μικρή ιστορία κρίσης στο Canary Wharf

Χθες σε κάποιο από τα διαλείμματα μεταξύ συναντήσεων πιάσαμε τη γνωστή συζήτηση για το credit crunch και τη γενικότερη κρίση. Ρωτούσα τι γίνεται στο Λονδίνο, αν έχουν δει αλλαγες αν κάποιος γνωστός η συγγενής την έπαθε κτλ. ΟΙ συνάδελφοι εκει στο Canary Wharf μου είπαν για την ημέρα που η Lehman Brothers γνώρισε epic fail. Με το που βγαίνεις απο τον σταθμό του Tube στο αριστερό σου χέρι ένα αρκετά μεγάλο κτήριο στέγαζε τα γραφεία της (στην Αγγλία). Αν παρατηρήσεις τώρα το πιο μεγάλο του μέρος είναι σκοτεινό :). τη συγκεκριμένη μέρα Λοιπόν, βλέπανε σειρές από κόσμο να βγαίνει από το κτήριο με τα κλασικά χάρτινα κουτιά - η ώρα της αποχώρησης. Ακριβώς δίπλα στο ποτάμι και στο ισόγειο από τους ουρανοξύστες υπάρχουν ωραίες και class μπυραρίες - bar κτλ. Καθώς ο κόσμος έβγαινε κατέληγαν για τη μπύρα/ποτό της παρηγοριάς.Μέσα όμως στα μαγαζιά όμως αντί να περιμένεις γενικά χαμηλών τόνων διάθεση επικρατούσε μια αναμπουμπούλα. Ήταν το ίδιο ακριβώς απόγευμα που εξειδικευμένοι head hunters και agents ορμούσαν στα άνεργα μόλις στελέχη - και τους κλείνανε για ανταγωνιστές της αγοράς!Εντυπωσιακό έτσι!

Ακόμα και σε περιόδους κρίσης πάντα υπάρχει ευκαιρία τελικά - σκληρή η αγορά δεν αφήνει τίποτα να πάει χαμένο! Σύμφωνα με τα λεγόμενα πολλών - αρκετά μεγάλο στελέχη μείνανε ουσιαστικά μερικές ώρες μόνο άνεργα - αμέσως πήγαν κάπου αλλού. Τα θύματα ήταν κυρίως οι χαμηλόμισθοι σε τέτοιους οργανισμούς, οι οποίοι τώρα όπως γράφανε οι αγγλικές εφημερίδες έχουν αυξηθεί τόσο πολύ που τα ποσοστά ανεργίας ανέβηκαν σε χρόνο ρεκόρ.

Κάποιος είπε μια ωραία φράση - it's ok lets cry for them, που έμειναν χωρίς δουλειά αλλά let's not cry too much - τα σκανδαλώδη bonus ήταν τόσο μεγάλα που ακόμα και σε περίοδο κρίσης- παρείχαν ένα αρκετά καλό δίχτυ ασφαλείας.

τι να πεις. :)