ποδηλασία .σκέψεις και μια αρχή!

Created with Admarket's flickrSLiDR.

Ανάγκη για άθληση και αναποδιές. Πάνε αρκετοί μήνες που είχα ένα ατύχημα κατά τη διάρκεια προπόνησης του αγαπημένου μου sport (Judo)- σπασμένη αριστερή κλείδα. Σπαστικοί μήνες, μιας και τα τελευταία χρόνια είχα καταφέρει να βρω ένα είδος άθλησης που μου άρεσε, ένιωθα ζωντανός κάθε φορά που πάταγα το κρύο τατάμι, μπορούσα να αποβάλλω τεράστια ποσά άγχους της καθημερινότητας. Θυμάμαι όταν ξεκινούσα είχα ακούσει πολλά κακοπροαίρετα σχόλια, όπως τι τα θέλεις αυτά, δεν είναι της ηλικία μας, κάνε κάτι λιγότερο βίαιο και άλλες λοιπές μαλακίες .από ανθρώπους που δεν μπορούσα να καταλάβουν οτι το Judo είναι ένα πραγματικό άθλημα, ούτε μίξη αλητείας και πόζας ούτε άχρηστη στατική ενασχόληση.

Οι πρώτοι μήνες μετά το ατύχημα ήταν δύσκόλοι σε αυτό τον τομέα. 4 μήνες τυπικά και πολλαπλές επισκέψεις σε γιατρούς έτσι ώστε να ησυχάσω και να πω οτι η κλείδα μου _κόλλησε'. Μετά ήρθε το άλλο χτύπημα, πρέπει να περιμένεις άλλους 6 και να μην αθληθείς έντονα. Ο Σεπτέμβριος φάνταζε τόσο μακρινός για μένα, ακόμα μοιάζει δηλαδή. 1-2 φορές τους τελευταίους μήνες κάτι παράξενα απογεύματα άρπαξα το judogi μου και πήγα μα φύγω για προπόνηση, η λογική πρυτάνευσε και γύρισα πίσω.

Δοκίμασα διάφορα πράγματα μέχρι και ultrex, γυμναστήριο στίβο ιστορίες, πήγαινα 1-2 φορές και βαριόμουνα τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με το αγαπημένο μου άθλημα κάτι σαν θετικό ναρκωτικό.

Πριν πολλούς μήνες η φυσική μου κατάσταση πραγματικά είχε φτάσει σε πολύ καλά επίπεδα, είχα δουλέψει το σώμα μου αρκετά και είχα αυξήσει πολύ την αντοχή μου - τώρα έβλεπα σιγά σιγά να χάνω όλα όσα είχα χτίσει μιας και έπρεπε να αθλούμαι .ήρεμα.

Προσπαθούσα και προσπαθώ, να βρω κάποιο είδος άθλησης που θα υποκαθιστούσε σε ενδιαφέρον αλλά και δραστηριότητα το judo μέχρι να βρεθώ ξανά για προπόνηση.

Τέλος εισαγωγής το παράπονο μου δηλαδή!

Η ιδέα για το ποδήλατο. Ο καλός μου φίλος είναι εδώ και καιρό (χρόνια πια) συνειδητός ποδηλάτης. Στην αρχή ομολογώ δεν τον είχα πάρει αρκετά σοβαρά, τον βαθμό που εννοούσε οτι του αρέσει το ποδήλατο. Τον ζήλευα με την καλή έννοια όταν βρισκόμασταν και μου έλεγε ή έδειχνε τις διάφορες δραστηριότητες που έκανε - τις βραδυνές βόλτες στην Αθήνα, αλλά και το πόσο τον βοηθούσε σαν αθλητική δραστηριότητα.

Πέρναγε ο χρόνος και η ιδέα να αποκτήσω και εγώ ένα ποδήλατο, από αστείο, έγινε ερώτημα, μετά έγινε πιο μεγάλο ερώτημα και προς το τέλος έγινε θέμα οικονομικού προϋπολογισμού.

Σήμερα έκανα το μεγάλο βήμα και είπα να εισέλθω σε αυτό τον χώρο. Σε αντίθεση με πολλούς που βλέπουν το ποδήλατο σαν life style η μόδα εγώ για την ώρα δεν μπορώ να ενστερνιστώ τίποτα. δεν μπορώ να το παίξω ευαγγελιστής της ιδέας .απλά θέλω να δω πως μπορώ να το χρησιμοποιήσω, πόσο θα με βοηθήσει, τι θα κερδίσω.

