Εντυπώσεις απο ποδηλατική βόλτα - Freeday

Λοιπόν, έγινε και αυτό.Έλαβα μέρος σε μια βραδινή οργανωμένη ποδηλατάδα μέσα στην Αθήνα.Ήταν αρκετά όμορφη εμπειρία και θα προσπαθήσω να περιγράψω τις διαφορετικές πτυχές του εγχειρήματος.

Καταρχήν η βόλτα είναι μια οργανωμένη προσπάθεια από συγκεκριμένη ομάδα - κοινότητα ανθρώπων, τους οποίους θα τους βρείτε μαζί με άλλους πολλούς στο podilates.gr. Εκεί είναι το κυρίως site όπου τα διάφορα group ανακοινώνουν και σχεδιάζουν τέτοιες βόλτες.

Ακομα πιο συγκεκριμένες πληροφορίες για την FreeDay βόλτα, όπου είναι σταθερά κάθε Παρασκευή (με διαφορετικό δρομολόγιο) αλλά έναρξη το Θησείο στις 21.30 (22.00) θα βρείτε εδώ.

Κατά τις 9 κατεβήκαμε από το σπίτι και περίμενα τον έμπειρο της παρέας να έρθει, τον Κώστα. Η ποδηλατάρα μου :P ακόμα γυαλίζει, καινούργια αν και έχω καταφέρει να της σπάσω την παρθενιά με χώμα από τις πρώτες βόλτες. Έλεγχος τυπικός (μιας και το ποδήλατο είναι νέο), φρένα, αλυσίδα, φωτάκια και νερό με πολλά παγάκια στο παγουράκι. Μια μικρή τσάντα στην πλάτη με μια επιπλέον μπλούζα, ταυτότητα, φωτογραφική και πορτοφόλι.

Ομολογώ οτι ήμουν αρκετά ενθουσιασμένος. Ξεκινήσαμε από το σπίτι μου σε πορεία, ένας πίσω στον άλλο. Η ποδηλατάδα το βράδυ είναι πολύ διαφορετική εμπειρία, πόσο μάλλον, μέσα στο κέντρο της Αθήνας με την κίνηση, τον κόσμο να βγαίνει έξω. Κατηφορικό το πρώτο μισό στην Ιερά Οδό και η πρώτη αίσθηση της κίνησης ήταν κάτι που με έκανε 2 φορές προσεκτικό.

Ξεφύγαμε από τα όρια του Αιγάλεω, περάσαμε το γκάζι αρκετά σύντομα, στρίψαμε στην πειραιώς, και αμέσως δεξιά για να καταλήξουμε το Θησείο. Δεν πρέπει να κάναμε ούτε 20 λεπτά. Μου είχε φύγε το πρώτο άγχος γιατί είδα οτι δεν είναι τόσο επικίνδυνο. Διπλή προσοχή, πολλά φωτάκια και όλα πάνε καλά!

Στο Θησείο απέναντι απ_ τον σταθμό μπορούσες να δεις τον κόσμο. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Κώστα, για τέτοια βόλτα- event ή συμμετοχή ήταν αρκετά μεγάλη. Υπολογίσαμε γύρω στα 40 ποδήλατα.

20 λεπτά αναμονή, εκεί κατάφερα με τη βοήθεια του φίλου μου να set-άρω σωστά τη σέλα μιας και την είχα λάθος από την αρχή. Ρυθμίσαμε και λίγο στο ύψος και η ποδηλατάρα μου ήταν έτοιμη! Αγοράσαμε extra νερό, συνομιλήσαμε με λίγους γνωστούς -(μέχρι και ένας συνάδελφος μου - φανατικός με τα roller blades ήταν εκεί).

Στις 10 και κάτι δόθηκε το σύνθημα. H core ομάδα της βόλτας - έμπειροι ποδηλάτες είχαν την ευθύνη να οδηγούν το group, μερικοί απ_ αυτούς ήταν και στο τέλος. Υπήρχε επικοινωνία είτε με μεγαφωνάκι είτε και φωνές. Γενικά κατάσταση παρέας - το ποδήλατο ως μέσο κοινωνικοποίησης σκέφτηκα.

Η εκκίνηση ήταν πραγματικά εντυπωσιακή, μία ολόκληρη μάζα, διαφόρων ειδών ποδήλατα να προσπαθεί να κινηθεί οργανωμένα, φωτάκια, φωνές και κάθε λογής κουδουνάκια. Απ΄ το θησείο περάσαμε μέσα στο Μεταξουργείο, από την Αχιλλέως περάσαμε απέναντι.

