driving = shit

Είχα μια ελαφριά υποψία οτι ξεκίνησα να συμφιλιώνομαι με την οδήγηση. Όχι οτι δεν οδηγώ αλλά έχω βαθύτερο θέμα χρόνια τώρα, με εκνευρίζει μάλλον, για να γίνω ακόμα πιο συγκεκριμένος με εκνευρίζει η οδήγηση στην κίνηση της Αθήνας.

Η Αθήνα και η περιοχή μου, η ζωή μου δε με ενοχλούν, δεν είμαι γκρινιάρης για την πόλη μου την έχω δεχτεί σαν status. Απλά δε θέλω να οδηγώ .απλά δε θέλω. Μπορώ να ανεχτώ τα χίλια στραβά που θα συναντήσεις σε αυτή την - χαοτική πόλη αλλάI don't do driving though.

Το καλοκαίρι που η κατάσταση έγινε λίγο πιο χαλαρή χρησιμοποίησα το αμάξι για κάποιες κοντινές βόλτες - τι ωραία τι καλά. Σκέφτηκα μήπως κάτι άλλαξε; Μήπως ήρθε η ώρα αυτές οι λιγοστές οικονομίες μετά το πέρας του Master να πάνε σε ένα αυτοκίνητο;

Μπα. Σήμερα το πρωί λόγο οικογενειακών υποχρεώσεων έπρεπε να κάνω ένα δρομολόγιο στο αεροδρόμιο. Η επιστροφή ακριβώς την ώρα που η κίνηση στο ποτάμι ξεκινούσε! Αποφάσισα οτι δεν έχω την υπομονή γι_ αυτή τη σκατο-κατάσταση.Απλά παραιτούμαι. Οδήγησα νευρικά μέχρι το φανάρι της Καβάλας να με βγάλει εκτός κίνησης.

Πάρκαρα με δυσκολία (έχει λαϊκή σήμερα σ τη γειτονιά), και βγήκα απο το αμάξι σαν .να ήθελα να σωθώ από πνιγμό!Έτσι ένιωθα. Η αλήθεια είναι οτι κοντοστάθηκα λίγο και είπα φαντάσου να το έκανες κάθε μέρα.

Δεν ξέρω - σας θαυμάζω όλους εσάς με την υπομονή και δεν το λέω ειρωνικά. 100αδες εργαζόμενοι στοιβαγμένοι στα Ι.Χ τους, με ένα βλέμμα απλανές, στωικό ποιος ξέρει. Εγώ έβραζα ήθελα να βγω από το αμάξι να το αφήσω στην άκρη και να περπατήσω.Αν έπρεπε να το κάνω κάθε μέρα αυτό το πράγμα είμαι σίγουρος οτι οι πρώτες ώρες στο γραφείο θα ήταν μέσα στα νεύρα.

Η διαδρομή που περπατάω από το σπίτι μέχρι τον Σταθμό του Μετρό είναι γύρω στα 20 λεπτά, ξέρω πολλούς που δεν αντέχουν ούτε την ιδέα να το κάνουν. Nα σου πω την αλήθεια για να γλιτώσω αυτό το μαρτύριο της οδήγησης δεν είχα κανένα πρόβλημα να περπατήσω και 40 λεπτά.

Περίπατος και ηρεμία μερικές ανάσες (τυχερός που έχουμε και πάρκο σ τη γειτονιά το Αιγάλεω Central Park όπως το ονομάσαμε με τον Κώστα χαχα). Επιβίβαση Μετρό zen.

Καλό κουράγιο στους λάτρεις της αυτοκίνησης. Τέτοιες στιγμές ονειρεύομαι ακόμα πιο πολύ να γίνει κανένα θαύμα με ποδηλατόδρομους στην Αθήνα - και δεν το λέω επειδή είναι της μόδας.