Mind the gap

Όταν το καλοκαίρι του 2004 αποχαιρετούσα το όμορφο Canterbury (Kent) όπου και πέρασα μια αρκετά όμορφη χρονιά εντελώς διαφορετική απ_ τα χρόνια του πτυχίου στα κατάμαυρα Midlands, δεν πίστευα οτι θα γύριζα για να μείνω μόνιμα. 12 χρόνια αργότερα, επέστρεψα και μάλιστα συνειδητά, αφού είδαμε και τι παίζει σε κάποιες γωνιές της κεντρικής Ευρώπης.

Το Λονδίνο δεν είναι μια εύκολη πόλη, προφανέστατα δεν είμαι ο πρώτος που το γράφει ή το λέει. Άλλο όταν το ζούσα σαν φοιτητής - επισκέπτης, άλλο τώρα. Βέβαια, το Λονδίνο μπορεί να γίνει αρκετά βολικό και ωραίο, ή σε έναν βαθμό βολικό χωρίς αυτή την ενέργεια και το βάρος που σου ρίχνει, αν είσαι τυχερός και επιλέξεις να ζεις σε μια βολική και όμορφη περιοχή. Απ_ τα δυτικά προάστια της Αθήνας, στα βόρειο ανατολικά του Λονδίνου, καλώς ήρθατε στο Hackney και μια τζούρα Islington και μία τζούρα Angel. Μπορώ να πω οτι δε θα μπορούσαμε τηρουμένων των αναλογιών και δυνατοτήτων μας να βρούμε πιο βολική και ωραία τοποθεσία να ξεκινήσουμε το ταξίδι μας σε αυτή την χώρα. Περπάτημα στη δουλειά μέσα από τα κανάλια της περιοχής, περπάτημα πίσω, περπάτημα για το super market (αν και μόλις σήμερα έκανα την πρώτη μας δοκιμαστική παραγγελία στο Ocado), περπάτημα για να πας 2 σταθμούς πιο πέρα και να μην πάρεις το tube, περπάτημα στο κέντρο. Γενικά περπάτημα το οποίο δεν είναι κακό.

Δυστυχώς, παρόλο που κάνω το tour της Ευρώπης, ακόμα δεν έχω πέσει σε σπίτι που να έχει πραγματικό fiber@home. Οπότε όπως και στο Λουξεμβούργο, έτσι και εδώ ADSL, ελπίζω τουλάχιστον το πακέτο των καναλιών της sky να αξίζει (μην βαράτε ήταν αρκετά φτηνή προσφορά). Όσο για το κινητό, έκανα μάλλον, λάθος, επέλεξα την 3.co.uk με το unlimited data plan της, αλλά μέσα σε κτήρια δεν έχω σήμα. Κάπως σώζεται η κατάσταση γιατί έχουν μια εφαρμογή που ουσιαστικά σε συνδέει μέσα από VOIP κανάλι, αρκεί να έχεις πχ στη δουλειά Wifi.

Η εικόνα της Αγγλίας που είχα είναι αρκετά παλιά, αν και είχα έρθει αρκετές φορές μετά, τελικά συνειδητοποιώ τώρα που βιώνω την καθημερινότητα οτι κάνω συγκρίσεις με εμπειρίες και εικόνες που είχα σαν φοιτητής. Το πρώτο πράγμα που κατάλαβα (και το λέγαμε και τότε) είναι οτι το Λονδίνο δεν έχει σχέση με την υπόλοιπη Αγγλία. Ίσως πιο πολλές φορές ακούω ανθρώπους να μιλάνε σε άλλες γλώσσες (ακόμα και ελληνικά) παρά Αγγλικά.

