Το μάθημα της ημέρας. :)

Μάλλον, σε κάποια απο τις προηγούμενες ζωές μου πρέπει να ήμουν γιατρός και μάλιστα ορθοπεδικός ακτινολόγος. Με το που είδα την ακτινογραφία χθες για κάποιο λόγο - πίεση ψυχολογική - τα είδα όλα κομμάτια. Όχι οτι δεν είναι αλλά όχι όσο τα φαντάζομαι! Μέχρι να περάσει το βράδυ έβλεπα λαμάκια στον ύπνο μου και μια σκέψη - ποιος κάθεται τώρα να κάνει χειρουργείο. Μετά ηρέμησα το αποφάσισα. Όλα αυτά με δική μου διάγνωση! Εδώ και 1.5 μήνα μετά το δεύτερο χτύπημα κρατιόμουν με διάφορα τεχνάσματα (μερικοί φίλοι ξέρουν) από το να μην εκραγώ. Μια έκρηξη γενική. Υπομονή, υπομονή και μην μιλάς πολύ.Χθες δεν ξέρω τι είδα φυσικά άσχετος είμαι αλλά μάλλον, η ακτίνα φάνταζε στα μάτια μου οτι χειρότερο έχω δει εδώ και 2 χρόνια που ταλαιπωρούμαι. Τελεία.

Το πρωί στον γιατρό - χαμογέλασα με ανακούφιση. _Θα αφήνεις τους γιατρούς να κάνουν διάγνωση στις ακτίνες και εσυ θα ασχοληθείς με τους υπολογιστές'. Το κόκκαλο σε κακή κατάσταση κατάφερε να θρέψει πάλι σε όλα τα σημεία. Θέλει πάλι χρόνο (1-1.5) για να δυναμώσει αρκετά. Τουλάχιστον μπορώ να ξεκινήσω κάποιες άλλες μορφές άθλησης - κάτι που μου έλειψε αρκετά. Είπαμε η καθημερινή άθληση είναι οτι καλύτερο για την πίεση του γραφείου και της ελληνικής πραγματικότητας.

Ραντεβού στον στίβο Λοιπόν, και επαναφορά της ποδηλατάρας μου στην ενεργό δράση - η ποδηλατική δραστηριότητα απ'οτι βλέπω τον χειμώνα πάει περίφημα!

Όσο για το judo. χε χε χε ;)

Εύχομαι σε όλους. Λιγότερους τραυματισμούς.

ps) many thanks για το support σε Κώστα, Ηλία, ¨Ελενα και Σπύρο για διαφορετικούς λόγους.