it's all about the money το καταλαβαίνουμε!

Χθες το βράδυ συζητούσα με έναν καλό φίλο και παλιό συνάδελφο, o οποίος μόλις ξεκίνησε και αυτός το δικό του ταξίδι στον κόσμο των MBA. Άνθρωποι της πληροφορικής είμαστε και οι 2,τώρα πια έχουμε αποκτήσει καλή γνώση της αγοράς (δεν είναι τόσο μεγάλη άλλωστε - ίσα ίσα τόσο μικρή που σε πιάνει τρέλα αν το σκεφτείς). Τον ρωτούσα πως τα βλέπει, έστω και αν είναι στην αρχή. Προς μεγάλη μου έκπληξη μου είπε ακριβώς το ίδιο πράγμα το οποίο έχω και εγώ στο μυαλό μου για αυτό το κουραστικό αλλά συνάμα τόσο χρήσιμο και ενδιαφέρον ταξίδι στον κόσμο της διοίκησης επιχειρήσεων. Το 70% των μαθημάτων που σου διδάσκουν σε ένα MBA (καλό κακό μέτριο δεν έχει σημασία προσφέρουν πολλοί τέτοια πτυχία) για έναν άνθρωπο ας πούμε της πληροφορικής με πτυχίο και ήδη ένα μεταπτυχιακό + κάποια χρόνια εμπειρίας, είναι απλά κοινή λογική! Αλήθεια και εγώ έτσι νιώθω.

δε θέλω να μειώσω αναγνώστες που έχουν σπουδάσει marketing ή Human resources ή marketing και strategy και άλλα, αλλά τελικά η γνώση που παίρνεις, φυσικά είναι στοχευμένη και το πτυχίο σε βοηθάει να βρεις και να διαβάσεις αυτά που πρέπει αλλά για κάποιον που έχει ασχοληθεί με ένα επιστημονικό πεδίο - όπως της πληροφορικής - δεν είναι rocket science. Απλά κοινή λογική.

Για να μην νευριάσουν οι θιγόμενοι ναι φυσικά καλό είναι να διδάσκεσαι την κοινή λογική και μαζί (ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ) τις εμπειρίες των δασκάλων σου. Παρατήρησα Λοιπόν, οτι πιο πολλά μάθαινα και μαθαίνω στο μεγαλύτερο μέρος του μεταπτυχιακού από τις ιστορίες των καθηγητών που έχουν να λένε για την πορεία τους σε μεγάλες πολυεθνικές ή να δηλώνουν συμμέτοχοι ενεργειών μέσα από διάσημα case study μιας και ήταν σε θέσεις ανάλογες εκείνη την εποχή και έπρεπε να διαχειριστούν κρίσεις ή αλλαγές. Δε θέλω να ξεφύγω από το θέμα αλλά να δώσω μια ταπεινή συμβουλή σε όλους όσους θέλουν να κάνουν ΜΒΑ, ναι κύριες και κύριοι η επαγγελματική σταδιοδρομία του καθηγητή σας παίζει τεράστιο ρόλο, νιώθω οτι είναι ένας τομέας που αν δεν παίξεις με τη φωτιά οι καθαρά ακαδημαϊκές περγαμηνές πάνε περίπατο! Οπότε ρωτήστε και ψάξτε προφανέστατα που θα δώσετε τα λεφτά σας και επίσης ΠΟΙΟΣ θα σας τα διδάξει! ;)

Μίλησα για το 70% το άλλο 30% κατά την ταπεινή μου άποψη είναι οτι έχει να κάνει με τα οικονομικά. Από την απλή λογιστική μέχρι τα εταιρικά οικονομικά την εταιρική διακυβέρνηση (η οποία μη γελιόμαστε λειτουργεί βάση οικονομικών κριτηρίων) και γενικότερα μέτρηση και μελέτη οικονομικών στοιχείων Επαναλαμβάνω για να πάει καλά μια εταιρία θέλει προσπάθεια σε όλους τους τομείς (marketing, strategy, hr, οργάνωση, processes μπλα μπλα) ΑΛΛΑ αν δεν έχει ανθρώπους που να κατανοούν τα οικονομικά της, να τα μελετούν να χαράζουν οικονομική πολιτική και να θέτουν στόχους - μέσα σε μια ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ αγορά και κοινωνία (γιατί μέσα σε μία τέτοια ζούμε) - τότε δε θα πάει πολύ μακριά.

