ΜΒΑ σκέψεις και εντυπώσεις μετά απο 2 χρόνια ++

Δεν ξέρω αν είναι το τυπικό post αυτό, δεν ξέρω αν όλοι γράφουν τα ίδια, πάντως είναι η αλήθεια οτι και η κουτσή Μαρία αποκτάει στη ζωή της αυτό το χαρτί που πολλοί σκίζουν τις γραβάτες τους. Εγώ θα σας παραθέσω αυτό που νιώθω τώρα και τη διαφορά στον τρόπο σκέψης μου εδώ και 2,5 χρόνια.

Πρίν απο μερικά λεπτά έριξα και τυπικά στο αυτόματο σύστημα υποβολης, ηλεκτρονικά την πτυχιακή μου (συγκεκριμένα 2 κομμάτια την κυρία πτυχιακή και την προσωπική μου έκθεση- personal report). Ήταν παράξενος αυτός ο μήνας και χαίρομαι που φεύγει. δεν μπορώ να μην σκεφτώ με χαμόγελο την υποστήριξη που έλαβα απο την κοπέλα μου- σε ευχαριστώ ;). Απο τη μία το ένα μάτι στην αγορά εργασίας και απο την άλλη στα βιβλία και στο Word να μετράω τις λέξεις και να γράφω βασανιστικά το βράδυ το μεσημέρι και γενικότερα όποτε μπορούσα ή όποτε μπορούσα να πείσω τον εγκέφαλο μου οτι κάτι δεν πάει λάθος.

Ήταν το τέλος ενός ταξιδιού που ξεκίνησε πριν 2 + χρόνια. Είχα μαζέψει που λες κάποια λίγα χρήματα, άντε μπορούσα να ξεκινήσω να πάρω ένα αμάξι. Είχα μια σταθερή δουλειά την οποία αγαπούσα, ένιωθα γεμάτος. Είχα ήδη επενδύσει σε 2 τεχνικά πτυχία (πτυχίο και μεταπτυχιακό σε κατανεμημένα συστήματα - κλαψ όλη αυτή η γνώση για το GSM και τις οπτικές ίνες που να έχει πάει). Τότε σκεφτόμουν από νωρίς, τι θα έπρεπε να κάνω μετά. Ένιωθα κάτι το οποίο νιώθω και τώρα. Δεν ξέρω αν η τεχνική μου καριέρα, που τόσο αγαπώ και θέλω με πάθος να πέσω ξανά στη δουλειά και να κάνω κάτι που θα μου αρέσει και θα μου δώσει με τον καιρό αυτή την χαρά που είχα εδώ και 3-4 χρόνια, μπορεί να με οδηγήσει αρκετά ψηλά. Για να τα λέμε απλά και κατανοητά, στην Ελλάδα δεν ευελπιστώ σε μεγάλες στιγμές ούτε σε μεγάλα αξιώματα - τουλάχιστον με τον τρόπο που δουλεύουμε, με τη σχετική αναξιοκρατία αλλά και τις διάφορες στρεβλώσεις και στον ιδιωτικό τομέα (θα μιλήσω για κάποιες στρεβλώσεις σε ελληνικές εταιρίες IT στην παρουσίαση που θα κάνω στο επόμενο JHUG meeting- περί ποιότητας, management και άλλα).

Σκεφτόμουν το παραπάνω που λες όπως και τώρα και λέω, ας κάνω κάτι που θα με βοηθήσει να καταλάβω όλο τον κύκλο, μπορεί αύριο να χρειαστεί, μπορεί να με βοηθήσει. Στο μυαλό μου ποτέ δεν έβαλα στερεότυπες εικόνες, ποτέ δε σκέφτηκα δερμάτινες τσάντες, μεγάλα γραφεία και την απατηλή λάμψη της ματαιοδοξίας. Επίσης, έβλεπα δεξιά και αριστερά τόσους που λέγανε, έχω και εγώ MBA και εγώ -ε Λοιπόν, σίγα είπα και εγώ μπορώ να το κάνω - εξάλλου μπορεί να μου φανεί χρήσιμο, μπορεί πραγματικά να με κάνει καλύτερο στο μέλλον και τέλος δε με πειράζει να μην πάρω εκείνο το Audi που τελικά είχε γίνει το στερεότυπο του κάθε δυτικό-προαστίτη εργένη χαχα.

