summertime and the living slowly

Παίζει να είναι η πρώτη χρόνια που α) περιμένω με ανυπομονησία να πάω διακοπές β)μετανιώνω που δεν κανόνισα ακόμα πιο μεγάλη περίοδο παύσης.

Έχω την αίσθηση οτι οι μέρες περνάνε αργά και βασανιστικά. Ξυπνάς, σέρνεσαι μέσα στη ζέστη - τρως το σοκ της απότομης αλλαγής θερμοκρασίας - κάθεσαι δουλεύεις - φεύγεις - τρως ξανά τη ζέστη. Φτάνεις το απόγευμα σπίτι, με έναν πονοκέφαλο μακάρι να πάρει κάποιος αυτό τον πονοκέφαλο. τη νύχτα έχει ζέστη, ανάβει το διαμέρισμα - περνάς το βράδυ σου να σκέφτεσαι αν πρέπει να ανάψεις το A?C ή θα έχεις πάλι το πρωί αυτή την αίσθηση αρρώστιας.Δηλαδή μιλάμε .σοβαρά ερωτήματα χαχα.

Ίσως απλά - να πρέπει να κάνω διακοπές, ένα διάλειμμα απ_ όλους, όλες τα πάντα - προβλήματα, ανησυχίες, συναισθηματισμούς, πρέπει δεν πρέπει, μαλακίες τα πάντα όλα. Αναζητώ τουλάχιστον την ηρεμία μου και στην καλύτερη θετική διάθεση να καρφωθεί ξαφνικά στον εγκέφαλο μου.

Το θέμα είναι οτι όλα φαντάζουν να κυλάνε τόσο αργά για μια εβδομάδα ακόμα .πήγαινε έλα πήγαινε έλα .is a long road to Zion.

https://www.youtube.com/watch?v=8mmAuHieD7Q&hl=en_US&fs=1&w=480&h=38

ps) NAS respect.