Για την ώρα γραφειοκρατικά τα έχουμε πάει καλά οι διαδικασίες προχωράνε as expected - με ίσως το πιο σημαντικό να γραφτείς στο αντίστοιχο ΙΚΑ(?), National Insurance Number. Πολλές από τις υποχρεώσεις του σπιτιού, βασικά όλες, δε χρειάστηκε να πάω κάπου για να τις ολοκληρώσω έγιναν online με συμπλήρωμα κάποιας φόρμας και βαριά βαριά ένα τηλέφωνο, όπως πχ να παζαρέψω ένα καλό deal για internet και tv. Μάλιστα η εγγραφή στον δήμο και η πληρωμή των πρώτων δημοτικών τελών (council tax) έγινε σε 2 μέρες. Το βράδυ έκανα την αίτηση την επόμενη μέρα, ενεργοποιήθηκε ο λογαριασμός και μου δόθηκε αριθμός πληρωμής. Το σύστημα είναι απίστευτα efficient στο να στα παίρνει, ελπίζω να είναι αντίστοιχα καλό και στο να σου παρέχει πράγματα / υπηρεσίες.

Η εμπειρία στη δουλειά είναι ενδιαφέρουσα, δεν έχω ξανά-δουλέψει σε τόσο μεγάλο οργανισμό - πολύεθνική. Αρκετά ως υπεραρκετά συστήματα, πολύπλοκότητα, μεγάλα deployments, σύνθετες τοπολογίες. Ομάδα 24/7 development, όπου το τελευταίο commit σου είναι ορατό σε κάποιον (ους) στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού ή σε κάποια άλλη γωνιά της Ευρώπης. δεν μπορώ να πω οτι είναι mind blowing οτι βλέπω τεχνολογικά (αν και έχω μια λίστα με πράγματα και τεχνολογίες που θα μελετήσω), παρόλα αυτά είναι αλήθεια οτι πριν γράψεις ένα email, πριν αφήσεις ένα slack μήνυμα πριν κάνεις commit, rebase ή και merge request πρέπει να το σκεφτείς 2 φορές, μιας και όλο και κάποιος θα το δει, θα το τσεκάρει θα σε κάνει challenge. By the way είναι ο δεύτερος οργανισμός που κάνω join (με πρώτη τη Trasys στην Ελλάδα πριν σχεδόν 10 χρόνια που προσπαθούσε να δουλέψει έτσι), που βρήκα έτοιμο, στημένο continuous integration pipeline- από το git push του branch σου μέχρι και το integration test της εφαρμογής. Επιτέλους σοβαρότητα, χάρηκα ιδιαίτερα με αυτό.

Επί της ουσίας καμία δουλειά δεν είναι τέλεια, κανένα project στην πένα (ίσως να υπάρχουν εξαιρέσεις- ιδιαίτερα σε εταιρίες που παίζουν με τον ανταγωνισμό) παρόλα αυτά βλέπεις τη διαφορά νοοτροπίας σε οτι έχει να κάνει με βασικά πράγματα τα οποία θα βοηθήσουν το day to day της ομάδας, θα τονώσουν την ποιότητα, ορθότητα και maintainability του project.

Last but not least, κάτι που με κάνει χαρούμενο που βρίσκομαι εδώ είναι τα πολλά και διαφορετικά event κάθε εβδομάδα για developers. Αύριο μαζί με καλούς φίλους και συναδέλφους από την Ελλάδα, session για Microservices, την πέμπτη διήμερο google kubernetes conference (το πρώτο στην Ευρώπη και είμαι αρκετά χαρούμενος που θα παραστώ) , την επόμενη εβδομάδα OpenJDK session κάπου άλλου, Java Champions meetup στο κέντρο του Λονδίνο, την ίδια εβδομάδα σε γραφεία της εταιρίας που δουλεύω ανεξάρτητο Agile Developer meetup μετά κάτι άλλο. δε σταματάει ποτέ. Νιώθω σαν παιδάκι σε κατάστημα παιχνιδιών δεν ξέρω τι να πρώτο διαλέξω, τι να δω και που να συμμετέχω!

Βέβαια είναι ακόμα αρχή οπότε βλέπουμε, πάντως είναι μια αρκετά καλή αρχή, ελπίζω να συνεχίσει έτσι (αν και τα τελευταία χρόνια έχω γίνει επιφυλακτικός με τα πάντα ).