τα 30 και η ζυγαριά
Κάθομαι και σκέφτομαι αρκετές φορές όλα αυτά που συμβαίνουν στη ζωή μου, αλλά και στη ζωή κοντινών μου ανθρώπων ( φίλων-γνωστών). Είμαστε μια περίεργη γενιά 30- άρηδων. Περπατάμε Λοιπόν, τα πρώτα βήματα της ουσιαστική ωρίμανσης, ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον συμβιβασμό, με την αποδοχή, με το τέλος της ανέμελης ζωής των 20 φεύγα. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με φόβους, με υποχρεώσεις και μερικές φορές αρχίζουμε να λέμε πνιχτά μέσα μας ρε συ αρχίζω και ακούγομαι σαν τους γονείς μου.
Η δική μας εναλλαγή, η γενιά του 80 λοιπόν, οι έφηβοι των 90s του ΜΤV, της Ελλάδας της δραχμής, του video και των παλιομοδίτικων πολιτικών, μεγάλωσε και χάρηκε μέσα στην αναλαμπή της Ελλάδας, των Ολυμπιακών, στην αλλαγή του euro, στην ιδέα της Ευρώπης και άλλα. Ωραία ήταν γενικά αν το σκεφτείς. Εγώ ωραία τα θυμάμαι.
Τώρα με τόσο ωραίες αναμνήσεις, και με μια εναλλαγή που τόσο ωραία ταίριαξε με την ηλικία μας, η χώρα άνθιζε (με ύποπτο και ψεύτικο τρόπο), καθώς ανθίζαμε και εμείς στις ηλικίες των 10, 20 κτλ έρχεται ένα παράδοξο και για πολλούς, άδοξο τέλος. Τώρα τα ψέματα τελειώνουν και ηλικιακά αλλά και πρακτικά.
Τα ηλιακά ψέματα και αυτή η αίσθηση οτι πάντα η ζωή θα είναι ανέμελη και ωραία θα τελείωναν όπως και να έχει, είναι ο κύκλος της ζωής. Τα πρακτικά ψέματα τελειώνουν και με την κατάρρευση της χώρας μας. Η κατάρρευση αυτή είναι ανάλογη με την εποχή μας, μιας και δεν μπορούμε να συγκριθούμε ούτε για λίγο με άλλες γενιές πατεράδων ή παππούδων που παρέλαβαν ένα καμένο μέλλον, ή είδαν τη δική τους ζωή μέσα από κακουχίες πολέμους και πραγματική φτώχεια. Δεν μπορούμε βέβαια να μιλάμε για το παρόν μας πάντα με σύγκριση το παρελθόν. Μερικές φορές βοηθάει αλλά πολλά πράγματα έχουν αλλάξει και πολλά άλλαξαν προς το καλύτερο.
Δεν έχω ιδέα αν οι σημερινόί 30-άρηδες, δηλαδή εμείς, θα καταλήξουμε νευρωτικοί και με μία αίσθηση άδικου και δυσκολίας πάνω από τα κεφάλια μας. Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι οτι πρέπει να ξεπεράσουμε και την εφηβεία μας (πέρασε καλά ήταν, δε θα κλάψουμε) αλλά και την αντίστοιχη εφηβεία σαν πολίτες και κοινωνικά όντα. Όπως αντίστοιχα ωριμάζουμε σαν άνθρωποι ( εκτός αν πραγματικά τα έχετε γραμμένα όλα ή απλά δεν έχετε τον ελάχιστο δείκτη νοημοσύνης) αντίστοιχα θα πρέπει να ωριμάσουμε και σαν μέλη αυτής της κοινωνίας, του συγκεκριμένου συστήματος που αυτή τη στιγμή πέφτει μέρα με τη μέρα.
Ο καθένας από εμάς θα πρέπει να αποφασίσει κατά πόσο θέλει να αλλάξει, να δει τα πράγματα σοβαρά και να συμμεριστεί την άποψη οτι πρέπει να αλλάξουμε σε όλα τα επίπεδα. Προσωπικά προτιμώ να βλέπω την αλήθεια κατάματα, να βλέπω και να αντιμετωπίζω τα προβλήματα και να αφήνω πίσω την τάση για δράμα και παράπονο που είχα για χρόνια. Η ανωριμότητα της εφηβείας, οι κακομαθημένοι 30-άρηες που οι γονείς μας σε γενικές γραμμές φρόντισαν και συνεχίζουν ακόμα να το κάνουν. Διάλεξε τη δική σου δικαιολογία, αλλά μην πνιγείς στην εξήγηση.
Αυτό που προσπαθώ να θυμίζω στον εαυτό μου κάθε πρωί είναι κάτι απλό. Τα προβλήματα μας είναι σαν το ζύγισμα βάρους. Όσο τα αγνοείς και δεν τα κοιτάς στα μάτια με το ανέβεις στη ζυγαριά και να μάθεις με λεπτομέρεια προς τα που πρέπει να πας, η κατάσταση γίνεται χειρότερη. Αν έχεις θάρρος και ανέβεις, αντιμετωπίσεις το πρόβλημα σου με θάρρος, θα σε πειράξει θα σε ρίξει αλλά θα έχεις μια πολύ ωραία εξήγηση στο γιατί δε σου μπαίνει αυτό το περσινό παντελόνι και φυσικά μια απίστευτη ευκαιρία και κινηθείς προς το καλύτερο.
Εμείς οι 30-άρηδες της κρίσης .ας μάθουμε ανεβαίνουμε πιο πολύ στη ζυγαριά και να μαθαίνουμε με λεπτομέρεια το κάθε τι. Θα μας βοηθήσει και σαν ανθρώπους ίσως και σαν λαό.
Τραγουδάκι αφιέρωση σε όλους εμάς από τους Opeth που θα τους δούμε σε λίγους μήνες στο Fuzz!