ποδηλατικά μετάλλια

Σήμερα αποφάσισα solo βόλτα (ελλείψει παρέας). Μαζί με τα μαθήματα και τις υποχρεώσεις δεν κατάφερα να κάνω πετάλι την εβδομάδα που μόλις μας αφήνει πίσω. Άφησα πίσω μου και 3 στοίβες ασιδέρωτα καλή δικαιολογία το ποδήλατο θα σιδερώσω μέσα στην εβδομάδα χαχα.

Προορισμός Γκάζι είχα ακούσει οτι είχε και συναυλία προς τιμή του ποδηλάτου ή κάτι τέτοιο. Ξεκινάω και 500 μέτρα από το σπίτι μου, τρώω μεγαλοπρεπώς την πρώτη μου ποδηλατική σούπα. Κοίτα να δεις όμως σύμπτωση. Κάνω ένα σκηνοθετικό flash back λίγες ώρες πριν. Είμαι με τον Κώστα και συζητάμε περί ποδηλάτου και του λέω μια ακόμα φορά οτι έχω την αίσθηση οτι τα ολίγον χωμάτινα λάστιχα, μου δίνουν την αίσθηση στην άσφαλτο οτι δεν έχω καλή πρόσφυση, συν οτι νιώθω κάπως πιο αργός σε σχέση με άλλους. Συμφωνούμε οτι το φαντασματάκι μου θα ήταν καλό να φορέσει λάστιχο με πολύ μικρό η σχεδόν καθόλου χωμάτινο προφίλ. Εξάλλου όλα του τα χιλιόμετρα τα έχει κάνει και θα τα κάνει στην πόλη.Back to the future, ξεκινάω και στην πρώτη στροφή στο σπίτι, γεμάτη νερό κυρίως και λάδι (undercover το κατάλαβα όταν σκούπιζα τους αγκώνες μου) μπαίνω συντηρητικά (κάπως ανοιχτά) ταχύτητα μηδαμινή. Ακόμα και αυτή η ελαφριά κλήση, τα λάστιχα με πρόδωσαν. Νιώθω μπροστά και πίσω τροχό να γλιστράνε στα πλάγια για λίγο. Σέρνομαι για μια ανάσα έτσι και καταλήγω να συρθώ και εγώ στα πλάγια για λίγο στο οδόστρωμα. Νο big deal γόνατο και αγκώνας γδαρμένοι, στέκομαι μισό λεπτό, αναρωτιέμαι να συνεχίσω ή όχι αλλά με το που αντικρίζω τις μαυρίλες πάνω και κάτω πάω πίσω. Γρήγορο πλύσιμο και ξανά! Τέλος θα αλλάξω λάστιχα!

Πέντε λεπτά πιο μετά στην πλατεία Δαβάκη στο φανάρι ένα αμάξι αποφασίζει ξαφνικά να πάει δεξιά.Ήμουν δίπλα του. Υπολόγιζα οτι θα πάει ευθεία. Την ώρα που είμαστε σε ίδιο ύψος απειλητικά το κόβει δεξιά. Μια ανάσα μακριά από το ξαπλώσω στο τζάμι του! Μικρή η ταχύτητα αλλά αν έσκαγα πάνω στο αμάξι το καπό θα ήθελε φαναρτζή. δε μασάμε σκέφτομαι απλά προσοχή για να μη βγει αληθινή η μαλακία περί .τρίτης κακοτυχίας. Φτάνω γκάζι κόσμος χαμός, βλέπω φίλους και γνωστούς αλλά ελλείψει κλείδαριάς δεν μπορούσα να παρκάρω με ασφάλεια.

Παίρνω τον δρόμο του γυρισμού με γδαρμένο ποδηλατικό ηθικό! Λίγα μέτρα πριν φτάσω σπίτι, στο ίδιο μέρος που έπεσα η αλυσίδα με αφήνει και αυτή.Ένα αθώο κατέβασμα χωρίς δύναμη στο πετάλι. Βγαίνει από πίσω και κάνει αυτό τον απαράδεκτο χρχρχρχρχρ. Γαμώτο ε! Στα χέρια το ποδήλατο, πεζοδρόμιο και it's λάδωμα στα χέρια time. Επισκευή, και μια βόλτα στο τετράγωνο για να δω οτι το σύστημα ταχυτήτων δεν είχε πάθει τίποτα. Αλλαγές σε όλους τους δίσκους και στα σημεία. Αll good!

Τελικά καλύτερα να σιδέρωνα χαχα. Χιλιομετράκια βόλτας 12 και να καίνε όπως το γόνατο και ο αγκώνας μου!

Keep riding. Οι επόμενες μέρες είναι γεμάτες ποδηλατικά event και έχω σκοπό να λάβω μέρος σε όλα. Τα λέμε στον δρόμο!