Critical Mass Ride Ιουλίου - με μικρές ατυχίες!

Ήταν μια δύσκολη ημέρα. Ένταση και άγχος στο γραφείο. Μια τυπική IT μέρα! Παρόλα αυτά είχαμε κανονίσει να δώσουμε το παρόν στο μηνιαίο Critical Mass Ride (Ιούλιος 2009).

Έφυγα λίγο πιο νωρίς απ_ το γραφείο, γύρισα σπίτι, γέμισα παγωμένο νερό, ένα γρήγορο check-up στην ποδηλατάρα μου (χαχα), κατάλληλη αμφίεση και ραντεβού στο δρόμο με τους 2 καλούς μου φίλους! Στο δρόμο συναντώ και έναν καλό συνάδελφο και φίλο όπου έχει αγοράσει και αυτός Φαντασματάκι! Είναι συγγενικά τα ποδήλατα μας! Ιερά οδό, Πειραιώς, Θησείο, Ερμού Σύνταγμα!

Είναι παράξενος ο καιρός τις τελευταίες μέρες, ζέστη υγρασία, νιώθεις οτι σκας και κολλάς συνάμα. Στο Σύνταγμα αρκετός κόσμος, πρέπει να μαζεύτηκαν 120-140 ποδήλατα.

Το critical mass ride δεν είναι βόλτα σαν όλες τις άλλες που περιγράφω κατά καιρούς (όπως free day) είναι πιο πολύ κίνηση ακτιβισμού. Είναι σύντομη πολλές φορές πορεία σε κεντρικά μέρη, ιδιαίτερα φασαριόζικη ( σαν parade) που σκοπό έχει να μεταδώσει το μήνυμα οτι το ποδήλατο έχει θέση σε αυτή την πόλη.

Κινηθήκαμε κεντρικά, Βασ.Σοφίας, κέντρο, Αμπελόκηπους, Αλεξάνδρας, Εξάρχεια Ομόνοια και τελικός προορισμός το Γκάζι.

Έκατσα στην κορυφή της πορείας ίσως και λίγο ασυνείδητα, ήθελα λίγο χρόνο να αποβάλω όλη αυτή τη βαβούρα του γραφείου. Μετά από 45 λεπτά είχα καθαρίσει και βρήκα τον ρυθμό μου.(Στο judo αυτό μου παίρνει μερικά λεπτά μέχρι την πρώτην πτώση χαχα). Ιδιαίτερα καλό το κλίμα. Διαφορετικοί άνθρωποι, καινούργια ποδήλατα αρκετά εντυπωσιακά (μιλάμε καλά κομμάτια παντού), 2 ήρωες εναλλακτικοί πατεράδες ένας με το μικρό του πάνω στο ποδήλατο σε ειδικό καρεκλάκι και ο άλλος να τον έχει μαζί με το λιλιπούτειο BMX όπου έσκυβε και τον έσπρωχνε στις ανηφόρες. Βέβαια, το καλύτερο είναι το πάθος που αυτοί οι άνθρωποι μετέδιδαν όταν μιλούσαν στα παιδιά τους, την ώρα που ποδηλατούσαν. Κοίτα πως μπορούμε να κινηθούμε και με το ποδήλατο του έλεγε, δεν υπάρχει λόγος να είμαστε συνέχεια στο αυτοκίνητο'. Ναι μπαμπά απαντούσε ο μικρός.

(φωτό ανώνυμου - παράδειγμα πατέρα ποδηλάτη, by mastihas- Ηλίας επιτρέπεις ε;)

Φτάσαμε στο Γκαζι όπου και η πορεία μας τυπικά έληξε! Απ΄εκεί και πέρα οι διάφορες υπο-oμάδες (βόρειοι, νότιοι δυτικοί) ξεκίνησαν για τον δρόμο της επιστροφής!

Σε αυτό το σημείο θέλω να γράψω (και είμαι σίγουρος οτι θα αναφέρουν και άλλοι) την υποδειγματική παρουσία της αστυνομίας.Όχι μαλακίες ούτε υπερβολές, το συζητούσαμε και με τα παιδιά! Άνδρες της ομάδας Ζ μας συνόδεψαν σε όλη την πορεία, έκλεισαν και προφύλαξαν τα ποδήλατα σε μεγάλες διασταυρώσεις, χωρίς επιθετική στάση, χωρίς σχόλια (όπως έχουν αναφερθεί άλλες φορές). Στο τέλος της πορείας ένας βαθμοφόρος απ'αυτούς ήρθε στο κέντρο της μάζωξης με τη μηχανή, ευγενικά χαιρέτησε τον κόσμο, ρώτησε αν είχαμε πλάνα ή θέλαμε support για τη συνέχεια. Του απάντησαν ευγενικά όχι - χαιρέτησε και ευχήθηκε καλή συνέχεια και μάλιστα με humour αποχώρησε. Άψογος. Όπως τους κράζουμε πολλές φορές γιατί μερικοί έχουν απαράδεκτη συμπεριφορά, οφείλουμε και να λέμε μια καλή κουβέντα όταν είναι σωστοί.