Σαν φοιτητής τώρα με δυσκολεύουν πολύ τα οικονομικά ειδικά τα εταιρικά, μου φαίνεται πολύ δύσκολο μέσα σε αυτές τις μικρές ανάσες ελεύθερου χρόνου να κατανοήσω πολλά πράγματα, αλλά προσπαθώ όσο μπορώ έστω και τελευταία στιγμή. Όταν ξεκίνησα να μελετώ για το ρίσκο την απόδοση, τις οικονομικές αναλογίες τα ποσοστά κέρδους, τα προσδοκώμενα έσοδα και τα μελετημένα έξοδα, βρήκα μια απίστευτη γαλήνη λογικής μέσα σε ένα σύννεφο από θεωρίες και σε πολλά σημεία παπαρολογίας τα οποία άκουγα ως απλός επαγγελματίας αλλά και φοιτητής σε αυτό το μεταπτυχιακό. Είναι οι ίδιες παπαρολογίες που θα ακούσεις από τους χιλιάδες μέτριους manager ή αφεντικά στη σάπια αγορά μας αλλά και τους ίδιους μέτριους και απατεώνες πολιτικούς μας.

Μέσα σε αυτή την επίπονη διαδικασία κατανόησης των οικονομικών, ακόμα δίνω τις μάχες μου, λέω μερικές φορές οτι μακάρι να μπορούσα να μελετήσω πιο πολύ όλα αυτά τα θέματα με πιο προσοχή χωρίς άγχος και λέω οτι αν ξεκινούσα τη ζωή μου ξανά ίσως πια να το σκεφτόμουν σαν δεύτερη επιλογή από την πληροφορική να ασχοληθώ με τα οικονομικά.

Έκανα μια μεγάλη εισαγωγή (συγνώμη αν σε κούρασα) για να μεταφερθώ στην καθημερινότητα μας, ως πολίτης μιας χώρα η οποία με απλά μαθηματικά και οικονομικά κριτήρια έχει ήδη χρεοκοπήσει και αυτή τη στιγμή δίνει μάχη για να συνεχίσει να δανείζεται με σχετικά βολικό τρόπο και όχι ακριβό μιας και την πνίγουν οι τόκοι από ήδη παλαιότερους δανεισμούς τους οποίους λόγο της γενικότερης πτώσης της παγκόσμιας οικονομίας δεν μπορεί να ξεπληρώσει ούτε έχει αρκετές δυνάμεις για ξεκινήσει να το κάνει εκτός και αν συνεχίσει να δανείζεται!

Διαβάζω Λοιπόν, προχθές, για μια κυρία η οποία δεν ήταν καλά ψυχολογικά και μπαίνει σε ένα δημόσιο μαιευτήριο, αρπάζει ένα νεογνό χωρίς να την πάρει πρέφα security ή κάποιος υπεύθυνος. Γίνεται προφανέστατα χαμός, τη βρίσκουν τελικά και ηρεμεί και η οικογένεια. Μετά διαβάσω τα γνωστά η υπουργός υγείας διατάζει ΕΔΕ και αυτές τις μαλακίες που μας ταΐζουν χρόνια, κάνουν μια Εδε μια επιτροπή και έκαναν το χρέος τους στην κοινωνία. Μέχρι που κάτι λάμπει μέσα στο σαθρό σάπιο σύστημα. Διαβάζω κάποιον δημοσιογράφο στην enet.gr οποίος ίσως κατά τύχη, ίσως επειδή είναι το κλίμα έτσι ίσως να είναι τεχνοκράτης - να αναρωτιέται. _Πόσο πληρώνουμε για φύλαξη, τόσα, τι είδους υπηρεσία έχουμε; γιατί πληρώνουμε τόσα 200.000 και μπαίνουν και αρπάζουν παιδιά'.

