Οι πρώτες εντυπώσεις απο το Dahon Vitesse D7 (σπαστό ποδήλατο)

Η αρχή - γνωριμία με την ποδηλασία πόλης - ο ενθουσιασμός

Δεν είμαι φανατικός ποδηλάτης, δεν ήμουν ποτέ. Αυτό δε σημαίνει οτι δεν μου αρέσει το ποδήλατο, πόσο μάλλον, όταν τα τελευταία 2.5 χρόνια έκανα αρκετά χιλιόμετρα γνωρίζοντας την πόλη μου. Πήγα σε μέρη που με το αμάξι μόνο που το σκέφτομαι βαριέμαι, γνώρισα ανθρώπους, αθλήθηκα και πέρασα καλά. Την αρχή τη χρωστάω σε έναν από τους 2 καλούς μου φίλους τον Κώστα, είμαι δύσκολος άνθρωπος σε αυτά τα θέματα αλλά με έπεισε και έτσι το 2009 αγόρασα την πρώτη μου ποδηλατάρα όπως έλεγα. Ένα ghost 1800 (γερμανικό, αρκετά τίμιο για την τιμή του και εξαιρετικής ποιότητας). Με το trekking ποδήλατο μου, μετά τις απαραίτητες τροποποιήσεις στα λάστιχα είδα οτι μπορείς να κινηθείς στην Αθήνα, μπορείς να γράψεις χιλιόμετρα και δεν ήταν λίγες οι φορές που με έσωσε σε μέρες απεργίας. Φοβερό συναίσθημα να τους γράφεις όλους και να περνάς ανάμεσα από ουρές σταματημένων αυτοκινήτων! Παράλληλα το ποδήλατο δρούσε σαν μια εξαιρετική ευκαιρία να βρεθώ και να κοινωνικοποιηθώ με τους φίλους μου. Όμορφες καλοκαιρινές βόλτες - για τη μπύρα που λέγαμε - απο το Χαϊδάρι στο γκάζι ή και πιο πέρα στο κέντρο. Είχα την τύχη να λάβω μέρος στα διάσημα πια FreeDay όταν ακόμα δεν ήταν πάνω από 100 ποδήλατα. Φοβερή εμπειρία, φοβερό συναίσθημα από τις πιο όμορφα εναλλακτικές στιγμές διασκέδασης για παρασκευή. δε φανταζόμουν ποτέ οτι στις 4 το πρωί θα μπορούσα να ποδηλατώ μαζί με άλλους πάνω στην παραλιακή και να φτάνω σπίτι στις 6 το πρωί κουρασμένος αλλά γεμάτος από ωραίες εικόνες. Τα χρόνια περνάνε όμως το ίδιο και οι υποχρεώσεις. Ο ελεύθερος χρόνος μειώνεται, οι ευκαιρίες απόδρασης με τους φίλους λιγοστεύουν, οι βόλτες σαν το FreeDay ανεβάζουν τον αριθμό τους αν όχι σε χιλιάδες κάθε παρασκευή σίγουρα σε 100αδες και με κουράζουν λίγο (αν και είναι μια φοβερή εμπειρία και αν είστε νέοι στο ποδήλατο σας προτρέπω να δοκιμάστε κάθε παρασκευή στο Θησείο κατά τις 9.30). Έτσι η ποδηλατική δραστηριότητα μικραίνει.Το ποδήλατο περνάει εβδομάδες απραξία και ξεκινώ να προβληματίζομαι και να σκέφτομαι οτι είναι κρίμα.

Η εξέλιξη - commuting, το ποδήλατο ως βοηθητικό μέσο μεταφοράς. Η αλλαγή εργασιακού χώρου σε συνδυασμό με την αγορά σπιτιού τους τελευταίους μήνες μου δημιούργησαν ένα πρόβλημα. Ξαφνικά ο χρόνος που ξόδευα για να πάω στη δουλειά με χρήση αυστηρά μέσων μαζικής μεταφοράς περπάτημα μεγάλωσε σχεδόν κατά 40%. Ο κόσμος απορεί γιατί το κάνω ακόμα αυτό αλλά τους απαντώ οτι σε μια πόλη σαν την Αθήνα ο κόσμος είναι παράλογος να μην προσπαθεί να χρησιμοποιήσει μ μ μ για τη καθημερινή του μετακίνηση. δε λέω, το σύστημα και οι υπηρεσίες δεν είναι πάντα καλές (ρίχνω αρκετό περπάτημα για να μπορέσω να έχω σταθερές ώρες) αλλά κουράζομαι τόσα χρόνια με τον μέσο Έλληνα που έχει μάθει να πηγαίνει από το σπίτι του μέχρι το περίπτερο με το αμάξι. Ένα από τα καλά της κρίσης και η αύξηση στην τιμή της βενζίνης είναι οτι ακόμα και αυτοί οι τεμπέληδες έχουν προβληματιστεί. Φαίνεται οτι ο πόνος στην τσέπη είναι πιο δυνατή δύναμη από την λογική στο μυαλό.

