επαγγελματισμός στην ελλάδα και το στήσιμο σπιτιού.

Πίστευα οτι το πιο δύσκολο πράγμα στη διαδικασία αγοράς σπιτιού είναι η αγχωτική διαδικασία της εύρεσης, της διαπραγμάτευσης και εξασφάλισης χρηματοδότησης. Αρκετό άγχος και αβεβαιότητα. Παρόλα αυτά καθώς συνεχίζω με καταιγιστικούς ρυθμούς όπως σημειώνει μια φίλη μου - τα δύσκολα είναι μετά. Κάποια στιγμή οι υπογραφές τελειώνουν, τα χαρτιά παίρνουν τον δρόμο τους και φυσικά ο λογαριασμός σου στην τράπεζα αδειάζει και μένεις με ένα άδειο σπίτι και χιλιες υποχρεώσεις και δουλειές να σε περιμένουν.

Αυτή η δουλειά θέλει χρόνο, κάτι το οποίο δεν έχω μιας και δουλεύω και οι ελεύθερες μου ώρες καθημερινές είναι μηδαμινές για να συνεισφέρω ουσιαστικά. Μένουν μόνο τα Σαββατοκύριακα (ειδικά τα τελευταία) όπου είναι πιο κουραστικά και από την υπόλοιπη εβδομάδα.

είναι εκείνες οι στιγμές που έρχεσαι μπροστά στα δύσκολα (έχουν μια γλύκα βέβαια γιατί είναι ολο δικά σου). Ανακαλύπτεις τις ατέλειες στο σπίτι, το πραγματικό μέγεθος των βελτιώσεων ή τροποποιήσεων που πρέπει να κάνεις και δε στα είχε πει καλά ο κατασκευαστής ή μάλλον, στα είπε και μετά ήταν λίγο διαφορετικά και πάει λέγοντας.

Τις τελευταίες 2 εβδομάδες Λοιπόν, είμαι με το τηλέφωνο στο χέρι και προσπαθώ μόλις τελειώνω από το γραφείο να συντονίσω τους διάφορους τεχνίτες και μαστόρους για να τελειώσουν ή να παραδώσουν κομμάτια του σπιτιού που θέλουν μια βελτίωση, μερεμέτι ή έλεγχο. Υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, αλουμινάδες, ξυλουργοί αλλά και εξωτερικοί όπως τεχνικοί κλιματισμού, σιδεράδες, συναγερμού, τεχνίτες για τα έπιπλα μπλα μπλα μπλα.

Έχω πάρει αρκετά τηλέφωνα αυτές τις μέρες, πάντα ευγενικά πάντα με καλό τρόπο να καλοπιάσω αυτούς τους τεχνίτες που είναι οι συνεργάτες του κατασκευαστή και πρέπει να έρθουν για να τελειώσουν κάτι ή κάποιους 'δικους΄μου για πρόσθετα. Ξέρεις τι βλέπω με μεγάλη μου λύπη; Μεγάλο ποσοστό απο αυτούς είναι ΚΑΚΟΙ επαγγελματίες. Μου κάνει φοβερή εντύπωση. Έπεσα σε περιπτώσεις που μόνο απο τη φωνή καταλάβαινες οτι δεν ήθελε να έρθει, σε άλλους που τους κυνηγούσες μέρες και μέρες και σου λέγανε πάρε με τότε και μετά ξανά πάρε με τότε, σε άλλους που πάνε συνέχεια διακοπές κτλ. Δεν είναι οτι έπεσα απο τα σύννεφα. Εμείς οι Έλληνες είμαι καλοί και φιλότιμοι αλλά γενικά σε Μ. Ο είμαστε τσαπατσούληδες και opportunity-στες. Αν δεν είναι μια δουλειά με λίγο κόπο και πολλά λεφτά μάλλον δεν την κάνουμε. Ζούμε σε εποχή με ανεργία και πτώση σε όλες τις δραστηριότητες της οικονομίας και βλέπεις μεγάλο ποσοστό επαγγελματιών να συνεχίσουν να συμπεριφέρονται με ηλίθιο τρόπο. Να κοστολογούν όπως θέλουν και με οτι τρόπο θέλουν (λες και είμαστε μαλάκες και δεν κάνουμε έρευνα αγοράς), να δείχνουν υπεροψία ή απλά τυπικότητα χωρις καν διάθεση για να κάνουν σωστά τη δουλειά τους.