Αυτό ήταν για μένα ένα μικρό δείγμα μιας αλλαγής.

Επιτέλους σε αυτή τη χώρα αντί για ΕΔΕ, λαϊκισμούς και ψέματα - τα οποία μπορεί να έπιαναν σε έναν αμόρφωτο ή χειραγωγημένο λαό παλαιότερες δεκαετίες, ας μιλήσουμε για το πρόβλημα μας. Γιατί το πρόβλημα μας κύριοι είναι οτι δεν έχουμε να πληρώσουμε σαν έθνος είναι πολύ απλό. δε χρειάζεται να το κάνουμε πιο οικονομικό και ακαταλαβίστικο. Η αλήθεια είναι οτι από τότε που ξεκινήσαμε να δανειζόμαστε, δεν κάναμε τίποτα με όλα τα λεφτά, φτάσαμε σε επίπεδά να σκορπάμε, να μην επενδύουμε, να δημιουργήσουμε ένα μεγάλο κράτος, να βολέψουμε και να γαλουχήσουμε το 1/3 του λαού να αρμέγει την αγελάδα, να του λέμε ψέματα να το χειραγωγούμε και ΟΤΑΝ το χρήμα ρέει δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, όλοι παραμυθιαζόμαστε! Σωστά; και εγώ και εσύ και όλοι.

Όταν το χρήμα όμως σταματήσει τότε όλοι ζοριζόμαστε. Τότε ξεκινάμε να κάνουμε τις σωστές ερωτήσεις.Γιατί πληρώνω 200.000 για φύλαξη του βρεφοκομείου και μπαίνει μια κυρία και αρπάζει μωρά; Γιατί φόρο-διαφεύγει ο X, Y μαγαζάτορας. Γιατί ο καταστηματάρχης της καφετέρια απέναντι δηλώνει απίστευτα λιγότερο ποσό απ_ όσο βγάζει.

Γιατί ο ταξιτζής δε θέλει να δίνει αποδείξεις, γιατί το κράτος δανείζεται από την G.S, γιατί ο ξάδερφος μου διορίζεται στο δημόσιο επειδή ήξερε τον βουλευτή, γιατί το παιδί από την επαρχία λέει οτι είναι ευθύνη του κράτους ΜΟΝΟ να τον βάλει στο δημόσιο για να μην αναγκαστεί να έρθει στην Αθήνα να δουλέψει.

Γιατί ο Έλληνας δεν έχει μάθει ή δε θέλει να μάθει την αλήθεια των αριθμών. Πόσο κάνει τόσο, πόσο θα κοστίζει αν κάνω αυτό τόσο, πόσο κοστίσει αν δεν κάνω αυτό τόσο. Αν εμείς το κράτος ξεκινήσει να σκέφτεται έτσι, δε θα σωθούμε αλλά μπορεί να έχουμε βάλει τις βάσεις να σωθούν τα εγγόνια μας. Γιατί εμείς τη γαμήσαμε.

Λυπάμαι που το λέω αλλά ξέρεις σκέφτομαι στη δική μου γενιά λίγο πριν τα 30 που θέλει τώρα να πραγματώσει τα όνειρα της επαγγελματικά, έμελλε να πέσει η κρίση στα μούτρα της και φυσικά να αναλάβει να την πληρώσει.

Θέλω να δω το κράτος και τους πολιτικούς να ξεκινήσουν να λειτουργούν κατά βάση με οικονομικό τεχνικά κριτήρια όχι γιατί είναι ο καλύτερος τρόπος αλλά γιατί το επιβάλλει η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ μας πτώχευση. Περιορισμός δαπανών, ανάλυση οικονομικών στοιχείων, δεν είναι κατάσταση το ΚΡΑΤΟΣ να μην ξέρει πόσα ξοδεύει, να μην ξέρει πόσα δίνει σε επιδόματα η σε συμβάσεις, να μας κρύβει συμφωνίες δανεισμού και φυσικά να το διοικούν άνθρωποι που να χρησιμοποιούν τα δημόσια λεφτά για να εξαγοράζουν ψήφους on the long term.