικό μου εμπειρίες και ονόματα που θα με βοηθούσαν στο μέλλον ή θα ένιωθα οτι ξεδίψασα άπ_ τα επαγγελματικά μου θέλω. Correction time.

Έτσι χωρίς πολλά πολλά είπαμε να αποχαιρετήσουμε τη χώρα των euro-δημοσίων υπαλλήλων (Λουξεμβούργο) και να πάμε σε μια αγορά που μπορούμε να παίξουμε με τις ευκαιρίες της και μάλλον, να εκπληρώσουμε πολλά απ_ τα θέλω μας. Enter London, UK.

Είναι καλύτερα;

Ναι, αν και η κίνση αυτή είχε μεγάλη ταλαιπωρία και άγχος τώρα μετά από 3 μήνες, νιώθουμε οτι κάναμε το σωστό. Είμαστε αρκετά πιο αισιόδοξοι επαγγελματικά, νιώθουμε οτι σιγά σιγά γινόμαστε πιο ανταγωνιστικοί και το πιο σημαντικό, παρόλο που πουθενά δεν υπάρχουν οι τέλειες ευκαιρίες, οι τέλειες εταιρίες, μας δημιουργεί ένα αίσθημα ασφάλειας το γεγονός οτι μέσα στην εβδομάδα τα τηλέφωνα θα χτυπήσουν 2-3 φορές για προτάσεις. Βαρέθηκα; δε θεωρώ οτι η τωρινή μου δουλειά με καλύπτει από θέμα, φιλοδοξιών και χρημάτων; Είναι μια απόφαση απλά καθαρά δική μου, για ξεκινήσω και να μπω στο ξανά στο job hunt. Δεν είναι εύκολο, ούτε ευχάριστο αλλά είναι καθαρά δική μου απόφαση, και αυτό με κάνει να νιώθω ήρεμος. No dependencies, αν θέλεις κάτι καλύτερο, αν πιστεύεις οτι αξίζεις κάτι καλύτερο, ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.

Ωραία τα επαγγελματικά στο IT και η ζωή;

Είναι η πιο συνήθης ερώτηση. Δεν υπάρχει σαφής απάντηση. μάλλον, υπάρχει για εμάς, αλλά δε σημαίνει οτι είναι συμβατές με τον καθένα. Προσπαθώ πάντα να καταλάβω ή να μάθω το background του καθένα που με ρωτάει για να του φέρω απλά παραδείγματα ή στοιχεία που μπορεί να συγκρίνει.

Δεν υπάρχει η τέλεια κατάσταση.

Φεύγεις από τη χώρα σου, από το σπίτι σου. Σου λείπει πάντα η οικογένεια σου, οι φίλοι σου, η γειτονιά σου και πόλη σου (σαν αίσθηση). Πρέπει να μάθεις να ζεις σε ένα διαφορετικό περιβάλλον, να επικοινωνήσεις, να προσπαθήσεις να ενταχθείς σε όποιο νέο κοινωνικό σύνολο. Αν δεν έχεις διάθεση ή δύναμη να ασχοληθείς με πράγματα που δεν είχες σκεφτεί οτι θα σε απασχολήσουν στη ζωή σου θα δυσκολευτείς.

Αρκετός κόσμος, αναζητά ένα καλύτερο αύριο. Νομίζω από τις πιο πολλές ερωτήσεις που δέχομαι σε email και facebook, το βασικό κίνητρο (μετά από λίγο συζήτηση) και η μεγάλη ερώτηση είναι Θα βγαίνω οικονομικά;. Είναι σύνθετη η απάντηση, αλλά μια γρήγορη απάντηση είναι, θα μπορείτε να έχετε 2 μισθούς στο σπίτι;. Δεν είναι μακρυά και από την κατάσταση στην Ελλάδα, 2 μισθοί στο σπίτι σημαίνει μεγαλύτερες αντοχές, μεγαλύτερη ευελιξία. Το ίδιο ισχύει για έξω απλά επειδή τα ποσά είναι μεγαλύτερα και τα έξοδα πολλαπλάσια, δεν υπάρχει εύκολα χώρος για να συμβιβαστείς. 1 μισθός σε μια ακριβή χώρα ή πόλη σημαίνει συμβιβασμοί, ποιοί θα είναι αυτοί είναι σχετικό με το lifestyle και τις απαιτήσεις του καθένα. Εξαιρώ φυσικά καταστάσεις όπου 1 μισθός μπορεί να συντηρήσει σε υψηλά standard ολόκληρη οικογένεια. Υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις (δεν είναι πολλές) αλλά υπάρχουν. Δεν ανήκω σε αυτή την κατηγορία.

Να φύγω; ** Ναι** αλλά για τους σωστούς λόγους. Ποιοι είναι οι σωστοί λόγοι; Εσύ θα αποφασίσεις αλλά προσπάθησε να μην σκέφτεσαι με το κλασικό Ελληνικό μεγαλείο. Όχι δεν είμαστε πιο έξυπνοι από άλλους λαούς, και δε μας περιμένουν στο εξωτερικό για να μας δώσουν κουβάδες λεφτά και να μας δοξάσουν. Πρέπει να προσπαθήσουμε και εμείς όπως όλοι οι άλλοι. Όχι δεν έχουμε πιάσει τον πάπα από τα @@, που είμαστε μετανάστες (αρκετοί Έλληνες ιδιαίτερα εδώ στο Λονδίνο έχουν αυτή την τάση, να λένε πόσο φοβεροί είναι που ζουν εδώ, λες και είναι οι πρώτοι που ανακάλυψαν την Αμερική). Αυτή η βλαχοποζεριά δε μας αφήνει ποτέ. Ναι υπάρχουν ευκαιρίες παντού, και ανάλογα με τα skill σου, και σε ποια αγορά θα πας, θα πρέπει να κάνεις και τους κατάλληλους υπολογισμούς. Όσο δύσκολο είναι να διατηρήσεις το Α επίπεδο ζωής με έναν μισθό στην Ελλάδα και χωρίς δικό σου σπίτι, είναι διπλάσια δύσκολο έξω. Ρώτα και ψάξε όσο πιο πολύ μπορείς. Δεν είναι κακό ούτε ντροπή. Έλληνες υπάρχουν παντού, γνωστοί γνωστών, προσπάθησε να παίρνεις πληροφορίες από ανθρώπους που είναι φρέσκοι σε έναν τόπο και όχι από κάποιους που είναι πάνω από 10-15 χρόνια γιατί οι απόψεις τους και τα επίπεδα σύγκρισης είναι πια διαφορετικά και μακρυά από την πρόσφατη ελληνική κατάσταση.

Review του χρόνου ξανά! Καλή τύχη και καλό κουράγιο σε όσους το έχουν σκεφτεί ή έχουν πάρει ήδη την απόφαση. Καλή υπομονή και σε αυτούς που μένουν πίσω.