πάει κι_ αυτό!

Πέντε μέρες, αρκετός καφές, ξενύχτι, απομόνωση, πρωινό ξύπνημα, κόμπος στο στομάχι, αγωνία, στυλό κομπιουτεράκι, καφές, κόλλες αναφοράς, επανάληψη τελευταίο λεπτό, αγωνία μετά ήταν αυτό, επιστροφή σπίτι, επανάληψη για το επόμενο, καφές, ξενύχτι.

Τέσσερα μαθήματα ήρθα και πέρασαν μέσα σε ένα ΠΣΚ από πολύπλοκα εταιρικά οικονομικά μέχρι marketing και business. Πέρασε ο καιρός είμαι 1 βήμα πριν τελειώσουν οι συμβατικές υποχρεώσεις του μεταπτυχιακού (μαθήματα και εξετάσεις). Αν όλα πάνε καλά απο το καλοκαίρι και για 3-4 μήνες θα πρέπει να παραδώσω την πτυχιακή (χωρισμένη σε 2 κομμάτια). Δυσκολεύομαι να το πιστέψω οτι είμαι στην κατηφόρα πια του μεταπτυχιακού.

Δεν το μετανιώνω έμαθα και μαθαίνω αρκετά, γνώση, αντίληψη, έμαθα και για τον εαυτό μου πολλά μέσα απο αυτή τη διαδικασία. Πλήρωσα και πληρώνω εκτός από συμβατικά χρήματα - ελεύθερο χρόνο, ανάσες, χαλαρότητα - στιγμές απλές όπως το να κοιμηθείς ένα σαββατοκύριακο μια ώρα παραπάνω, νευρικότητα άγχος. Γκρίνιαζα ίσως και ακόμα αλλά έβλεπα και βλέπω τους συμμαθητές μου με πιο πολλές υποχρεώσεις από μένα. Αν εγώ έχανα τις ανάσες μου το ΣΚ και δεν είχα ελεύθερο χρόνο κάποιος άλλο έπρεπε πάει το παιδί του στο νοσοκομείο η δεν είχε κοιμηθεί γιατί το μωρό γκρίνιαζε ή είχε προβλήματα με τη δουλειά. Τους θαυμάζω τελικά. Παράλληλα νιώθω δικαιωμένος για την επιλογή, καλύτερα πίεση τώρα παρά μετά.

Καθώς όμως το τέλος αχνό-φαίνεται πια, γίνεται ρεαλιστικό νιώθω καλύτερα. Έχει ακόμα δρόμο αλλά τώρα μπορώ ρεαλιστικά να ονειρεύομαι το τέλος, πριν δεν το έβλεπα καν.

Ελπίζω να πάνε όλα καλά.