Πρώτος προορισμός της βόλτας το Περιστέρι. Γενικά η πορεία προσπαθούσε να είναι σε δρόμους που δε θα προκαλούσαμε πρόβλημα σε αυτοκίνητα. Οι έμπειροι του group αναλάμβαναν το έργο να στέκονται μπροστά σε διαβάσεις και διασταυρώσεις και να σταματούν την κίνηση έτσι ώστε να τους προειδοποιήσουν για διέλευση αριθμού ποδηλάτων!

Αν είσαι αρχάριος σαν μένα και φοβάσαι την ιδέα της βόλτας μέσα σ τη γεμάτη κίνηση πόλη πρέπει να σου πω οτι δε θα έχεις μεγάλο πρόβλημα. Σίγουρα πρέπει αν είσαι προσεκτικός αλλά η ομαδική βόλτα προσφέρει αρκετή ασφάλεια. Συνεχίζαμε μέσα από γειτονιές όπου καταλήξαμε περιστέρι, Μπουρνάζι μέσα από τις καφετέριες.

Έχει ιδιαίτερη πλάκα η βόλτα. Περνάς άλλοτε από πολύσύχναστα μέρη, άλλοτε από έρημες γειτονιές. Θα δεις παρέες να αράζουν σε καφετέριες και να ρωτάνε, μοναχικά ζευγαράκια στο σκοτάδι κάποιου δρόμου, μοναχικές φιγούρες στο κατώφλι της πόρτας να βλέπουν τα ποδήλατα και να γελάνε, άλλοι να κοροϊδεύουν. Υπάρχει μια αλληλεπίδραση, σε μεγάλο ποσοστό θετική. Κάποια αμάξια στο δρόμο να σταματούν και οι οδηγοί να θέλουν πληροφορίες. Αυτό που μου άρεσε πιο πολύ ήταν όμως αυτές οι διαφορετικές εικόνες, από διαφορετικές περιοχές της Αθήνας, διαφορετικοί άνθρωποι σε διαφορετικές στιγμές, μόνοι με παρέα. Ένα κολάζ εικόνων, ο παλμός της πόλης, σαν ένα ρεπορτάζ για τη ζωή στην Αθήνα ένα ανοιξιάτικο καλοκαιρινό βράδυ. Όχι τον πόζερη ζωή, τη ζωή των club.τη ζωή της καθημερινότητας, τα απλά πράγματα που μπορεί κάποιος να κάνει.

Μετά το Περιστέρι, ανηφορίσαμε σε πιο δικά μου μέρη. Χαϊδάραρα, εκεί αποχαιρέτησα και τον Κώστα και συνέχισα γενναία μόνος μου μαζί με το υπόλοιπο group. Συνεχίσαμε Αγία Βαρβάρα, και καταλήξαμε στον Κορυδαλλό.

Στόχος μιας τέτοιας βόλτας είναι εκτός από την sort of άθληση, την προώθηση του ποδηλάτου ως τρόπο ζωής είναι και η πλάκα ή το να περνάμε καλά. Στάση στον κορυδαλλό και αρκετοί όρμηξαν σε ζαχαροπλαστεία και σουβλακερί. Άλλοι μοίρασαν γλυκάκια για όσους είχαν υπογλυκαιμίες. Προσωπικά έμεινα μακριά από το φαγοπότι μιας και το βασικό directive για μένα είναι η άθληση και δεν ήθελα οι θερμίδες που έκαψα γι_ αυτά τα 14 χιλιόμετρα να πάνε χαμένες.

Εδώ είναι το πρώτο λίγο σημείο που κρύωσα γιατί η στάση αυτή κράτησε αρκετά και ίσως επειδή μουν μόνος βαρέθηκα κάποια στιγμή. Ανυπομονούσα να ξεκινήσουμε πάλι, και να μπούμε στον δρόμο.

Μετά απο σχεδόν μία ώρα το σύνθημα ήρθε και ο προορισμός ήταν το ΣΕΦ. Ειχε πάει ηδη 1 παρά. Δεν αργήσαμε αρκετά να φτάσουμε στο ΣΕΦ, όπου ανεβήκαμε πάνω.Δεν είχα ανέβει πάνω ποτέ. Ωραία θέα, έβλεπες όλη την Καστέλα και το υπόλοιπο λιμάνι. Από κάτω τα club βαρούσαν και μπορούσες να δεις τις καλλίγραμμες ξανθιές να παρελαύνουν στην είσοδο.

Το δεύτεορ break ήταν αυτό. Οι διοργανωτές ετοίμαζαν παιχνίδια εκεί με ποδήλατο, καθώς πρόσφεραν και γλυκό για όσους είχαν ακόμα υπογλυκαιμία.

Δεν ήθελα πάλι να περιμένω οπότε αποφάσισα να αφήσω εκεί τη βόλτα και να γυρίσω πίσω. Μετά τις διάφορες δραστηριότητες, αρκετοί γύριζαν πίσω (Θησείο) ενώ οι πιο extreme θα συνέχιζαν για άλλα μέρη.

