το πραγματικό μας matrix
Ζω μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες εδώ και 1-2 χρόνια την περίοδο της κρίσης χρέους όπως έχει ονομαστεί. Ανήκω σε μια ομάδα ανθρώπων που βρίσκουν τη σημερινή κατάσταση πάρα πολύ λογική - δε μου κάνει εντύπωση τίποτα, ούτε οι αριθμοί ούτε οι εξελίξεις.
Λυπάμαι που δεν είχα τις γνώσεις αλλά και τα οικονομικό- κοινωνικά reflex να μπορέσω να διατυπώσω καλύτερα τις απόψεις μου παλιότερα ή να συνειδητοποιήσω την πραγματική μου θέση σαν πολίτης αυτής της χώρας αλλά και σαν μέρος της παγκόσμιας κοινότητας, πόσο μάλλον, της παγκόσμιας οικονομίας.
Μέρος της αντίδρασης μου εδώ και χρόνια μέσα από αυτό το blog ίσως ήταν τα λίγο άγαρμπα post κατά συγκεκριμένων ομάδων επαγγελματιών, καταστάσεων αλλά και στρεβλώσεων ελληνικής φύσης - βλέπε δημόσιο, βλέπε οικονομικές κλίκες, βλέπε ανομία και άλλα πολλά. Συνεχίζω να πιστεύω οτι όλα τα παραπάνω μέσα σ τη γενική άσχημη κατάσταση βοήθησαν να γίνει ακόμα χειρότερη η ειδική Ελληνική περίπτωση. Παρακαλώ αφιερώστε λίγα λεπτά να διαβάσετε μια αρκετά ειλικρινής και ωμή άποψη από την Δ.Ανδρεάδη με καλύπτει απόλυτα.
Έχω δεχθεί φραστικές επιθέσεις σε αυτό το blog έχω στιγματιστεί με διάφορα στερεότυπα απο διάφορα πολιτικά και μη παπαγαλάκια της ελληνικής blog- όσφαιρας αν και εγώ ο ίδιος δεν πιστεύω οτι κάνω κάτι ιδιαίτερο ούτε πρεσβεύω τα συμφέροντα κάποιον - το μόνο που νομίζω οτι κάνω είναι να γράφω με βάση την λογική. Αν η λογική η δική μου είναι λάθος ( πράγμα πιθανό για πολλούς) τότε κάνω επικλήσεις στους θεούς του πραγματισμού για να μου δώσουν εξήγηση για όλες τις ελληνικές στρεβλώσεις. Μικρές και μεγάλες. Δες εδώ . Πλούσιος δεν είμαι, βολεμένος δεν είμαι, γλυφτράκι κόμματος δεν είμαι, αγανακτισμένος δεν είμαι, είμαι όμως αγχωμένος και απογοητευμένος εν μέρη με το μέλλον. Δεν έχω ώρα για επανάσταση, όχι τουλάχιστον αυτή που ο μέσος Έλληνας θεωρεί επανάσταση. Πριν 3 εβδομάδες είδα γύρω μου να αδειάζουν γραφεία (δεν άκουσα από φίλο, δε μου είπαν ) τα γραφεία γύρω μου αδειάζουν, όπως κλείνουν και τα μαγαζιά σ τη γειτονιά. Πριν 1 μήνα βγήκα και εγώ έξω στην αγορά εργασίας να αναζητήσω το μέλλον μου. Δεν έχω χρόνο για επανάσταση γιατί δουλεύω δεν κοροϊδεύω τον κόσμο, δεν καταστρέφω, θεωρώ οτι είμαι λίγο πιο μορφωμένος και έξυπνος από το να κλείσω το μυαλό μου μέσα σε γενικόλογες απόψεις. να φύγουν αυτοί να έρθουν άλλοι, να πληρώσουν οι άλλοι όχι εμείς, να γίνουν τα πράγματα όπως ήταν πριν'.
