2010 σκέψεις μου για το .2009
Εδώ και χρόνια σε αυτό το blog, κάθε τελευταία μέρα του χρόνου συνηθίζω να γράφω ένα review post. Για party μου, κυρίως. Κάτι σαν κλείσιμο βιβλίων. Σκεφτόμουν εδώ και μέρες αν θα το κάνω και για το 2009 τελικά για να διαβάζεις μάλλον, το έκανα.
Αναρωτιέμαι τι είναι το πρώτο πράγμα που που φέρνει στο μυαλό το 2009 και καταλήγω στο συμπέρασμα οτι δεν είναι μόνο ένα, είναι πολλά και διαφορετικά! Αγαπητό 2009 ξεκίνησες τόσο ωραία - και εγώ δεν πίστευα στην τύχη μου. Μικρά και μεγάλα σε προσωπική και μη ζωή - έδειχναν οτι θα είσαι ένας απίστευτος χρόνος. Με βρήκες δεμένο και σπασμένο αλλά έδειχνα υπομονή. 2 πανέμορφα μάτια και χείλη με καλωσόρισαν με το που ήρθες και πραγματικά είπα αυτή θα είναι η χρονιά μου. Αλλά κάπου εκεί με τον ερχομό σου και τον ενθουσιασμό φρόντισες να με προσγειώσεις. Ακόμα αναρωτιέμαι πόσο μου χρειαζόταν έτσι και αλλιώς η προσγείωση.
Ο ενθουσιασμός και τα θετικά συναισθήματα έφυγαν και ήρθε η αρνητική ενέργεια, συγκυρίες, το άγχος. Αυτό το άγχος στα πιο μικρά και στα πιο μεγάλα. Με ψιλό έπνιξε, έπνιξα και εγώ άλλους στο τέλος πνίγηκα και μόνος μου. Το μετάνιωσα ομολογώ. Μετά δε με άφησες να σηκώσω κεφάλι - σπασμένο με βρήκες - δεν έκανες κάτι μαγικό να φτιάξω - μου πήρε 4 μήνες ακόμα για δέσω. στη συνέχεια με έριξες 2-3 φορές στο κρεβάτι που δε θυμάμαι ποτέ να έχω τόσο πυρετό και να νιώθω χάλια στη ζωή μου! Το προσπέρασα βέβαια - είπα δε θα μασήσω. Αλλά λίγο πριν φύγεις - λες και έκανες συμφωνία με την τύχη μου με άφησες ξανά σπασμένο - σαν ανέκδοτο ας πούμε. Αλλά και πάλι είπα να μην το βάλω κάτω.
2009 δεν είχα και πολύ ελεύθερο χρόνο μαζί σου - τα μισά μου και παραπάνω ΣΚ έφυγαν σε νέες υποχρεώσεις που στην αρχή δεν πίστευα πολύ - όσο περνάει ο καιρός βέβαια αλλάζω γνώμη, όπως αλλάζω και εγώ ο ίδιος μέσα από αυτή την δραστηριότητα. Μπορεί να μην είναι ο καλύτερος φοιτητής (δεν έχω τόσο ελεύθερο χρόνο) αλλά νιώθω πιο ώριμος από ποτέ - τόσο που γελάω με τις συνήθειες μου πριν 10 ακριβώς χρόνια όταν έγραφα τα πρώτα μου φοιτητικά essay! Το 1999 όταν ξεκίνησα να σπουδάζω δε φανταζόμουν οτι λίγο πριν τα 30 θα ήμουν ξανά φοιτητής. Ομολογώ βέβαια οτι έδειξα μια κάποια συνέχεια και δε δημιούργησα κάποιο χάος οπότε ακαδημαϊκά με πίεσες αλλά έδειξα χαρακτήρα- βέβαια όπως έγραψα πιο πάνω το πλήρωσα αλλού!
Επαγγελματικά δεν ήσουν τόσο άσχημο - απλά διαφορετικό. Άρχισα να έχω διάφορες σκέψεις - ιδέες και ένιωσα ακόμα πιο δυνατή την ανάγκη να τις εξωτερικεύσω αλλά και κάποια στιγμή να τις υλοποιήσω. Γενικά μπόρεσα να δω και κάποια άλλα πράγματα αλλά και να επικεντρωθώ ξανά σε πράγματα που αγαπάω. Ένας συνδυασμός λοιπόν.
2009 μου στέρησες το προσωπικό μου ναρκωτικό - για 2 μήνες μόνο μπόρεσα να επιστρέψω στο αγαπημένο τα τελευταία χρόνια άθλημα το Judo - και μετά ξανά επική ήττα με το παλιό τραύμα να ανοίγει μεγαλοπρεπέστατα. Θέλω να σου πω οτι δε θα σου περάσει- εξάλλου σε λίγες ώρες θα είσαι παρελθόν και δε θα μπορείς να το δεις - αλλά άρχισα να μετράω ξανά τους μήνες ανάποδα - (είναι αρκετοί αλλά θα κάνω υπομονή). Εξάλλου ήμουν σχεδόν έτοιμος να αγοράσω εκείνο το super μπλε judogi! Σε χαιρετώ με υπόκλιση .αλλά ακόμα δεν κρεμάω τίποτα στην ντουλάπα! Μέχρι να περάσει ο χρόνος - θα τρέχω (από τα νεύρα μου) και θα καβαλάω την ποδηλατάρα μου που ήρθε το 2009 (χαχα) για να ξεχνιέμαι.
Όσο για το άλλο μου πάθη μου τα τεχνολογικά. Έφερες ένα αίσθημα αβεβαιότητας στην αγαπημένη μου Java, τις άλλαξες χέρια , δημιούργησες παγκόσμια ένα μικρό χάος στον μικρόκοσμο της, αλλά χαίρομαι που ούτε και αυτή μάσησε και συνεχίζει δυνατή
- μακράν καλύτερη και πιο πλούσια (ecosystem wise) από τους άλλους!Όσο για την αγάπη μου στα δαγκωμένα μήλα - τι να πω η πίστη μου συνεχίζει να μεγαλώνει ακόμα και μετά απο 4-5 χρόνια. Ένα πανέμορφο νέο laptop βρίσκεται στα χέρια μου και ένα πολύ ντελικάτο και επαγγελματικό λειτουργικό μου κάνει παρέα σαν επαγγελματία αλλά και σαν personal user. Νομίζω και εσύ όπως και τα προηγούμενα χρόνια απο το 2006 -μου δίνουν ένα αίσθημα ευχαρίστησης ως χρήστη, χωρίς πολλά ντράβαλα, χωρίς προβλήματα. Τα αγαπημένα μου μηλαράκια και το 2009 δε με απογοήτευσαν ποτέ.
2009 ήρθες με τον καλύτερο τρόπο, μέθυσα από τα δώρα σου - μετά φρόντισες να τα πάρεις σχεδόν πίσω και να με χαστουκίσεις. Μαγκιά σου.Καθώς φεύγεις τελικά συμπεραίνω οτι μου αφήνεις μια εντύπωση ουδέτερη. Ούτε καλή αλλά τελικά ούτε κακή (αν το σκεφτείς καλά και ώριμα). Σε χαιρετώ και χωρίς ιδιαίτερο ενθουσιασμό, συγκρατημένος και γενικότερα μια αίσθηση ισορροπίας - θα καλωσορίσω το 2010.
Σε αυτούς τους 500-600 που διαβάζουν αυτό το blog - και πόσο μάλλον, χάλασαν μερικά λεπτά να διαβάσουν τις σκέψεις μου τώρα - θέλω να ευχηθώ υγεία. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας ειλικρινά!
respect.