Ξεκίνησαν τα μαθήματα και μας έλεγαν, η διαδικασία θα σας αλλάξει, θα δείτε τον εαυτό σας μετά από καιρό και θα αλλάξει ο τρόπος σκέψης. Εγώ γέλαγα. Ήμουν το κλασικό παράδειγμα ξερόλα geek - νόμιζα οτι επειδή είχα γνώση καλή σε ένα συγκεκριμένο πεδίο - ήξερα τα πάντα και για το πως λειτουργούν εταιρίες. Ήμουν τόσο λάθος.

Τα μαθήματα πέρναγαν, βρήκα το πρώτο μου μεγάλο ενδιαφέρον στην λογιστική - απόλυτα ωραία - θυμάμαι το πόσο περήφανος ένιωσα όταν κατάφερα για πρώτη φορά και χωρίς σημαντική βοήθεια να διαβάσω έναν ισολογισμό εταιρίας, να βγάλω 10 συμπεράσματα και να υπολογίσω δείκτες! Πραγματικά είχαχαρεί.

Μετά ήρθαν το μαρκετινγκ με το οποίο ακόμα γελάω. Θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη αλλά ήταν μάλλον, το πιο ρηχό πράγμα που έκανα και θα μπορούσε να είναι απλά μια συλλογή από cases και διάβασμα + δεν το θεωρώ και ιδιαίτερη επιστήμη. Μέσα από το marketing το μόνο που μου έμεινε ήταν η κρυφή μου ανάγκη αν κάνω ποτέ τέταρτο πτυχίο να ασχοληθώ με την ψυχολογία. Θέλω να πάρω 1-2 χρόνια ανάσες και ίσως αν βρω ευκαιρία να το κάνω - χωρίς πλάκα.

Μετά ήρθε το management, η διαχείριση, η διαχείριση προσωπικού, οι διαδικασίες αυτά τα βρήκα λογικά - όχι rocket science και ούτε και τόσο δύσκολα.

Τέλος περάσαμε στα οικονομικά! Ναι, εκεί είναι που άνοιξα το στόμα. Δεν είχα ποτέ οικονομικό background, ούτε ήμουν και ο καλύτερος μαθητής κατά τη διάρκεια του μεταπτυχιακό αλλά μπορώ να σας πω στα ίσα οτι ζήλευα και ζηλεύω όλους εσάς που έχετε σπουδάσει οικονομικά και συγκεκριμένα χρηματοοικονομικά. Σας ζηλεύω. Επιτέλους μετά από χρόνια κατάλαβα τι εστί μικρο και μακρο οικονομία (στον βαθμό που τα καλύπτουν σε ένα MBA), έμαθα για τι γίνεται με την οικονομία μας, για το χρηματιστήριο, για τα εταιρικά οικονομικά, για τον δανεισμό για το ρίσκο και μπορώ να συνεχίσω.

Λίγο πριν κλείσουμε ήρθε και κάτι τελευταίο (συγνώμη το ξέχασα). Εκεί ήταν που γέλασα πιο πολύ- με εμένα. Με το μάθημα της στρατηγικής. Αναρωτιόμουν τα πρώτα λεπτά, μα καλά τι νόημα έχει αυτό το μάθημα - δεν σου κρύβω οτι μετά από καιρό και σκέψη συνειδητοποίησα οτι είναι ένα απο τα πιο βασικά πράγματα που πρέπει να έχει στο μυαλό μου κάθε manager, κάθε εταιρία κάθε master mind πίσω από μια ομάδα ανθρώπων.

Αν με ρωτήσεις τι τελικά άλλαξε μέσα μου μετά από αυτή τη διαδικασία θα σου πω- τα πάντα σε σημείο που φοβάσαι.