Στην προσπάθεια μου Λοιπόν, να μειώσω το καθημερινό μου βάρος σε ώρα αλλά και σε περπάτημα, σκέφτηκα την αγορά ποδηλάτου όπου θα μπορώ σχετικά εύκολα να μεταφέρω μέσα σε ΜΕΤΡΟ και προαστιακό και το οποίο θα μειώσει την ώρα που κάνω για να φτάσω κοντά σε σταθμούς. Παράλληλα έψαχνα και έναν βοηθό στις μετακινήσεις μου τις κοντινές - καθημερινές προπονήσεις Judo (4 χιλιόμετρα απόσταση) σε περιοχές που τελικά μπορεί να κάνεις πιο πολύ ώρα να βρεις να παρκάρεις από το να πας. Το ποδήλατο θα ήταν του τύπου σπαστό μιας και οτιδήποτε άλλο κάνει τη μετακίνηση μέσα στα τραίνα πιο δύσκολα. Μετά από μικρή έρευνα και επειδή είχα ήδη εμπειρία μέσα από παλιότερη αγορά του φίλου μου, δεν άργησα να καταλήξω στο Dahon Vitesse D7 το οποίο βλέπεις παρακάτω. Το αγόρασα από την επίσημη αντιπροσωπεία στο Μαρούσι - θα το βρεις και σε μεταπωλητές αντίστοιχα. Είναι μοντέλο στη μεσαία κλίμακα τα οποίο μπορείς να βασιστείς για τις καθημερινές σου ανάγκες καθώς έχει σχετικά καλό εξοπλισμό και φυσικά άριστο σκελετό. Υπάρχουν και λίγο πιο φτηνά μοντέλα επέλεξα τη μέση γιατί θέλω να το χρησιμοποιήσω αρκετά.

https://www.flickr.com/apps/slideshow/show.swf?v=104087

Εντυπώσεις από την πρώτη εβδομάδα και το ποδήλατο.

Δεν περίμενα καθόλου, με το που το αγόρασα το χρησιμοποίησα. Η ποιότητα κατασκευής του είναι αρκετά καλή και σε καμία περίπτωση δε σου δίνει την εντύπωση φτηνού ή μισού ποδηλάτου. Στα σημεία που διπλώνει μπορείς να δεις οτι έχει γίνει καλή δουλειά και σε επίπεδο κολλήσεων αλλά και μηχανισμών. Το σύστημα ταχυτήτων πάνω στο τιμόνι που θυμίζει λίγο από μηχανές (περιστρέφεις μπροστά πίσω) είναι αρκετά σταθερό, δε σε κουράζει και το μαθαίνεις εύκολα. Οι 7 διαθέσιμες ταχύτητες έχουν αρκετά λογικά περάσματα μεταξύ τους και μπορείς να βρεις την κατάλληλη για κάθε είδος ανηφόρας ή κατηφόρας. Το σπαστό ποδήλατο δεν είναι αργό, μπορεί να κινηθεί μέσα στην πόλη εξίσου γρήγορα απλά δε θα έχεις τις τελικές ταχύτητες που θα μπορούσες να αναπτύξεις με ένα μεγαλύτερο σε ανοιχτό δρόμο. Το θέμα είναι βέβαια, εξαιτίας του μικρότερου μεγέθους και ίσως της καλύτερης αίσθησης ασφάλειας που σου προσφέρει παρατηρώ οτι κινούμαι πολύ πιο γενναία μέσα στα στενά και στους δρόμους σε σχέση με το ghost μου, μπορώ να ελίσσομαι μέσα από κόσμο ή σε στενά πεζοδρόμια. Οδηγικά Λοιπόν, είναι άριστο. δε θες πάνω από 10-13 δεύτερα για να το διπλώσεις και το αντίθετο. Είναι φανερά πιο βολικό να το βάλεις στο μετρό και να μην ενοχλείς.

Αν υπάρχει ένα δύσκολο είναι οτι όπως και να έχει είναι 12-13 κιλά και όσο μεγαλύτερος ο αριθμός των μετεπιβιβάσεων απο ΜΕΤΡΟ σε προαστιακό ή και άλλους συνδυασμούς θα πρέπει να μάθεις να κουβαλάς ή να το σέρνεις. Δεν είναι τεράστιο πρόβλημα αλλά θέλει ένα συνήθειο -άσε που κάνεις δωρεάν βαράκια το πρωί (αν έχεις όρεξη).

Τελικά

Αν με ρωτάς αν αξίζει η αγορά θα σου πω ναι, νομίζω το απολαμβάνω σαν ποδήλατο πιο πολύ από το άλλο γιατί είναι πιο εύκολο να το χρησιμοποιήσω. Μην ξεχνάς αν ζεις σε πολύκατοικία στο μεγάλο θα πρέπει να το παίρνεις στην πλάτη και να ανεβαίνεις με τις σκάλες αν δεν μπαίνει σε ασανσέρ ή αν δεν μπορείς να το βάλεις σε μια αποθήκη. Το σπαστό είναι πάντα εκεί σε μια γωνία ετοιμοπόλεμο. Ακόμα και στις μικρές μετακινήσεις σου στην περιοχή σου μπορείς να το χρησιμοποιήσεις και να μην χαλάσεις στάλα βενζίνης.

Αν με βοηθά να φτάνω πιο γρήγορα στη δουλειά μου- ναι πράγματι μου μείωσε αρκετά τις διαδρομές που έκανα με τα πόδια ( +σχεδόν 10 χλμ) (επιλογή μου πάντα το ξεκαθαρίζω - θα μπορούσα να περιμένω σε μια στάση). Ο χρόνος φυσικά θα δείξει το πόσο εκτενέστατα θα το χρησιμοποιήσω αλλά νομίζω ξεκινήσαμε πολύ καλά. Νομίζω οτι είναι ΤΟ πραγματικό ποδήλατο πόλης :).