The imaginarium of Dr Parnassus

Δε συνηθίζω να τιμώ τέτοιου είδους ταινίες, ταινίες που ακροβατούν μέσα στον κόσμο την αλληγορίας του παραμυθιού, της φαντασίας ίσως και της ψυχεδέλεια. Ίσως γιατί συνδυάζω το cinema σαν μια εμπειρία που θέλω να αποσυνδέω τον εγκέφαλο μου για λίγο από τις μικρές ή μεγάλες σκέψεις της καθημερινότητας και της ρουτίνας- μια δραστηριότητα που ασυνείδητα δε θέλω να με προβληματίσει.

Βρέθηκα χθες με μια μικρή καχυποψία και ομολογώ οτι το απόλαυσα. Δεν είμαι κριτικός οπότε όλα είναι θέμα γούστου αλλά πρόκειται για ένα καλά φτιαγμένο παραμύθι με πλειάδα γνωστών ηθοποιών και τον H.Ledger ακόμα και από τον τάφο του να σε κάνει να απορείς γιατί φλίπαρε και άφησε τον κόσμο τούτο. Για κάποιο λόγο σκέφτηκα οτι θα ήθελα να ξανάδώ το τελευταίο batman για την ερμηνεία του.

Όπως και να έχει το σημαντικό Λοιπόν, είναι το τι σου άφησε αυτή η ταινία. Έναν προβληματισμό, για μένα. Τι είναι τελικά αυτό που πραγματικά ζητάει ο καθένας μας- ποια είναι τα όνειρα του και ποια από αυτά είναι δικά μας και όχι άλλων. Πόσο εύκολα το όνειρο το δικό μας μπορεί να γίνει ο εφιάλτης κάποιου άλλου.

Κάθομαι και αναρωτιέμαι αν μπορούσα σε αυτό το μαγευτικό κόσμο να μπω και εγώ - να περάσω μέσα από τον καθρέφτη τι θα έβλεπα. Όλα τα θέλω μου αλλά και τους εφιάλτες μου. Εξάλλου όπως είπε και ο Dr, _όνειρα είναι δικά σου, εγώ απλά σου προσφέρω μια ευκαιρία να μπεις μέσα σε αυτά'. Τα όνειρα μας, περιγράφουν τελικά αυτό που νομίζουμε οτι είναι ευτυχία; ή είναι απλά εκδοχές μιας εναλλακτικής πραγματικότητας που μπορεί ποτέ να μη γίνει αληθινή!

Απο την άλλη τι είναι ευτυχία τελικά;Μάλλον είναι απροσδιόριστη και κρύβεται παντού. To εγκάρδιο χαμόγελο και η συζήτηση με τους καλούς σου φίλους, η οικογενειακή θαλπωρή, η αίσθηση ελευθερίας και αισιοδοξίας μια μελαχρινή με λάγνο βλέμμα και μεθυστικό χαμόγελο. Όλα αυτά και ίσως άλλα πολλά - εξάλλου τα όνειρα του καθένα είναι προσωπική υπόθεση!

Για να μην πολυλογώ και trip-άρω extra - να πάτε να τη δείτε αξίζει