Αλλάζει ο τρόπος που εκτιμάς μια κατάσταση στην καριέρα σου αλλά και τον τρόπο που μπορείς να δεις πιο μακρυά από τη δυναμική μιας άλλης κατάστασης. Αλλάζει ο τρόπος που μπορείς να κρίνεις τον εκάστοτε υπεύθυνο σου ή το management μιας εταιρίας και να δεις αν πάει καλά ή λογικά με βάση τα δικά σου πια πιστεύω, αλλάζει ο τρόπος που δουλεύεις μπορείς να γίνεις πιο μεθοδικός, αλλάζει ο τρόπος που συμβιβάζεσαι μπορείς να γίνεις διαλλακτικός αλλά και εντελώς επαναστατικός.

Αν με ρωτήσεις αν μου βγήκε από μέσα το πνεύμα του επιχειρηματία θα σου πω κατηγορηματικά όχι. Μην σου πω, οτι μου βγήκε το αντίθετο, μελετάω στοιχεία και βλέπω νέες ή πρόσφατες προσπάθειες πολύ- επίπεδα και γελάω από μέσα μου. Έγινα πιο συντηρητικός με πολλές προσπάθειες και λιγότερο ξερόλας. Το επιχειρήν στην Ελλάδα υπάρχει αλλά στην ελληνική αγορά υπάρχουν στρεβλώσεις που δεν το αφήνουν να αναπτυχθεί σοβαρά και με σωστές βάσεις. Στην Ελλάδα έχουμε καταφέρει να πιστέψουμε οτι η τσαπατσουλιά το έλα μωρέ και ο συμβιβασμός είναι η νόρμα.

Επίσης να μη ξεχάσω να πω οτι από τότε που ξεκίνησα να βάζω το - expected ΜΒΑ στο βιογραφικό είδα φάτσες πιο καχύποπτες. Όχι όλες αλλά μερικές χαμηλού επιπέδου. Μάλιστα σε έναν τον θυμάμαι ακόμα, σε γνώστη εταιρία - πριν ακόμα πούμε καλησπέρα ξεκινάει με τη φράση - ΄βλέπω εδώ κάτι παράξενο θέλω να σου πω οτι εδώ μην έχεις βλέψεις να κάνεις κάτι παραπάνω από να μας γράφεις κώδικα με 3 χέρια . Υπάρχουν τέτοιοι τύποι εκεί έξω αλήθεια.

Αν με ξανάρωτήσεις τι θέλεις να κάνεις - θα σου πω οτι θέλω να συνεχίσω να επενδύω στην τεχνολογία και αυτό θα κάνω. Το οτι το χαρτί θα έρθει και τυπικά δε με έκανε τίποτα παραπάνω από τι ήμουν - απλά έχω ακόμα μεγαλύτερη όρεξη και ακόμα μια ματιά να κρίνω πια ανθρώπους και τις αποφάσεις τους. Με έχει κάνει λίγο πιο αισιόδοξο για το μέλλον αλλά μέχρι εκεί γιατί η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Λεφτά δε μου έχει δώσει και δε νομίζω να μου δώσει, ευκαιρίες; remains to be seen . καχυποψία απο άλλους αρκετή (δεν καταλαβαίνω τον λόγο).

Χαίρομαι πολύ γιατί κατάφερα να τελειώσω κάτι έστω και με μια μικρή καθυστέρηση. Δεν είναι εύκολο να δουλεύεις και να έχεις τα ΣΚ σου κλειστά για διάβασμα. Μου κόστισε και προσωπικά. Δεν είναι εύκολο να θες να χαλαρώσεις και να πρέπει να γράφεις πτυχιακή εργασίες κτλ. Έχω μια αράδα από βιβλία (τεχνικά) και περιοδικά που με περιμένουν να τα διαβάσω και νιώθω πραγματικά τεράστια πνευματική πείνα!

Αυτά για την ώρα το blog θα επανέλθει δριμύτερο .Stay tuned.