Τίποτα απ'όλα αυτά δε θα γίνει - αυτή είναι η νέα τάξη πραγμάτων παγκόσμια και εγώ πραγματικά δεν έχω τις γνώσεις ή τις τεχνικές λύσεις για να σας πω πια είναι η λύση. Για την ελληνική πραγματικότητα η οποία από μόνη της κάνει τα πράγματα ακόμα πιο ανώμαλα μπορώ να σας προτείνω πράγματα - δε χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια. Βαθιά μέσα του ο κάθε λογικός Έλληνας ξέρει. Ξέρει τι είναι το σωστό όταν ο γείτονας σου παρκάρει πάνω στη διάβαση των πεζών ή στους πεζόδρομους, όταν πετάς το τσιγάρο έξω από το αμάξι, όταν αγνοείς τους νόμους, όταν προσπαθείς να κλέψεις το κράτος, όταν ψηφίζεις πολιτικούς γιατί ελπίζεις να σε βολέψουν και σένα (οι άλλοι μπορούν να πάνε να γαμηθούν λες), όταν καταστρέφεις την πόλη σου αλλά το σπίτι σου λάμπει, όταν αναζητάς λύσεις απο τον θεό (ο θεός δεν είναι εκτεθειμένος σε ελληνικά ομόλογα μπορώ να σε διαβεβαιώσω γι'αυτό).
Η αλήθεια είναι οτι ζούμε σε ένα μεγάλο οικονομικό matrix. Εδώ στην Ελλάδα είμαστε κάποτε σχετικά φτωχοί και συνεχιστές της μεταμοντέρνας φεουδαρχίας που μας έμαθαν οι _φίλοι μας Τούρκοι', κάποια στιγμή μπήκαμε σε ένα club Ευρωπαϊκό και λαδώσαμε το εντεράκι μας. Ας μην κρυβόμαστε το βιοτικό μας επίπεδο ανέβηκε. Είμαστε τόσο άχρηστοι και ανοργάνωτοι που περιμέναμε το 2004 και τα λεφτά της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να φτιάξουμε ΜΕΤΡΟ στην Αθήνα ή ένα αεροδρόμιο. Συνειδητοποιείστε το μεγαλείο μας. Τώρα βγαίνουμε και εμείς στις πλατείες μαζί με άλλους Νότιου - ο καθένας με τα δικά του λάθη.
Ξέρεις τι μου ήρθε στο μυαλό. Τίποτα απ_ όλα αυτά δε θα γινόντουσαν, σε καμία χώρα αν η ηρωίνη του εύκολου και φτηνού δανεισμού παγκόσμια συνέχιζε να ρέει στις οικονομίες των Νοτίων και γενικότερα παγκόσμια αδυνάτων. Αυτό δε σημαίνει οτι οι επαναστάσεις και ο αγανακτισμός είναι άδικος ή δεν πρέπει αν γίνεται (συμφωνώ εν μέρη απλά προσωπικά προτιμώ να συνεχίσω τη σκληρή δουλειά και να μάχομαι) αλλά απογοητεύομαι λίγο γιατί συνειδητοποιώ το μεγάλο Matrix το οποίο ζούμε. Φτηνός δανεισμός και πριν 10 χρόνια που δεν είχαμε κρίση, όλα καλά και ωραία μάλιστα όχι μόνο καλά αλλά κάποιοι ήθελαν να αρμέγουν πιο πολύ. Και τότε βέβαια ηθικά και οικονομικά ήμασταν καταδικασμένοι - αλλά όταν τρέχει η ηρωίνη κανένας μας (και εγώ μέσα να μην το παίζω σοφός) δεν το σκέφτηκε. Ανήθικη ήταν η κατάσταση και τότε ανήθικη είναι τώρα.
Αμφιβάλλω αν με το να κάθεσαι και να πίνεις 1-2 μπύρες στην πλατεία θα αλλάξεις κάτι ίσως να ήταν καλύτερο αν έδινες μία μάχη για τις μικρές καθημερινές στρεβλώσεις κοινωνικές και οικονομικές ίσως να ήταν πιο χρήσιμο. Ταπεινή άποψη.