Κατέβηκα το ΣΕΦ, πέρασα από την υπόγεια κάτω και ανέβηκα στο τελευταίο βαγόνι του ΗΣΑΠ. Προορισμός Θησείο. Είχε πάει 2 παρά οπότε θεώρησα πιο έξυπνο να πάρω το τραίνο γι_ αυτό το κομμάτι και μετά να συνέχιζα ποδηλατικά.

Θησείο και μετά φωτάκια ξανά, βουρ για Αιγάλεω. Έκοψα μέσα το Γκάζι για να κόψω κίνηση αρκετός κόσμος και βγήκα στην Ιερά Οδό για τη μοναχική επιστροφή.

Την ευχαριστήθηκα την επιστροφή όσο και την πορεία της βόλτας. Τέτοιες ώρες οι δρόμοι προς τα εμάς δεν έχουν κίνηση. Άδεια Ιερά, να ακούς πολλές φορές μόνο το ποδήλατο. Το φαντασματάκι μου μπορεί να αναπτύξει πολύ καλές ταχύτητες οπότε για πότε έφτασα από το Γκάζι στο ποτάμι δεν το κατάλαβα. Ανάβαση στο Αιγάλεω και κατέβασμα ταχυτήτων.

Ο περιπτεράς στο ΜΕΤΡΟ του Αιγάλεω μου φωνάζει. _Μεγάλε την καλύτερη δουλειά κάνεις'. Στα φανάρια μπροστά πρώτη μούρη και με αρκετά καλά ρεπριζ. Έφτασα στο ύψος του άλσους μας (Μπαρουτάδικο) και μπήκα μέσα στη δροσιά. Μαύρη ερημιά και ησυχία. Το φωτάκι μπροστά ήταν σαν φωτορυθμικό! Λίγο πριν τις 3 είχα φτάσει σπίτι. Το ποδήλατο στην πλάτη, ανέβηκα τις σκάλες και αυτό ήταν όλο. Είχε πάει 3 παρά. Από τις 9 στον δρόμο. Not bad.

Μερικές γενικές παρατηρήσεις. Τέτοιες βόλτες γίνονται από διάφορες ομάδες ανα τακτά χρονικά διαστήματα. Άλλες είναι για πιο γρήγορους, άλλες είναι πιο πολύ βόλτες άλλες και τα 2. Θεωρώ για αρχάριους ποδηλάτες μια βραδινή FreeDay είναι οτι καλύτερο. Σου προσφέρει ασφάλεια, έχει έμπειρους που θα σου μάθουν τα βασικά για το τί πρέπει να προσέχεις και τι όχι. Αν έχεις και παρέα ακόμα καλύτερα, μπορείς στη διαδρομή να τα πεις με τον φίλο σου, φίλη σου να φάτε να περάσετε καλά και .τα πάντα όλα!

Απο θέμα φυσική αντοχής δεν υπάρχει θέμα. Είδα ανθρώπους με όχι και την καλύτερη σωματική διάπλαση (φυσική κατάσταση) να κινούνται γρήγορα. Ο ρυθμός είναι πολύ χαλαρός.Δεν είναι αγώνας άρα ναι μπορείς να το κάνεις μη φοβάσαι.

Είναι μία άριστη ευκαιρία να γνωρίσεις κόσμο αλλά και να μάθεις καλύτερα την πόλη σου ως οδηγός. Δεν είμαι και από τους πιο καλούς γνώστες ούτε οδηγός αλλά μιας και οι βόλτες αυτές έχουν διαφορετικές διαδρομές θα έχω την ευκαιρία να πάω εκεί που δεν έχω ξανάπάει (κάτι σαν το star trek χαχα), μέσα από στενά και δρόμους που δε μου είναι τόσο γνωστοί.

Γενικά ήταν ένα υπέροχο γεμάτο βράδυ. Γεμάτο από εικόνες, την αίσθηση του καινούργιους ως εμπειρία. Αρκετά εναλλακτικό (αν και αυτό δεν είναι πανάκεια) και με αρκετές καλές δόσεις άθλησης. Είδα πατεράδες με γιους, είδα ζευγαράκια είδα ανθρώπους πιο μεγάλους από μένα. Δεν υπάρχουν στερεότυπα, απλά θέληση να έχεις να δοκιμάσεις. Εγώ χάρηκα πάρα πολύ που δοκίμασα και αυτή την εμπειρία και την επόμενη Παρασκευή ελπίζω να είμαι εκεί ξανά ίσως με πιο μεγάλη παρέα αυτή την φορά!

Έχετε μία εβδομάδα για να αγοράσετε τη δική σας ποδηλατάρα!