Αφού φάγαμε, κολλήσαμε και έναν γάιδαρο σε μια θείτσα που πάρκαρε προβληματισμένη μπροστά από διάβαση πεζών. Επιστροφή. Η γνώριμη Ιερά Οδός, την έχω συνηθίσει πια 6 και κάτι ψιλά χιλιομετράκια Γκάζι - Σπίτι, τίποτα!

Αλλά ήρθε η ώρα μου χεχε! Λίγο πριν τη στάση του Μετρό Ελαιώνας - μου σκάει το πίσω ελαστικό! Τα πάντα όλα. Για μερικά μέτρα ένιωσα το ποδήλατο κάπως, ρίχνω το βλέμμα μου πίσω! Fail!

Πιάνουμε και οι 3 στην άκρη. Ο έμπειρος της παρέας λέει - θα το αλλάξουμε'. Ρε συ μήπως να το περπατήσω;'Όχι ρε θα το αλλάξουμε'. Ο Κώστας είχε σαμπρέλα μαζί του (σωστός ) κάτι που θα έχω και εγώ απ εδώ και πέρα μιας και αμελούσα να αγοράσω (χωράει χαλαρά στο τσαντάκι που έχω στη σέλα.

Πίσω ελαστικό, λίγο δύστροπο. Quick release, release φρένων. Αλλαγή σαμπρέλας, φούσκωμα μέχρι να κάτσει σωστά και δώσε και δώσε (αυτές οι γαλλικές βαλβίδες είναι μαλακισμένες - θα προσπαθήσω να τις αλλάξω με βαλβίδες κλασικές αυτοκινήτου για να μπορώ να βάζω αέρα εύκολα και στα βενζινάδικα).

Αλλαγή οκ, ρύθμισα λίγο πίσω το quick release για να παίξει ο τροχός στο κέντρο και να μη βρίσκει στα φρένα (στην μέση της Ιεράς οδού τώρα 11+).Όλα οκ. Cool φύγαμε!Μόνο που δεν έγινε καλός έλεγχος στο ελαστικό το ίδιο, από την κούραση και γρηγοράδα να φύγουμε και το ελαστικό είχε αρπάξει τζάμι ή καρφί το οποίο δε βγάλαμε! Tην πάθαμε σαν πρωτάρηδες ρε μαλάκα γελάγαμε καθώς μετά από μερικά μέτρα το ελαστικό μου ξεφούσκωσε πάλι.

Ήταν μοιραίο το σημερινό CMR για μένα τελείωνε με critical mass walking! Από το ποτάμι μέχρι το σπίτι μου περπάτησα στωικά. Το ταχύμετρο μου έλεγε οτι το περπάτημα μου είναι σχεδόν στο 5.5 χλμ την ώρα! Να μια άχρηστη πληροφορία στις 12 το βράδυ! Τα παιδιά μου έκανα παρέα μέχρι τα μισά του δρόμου μέχρι που δεν ήταν safe να πηγαίνουν τόσο αργά στο δρόμο οπότε και τους έδιωξα!

Περπάτησα ξενερωμένος ποδηλατικά γιατί πάλι κάτι έτυχε (κάτι βέβαια που δε φταίει κανείς είναι θέμα τύχης) αλλά ιδιαίτερα χαρούμενος γιατί ακόμα και σε τέτοιες στιγμές είχα τους 2 καλούς μου φίλους να με βοηθάνε πρώτοι και μαυρίζουν τα χέρια τους για μένα πριν από μένα - πόσο μάλλον, να μου κάνουν παρέα καθώς περπατούσα!

Όπως είχα γράψει και πριν καιρό που ξεκίνησα να ποδηλατώ. Μεγάλη αφορμή και λόγος ήταν οι 2 μου φίλοι, εκτός από την ανάγκη άθλησης κτλ. Μια άριστη ευκαιρία να περνούμε παραγωγικά μαζί χρόνο - σε μια καθημερινότητα που μας πηδάει στο άγχος και σ τη γενικότερη αποξένωση - μας κουράζει με γνωστούς, αδιάφορους και άλλες μέτριες κοινωνικές επαφές.

Περπατούσα με το ποδήλατο στο χέρι και παρ όλη την ατυχία ένιωσα αρκετά καλά. Ελπίζω όλος ο κόσμος να μπορεί να έχει τέτοιες δραστηριότητες όπου θα κοινωνικοποιείται ουσιαστικά, θα έρχεται πιο κοντά σε αγαπημένα του πρόσωπα. Εγώ αυτό κράτησα από αυτό το βράδυ!Κώστα, Ηλία σας ευχαριστώ!

Όσο για τα τεχνικά, αύριο πάω στον Bob τον μάστορα (Νικο τον λένε) και θα κάνω πράξη αυτό που συζητάμε καιρό, θα βάλω πιο ασφάλτινο ελαστικό και αν είμαι τυχερός θα αλλάξω και τις σαμπρέλες με σύστημα κλασικό αυτοκινήτου!