Κίνητρα μου είναι 2, αρκετά συγκεκριμένα και νομίζω μπορώ να δώ κατά πόσο τα πετυχαίνω.

1. Η άθληση (pure) στον ελεύθερο μου χρόνο.

2. Η πιο δημιουργική κοινωνικοποίηση με τους καλούς μου φίλους αλλά και γνωστούς. Ξαφνικά όλοι έχουμε ποδήλατα - καλή συγκυρία για κοινές βόλτες. Αρκετά καλύτερο απο το πηγαίνουμε για ακόμα μια φορά για μπύρες!

Στόχος μου δεν είναι να χρησιμοποιήσω το ποδήλατο για να πάω στη δουλειά.Είμαι ήδη χαρούμενος με την τωρινή μου κατάσταση δηλαδή συνδυασμός αρκετού περπατήματος + ΜΕΤΡΟ.Φυσικά με την επόμενη, απεργία του Μετρό σίγουρα θα είμαι πολύ πιο γρήγορος απο την 1 ώρα και 30 λεπτά που ήθελα περπάτημα!

Όσο για κάποιους που λένε για σπαστά ποδήλατα, νομίζω θα θυμάστε την ιστορία του Κώστα με το ΜΕΤΡΟ το οποίο δεν τα επιτρέπει ουσιαστικά.Παράλληλα αν το ψάξετε λίγο παραπάνω τα συγκεκριμένα ποδήλατα δεν είναι για σύστηματική άθληση και πειραματισμό. Έχουν όρια συγκεκριμένα.

Στο δια ταύτα.

Επιλογή ποδηλάτου.

Μετά από μελέτη του φίλου μου καταλήξαμε σε έναν συγκεκριμένο τύπο ποδηλάτου. Τα ονομάζουν hybrid ή trekking ή cross (ανάλογα τις εταιρίες). Αρκετά απλά είναι κυρίως ποδήλατα πόλης, ελαφριά αλλά σου θυμίζουν και το profile κάποιου mountain. Έχουν λάστιχα λεπτά για άσφαλτο και μπορούν να αναπτύξουν αρκετά καλές ταχύτητες για την πόλη. Παράλληλα μπορούν σε λογικές συνθήκες να κινηθούν και σε χώμα (πχ μέσα σε κάποιο πάρκο, ή σχετικά στρωμένο χωματόδρομο) αλλά όχι σε βουνά. Το τελευταίο τους χαρακτηριστικό είναι κάτι που τους δίνει δύναμη σε κακές πόλεις όπως η Αθήνα, που ναι μεν οι δρόμοι είναι από άσφαλτο αλλά η ποιότητα τους χείριστη. Σαν οδηγοί το έχετε ζήσει - οι αγαπημένοι μας καρόδρομοι.

Αν θες να κάνεις Λοιπόν, μια απόσταση από το Χαϊδάρι στο κέντρο, ένα τέτοιο ποδήλατο θα μπορέσει να έχει αρκετά φιλική οδηγική συμπεριφορά, θα είναι αρκετά ελαφρύ, το μέγεθος των τροχών του να σου δώσει αρκετή ταχύτητα και τέλος θα μπορέσει να αντέξει και να μη σε κουράσει (βλέπε ανάρτηση) τους καρόδρομους της Αθήνας. Παρακαλώ αν κάνω κάπου λάθος διορθώστε με, όλα όσα γράφω είναι από αυτά που άκουσα, διάβασα αλλά και είδα πριν λίγες ώρες στην πρώτη μου παρθενική βόλτα στην περιοχή!

O Κώστας με βάση τον προϋπολογισμό που έθετα 400-500 euro κατέληξε σε κάποιες συγκεκριμένες προτάσεις. Όλα τα μοντέλα που συζητήσαμε θα τα βρείτε στο delicious tag μου bikes.Κάποια δεν ήταν διαθέσιμα,κάποια ήταν πάνω από τον προϋπολογισμό μου κτλ κτλ.

Δεν είμαι ειδικός για να σας πω ποιο είναι καλύτερο, από τα λίγα που ξέρω είναι οτι παίζουν ρόλο η ποιότητα κατασκευής του σκελετού, τα περιφερειακά του (και το πόσο ομογένεια υπάρχει μεταξύ τους), το βάρος του κτλ.Είμαι σίγουρος οτι αν ενδιαφέρεστε και θέλετε λίγο βοήθεια ο καλός μου φίλος δε θα πει όχι να σας απαντήσει σε κάποιο email, θα τον βρείτε εδώ.