Είμαι πάνω από το κεφάλι ξυλουργού σήμερα γιατί επί 45 λεπτά δεν μπορούσε να κόψει τον πάγκο σωστά και έβαζε την εστία με κενό στον πάγκο. Αν δεν του έλεγα - μα κοίτα έχει κενό μπορεί και να το άφηνε έτσι είχε αράξει. Δεν ήξερα πως να συγκρατήσω τον εκνευρισμό μου, δεν ήξερα τι να του πω - με δουλεύεις μάστορα τώρα δηλαδή εσύ κάνεις σωστά τη δουλειά σου; Δεν ήξερα τι να πώ, απλά ήμουν απο δίπλα και τσέκαρα ξανά μη σπάσει τίποτα μη γίνει προχειροδουλειά.

Όσο για τους άλλους που τους παίρνεις τηλέφωνο και η Δευτέρα γίνεται Κυριακή και η Κυριακή άλλο Σάββατο, υπάρχει λύση και μάλιστα πιο τίμια. δε θέλει ο Έλληνας μάστορας (γιατί πρώτα σε αυτόν τηλεφωνώ πάντα και προσπαθώ να τον καλοπιάσω) - υπάρχει κάποιος Αλβανός μάστορας που ξέρει τη δουλειά ίσως και καλύτερα. δε θέλω να φανώ υπερβολικός αλλά οι άνθρωποι αυτοί δουλεύουν, τους λες θα γίνει αυτό και το άλλο και εμφανίζονται στο σπίτι πριν από σένα και στα λεφτά τα ίδια. Τι θα πρέπει να κάνω, να τονώσω την ηλίθιο εγωισμό του κάθε μπαρμπα μαστορα ή να κάνω τη δουλειά μου μέσα σε 1-2 μέρες. Δεν είναι οτι είμαι ανυπόμονος, θέλω και πρέπει να μετακομίσω γιατί τρέχουν τα νοίκια αλλά και οι υποχρεώσεις.

Η έλλειψη επαγγελματισμού και ανταγωνιστικότητας είναι ένα απο τα μεγάλα προβλήματα της οικονομία μας - και το βλέπεις σε όλους τους κλάδους και σε όλα τα επαγγέλματα (ναι και σε εμάς στο IT δε θα κρυφτώ). Αν με ρωτήσεις ποια θα μπορούσε να είναι η λύση; Ανταγωνισμός - δε θέλει ο Α; ας έρθει ο B o Γ o Δ. Λαμπρή εξαίρεση στην κακή άποψη που έχω αποκτήσει για το μέσο Έλληνα μάστορα είναι η νέα γενιά - άνθρωποι στην ηλικία μου που φαίνεται οτι έχουν κατανοήσει το νέο ανταγωνιστικό περιβάλλον, είναι πιο μορφωμένοι έχουν αντίληψη και σε αντιμετωπίζουν σοβαρά, σαν πελάτη που μετά από μερικές ώρες θα τους πληρώσει.

Όπως και να έχει η δουλειά πρέπει να τελειώσει όπως και να γίνει και προσπαθώ να χρησιμοποιήσω κάθε μονάδα υπομονής και ευγένειας έχω στην διάθεση μου για να μην εκραγώ με κανένα, εξάλλου δε στήνεται εύκολα ένα σπίτι - όσοι το έχουν περάσει το ξέρουν ήδη. Ελπίζω να μη με ρουφήξει αυτή η διαδικασία αρκετά έτσι ώστε να ακούγομαι εξωγήινος στους φίλους μου - πιάνω τον εαυτό μου να μιλάει για επιτόκια δανείων, για μαγαζιά με έπιπλα, για σπίτια, τιμές και άλλα τέτοια. Λογικά μόλις τελειώσω και βγώ σε release candidate με το σπίτι θα μου περάσει - από την άλλη νιώθω οτι έχω περάσει σε ένα άλλο επίπεδο πια - μια άλλη σφαίρα πραγματικότητας και υποχρεώσεων που με κάνει να βλέπω τα πράγματα πιο ρεαλιστικά. Είναι ωραία πάντως το τελικό αποτέλεσμα είναι θετικό. Από τη στιγμή που θα ξεκινήσεις να καθαρίζεις, τρίβεις, να κάνεις μερεμέτι σε τοίχους που είναι δικοί σου χαίρεσαι. Τουλάχιστον εγώ αισθάνομαι έτσι οπότε αυτό μου φτάνει .