Καταλήξαμε στο Γερμανικό Ghost CR 1800 (2008) που βλέπετε πάνω. Το αποκάλεσαν τίμιο ποδήλατο. Καλός σκελετός για την κατηγορία του, με λογικά περιφερειακά (όπου το πλεονέκτημα είναι οτι έχει την ίδια οικογένεια για όλα και όχι μίξη .όπως κάνουν σε άλλα μοντέλα για να ισοσκελίσουν τις τιμές). Από το μαγαζί που το αγοράσανε μας είπαν και ήταν αλήθεια οτι το μοντέλο 2009 δεν έχει σχεδόν καμία αλλαγή.

Προμηθεύτηκα τα απαραίτητα φωτάκια μπροστά πίσω (τρελή πλάκα το βράδυ), και άφησα το δικό μου κατά δικό μου φάντασμα στα χέρια του φίλου μου ο οποίος θα έκανε το παρθενικό test drive απο την Ηλιούπολη στο Χαϊδάρι. Εγώ ξεκίνησα με πόδια-ΜΕΤΡΟ-πόδια. Καθώς έφτανα στο Αιγάλεω, το τηλέφωνο χτύπησε .'Έλα που είσαι ; ακόμα στο μετρό μόλις βγήκα'.'Χα ρε φίλε είμαι ήδη κάτω από το σπίτι'.

Μετά από μία ώρα, κατέβηκα και εγώ για την πρώτη μου μεγάλη- τοπική βόλτα. Οι πρώτες εντυπώσεις θετικές. Είναι πραγματικά ελαφρύ!Επίσης δεν είχα οδηγήσει ξανά ποδήλατο με ανάρτηση- και χάρηκα όταν είδα πόσο χρήσιμη είναι στους δυτικούς μας καρόδρομους. Μετά είπα να δοκιμάσω και την mountain something μεριά του φαντάσματος μου και μπήκα στο άλσος. No problem at all. Μια μικρή παρατήρηση εδώ. Το δικό μου hybrid έχει από τη μαμά του λάστιχο ναι μεν λεπτό αλλά με προφίλ για λίγο χώμα δεν είναι εντελώς 100% για άσφαλτο. Ο Κώστας είπε οτι δεν είναι και τόσο άσχημη επιλογή μιας και σε κακούς δρόμους θα σου δώσει μια πιο σίγουρη αίσθηση από την άλλη ίσως χάσεις σε πρόσφυση όταν θα κάνεις πολύ extreme ελιγμούς (κάτι για το οποίο δεν είμαι έτοιμος έτσι και αλλιώς ακόμα).

Ανέβηκα το άλσος 1-2 φορές, μετά δειλά δειλά στο Αιγάλεω, βγήκα με τα φωτάκια μου να αναβοσβήνουν στον δρόμο και .συνέχισα τη βόλτα μέσα σε στενά και δρόμους γνωστούς από Αιγάλεω προς Χαϊδάρι.Αρκετά ωραία αίσθηση το ποδήλατο, καμία σχέση με αυτό που θυμόμουν από το παλιό και σκουριασμένο μου mountain πριν σχεδόν 15 χρόνια! Επίσης άρχισα να νιώθω να ξυπνάνε μυς στο σώμα (πόδια) αλλά και χέρια - στήθος. Φυσικά, οι παλμοί ανέβηκαν και πιστεύω οτι ήταν μια γεμάτη 1.5 ώρα με αρκετή αερόβια άσκηση.

Τώρα προπόνηση τις επόμενες 2 μέρες και την παρασκευή το βράδυ, θα κάνω την πρώτη μου μεγάλη βόλτα- σε μια προσπάθεια να συμμετέχω σε FreeDay ride. Θησείο -Χαιδάρι-Αγία Βαρβάρα- Νικαια - ΣΕΦ!

Αυτά για την ώρα, να σας ευχηθώ και στα δικά σας; Όχι δε θα το κάνω, ίσως είναι μια καλή αφορμή να το σκεφτείτε όπως έκανα και εγώ, να θέσετε τους στόχους σας και ποιος ξέρει μπορεί να το αποφασίσετε!

Τα λέμε στους δρόμους .