Εντυπώσεις απο James Taylor Quarter - too fucking Acid for ya?
Είναι πολλές φορές που συνδυάζεις μουσικές με προσωπικές σου στιγμές ή και ολόκληρα κομμάτια της ζωής σου. δε θα μπορούσα να αποτελώ εξαίρεση στον κανόνα, νομίζω οτι ισχύει για όλους. Σήμερα το βράδυ γύρισα 7 χρόνια πίσω στο 1999 όπου πρώτο-άκουσα (εγω) τους James Taylor Quartet, και τους έγραψα σε τότε δισκάκια ATRAC για το πρώτο μου mini disk καθώς έκανα τις πρώτες μου βόλτες στο Λονδίνο στην Βικτώρα να περιμένω την National Express ή να τρέχω με γρήγορα βήματα στα στενά του Padinghton και δίπλα από το Imperial University.Μικρό παιδί χαρά γεμάτο, αλλά αυτή η μουσική είχε τόσο ρυθμό δύναμη και έτσι μου κόλλησε.
Απο το Wait a minute στο Get Organized σε παλιότερα και στη συνέχεια σε νέα λιγότερο acid Jazz και funky ακούσματα πάντα ήταν μία εξαίρετη συντροφιά. Κολλημένος με το Indian Summer τη διασκευή του Μission Impossible το θέμα απο το starky & Hutch ή τη διαδισκευη στο Mrs Robinson. Ατελείωτα βράδια, σκοτεινά με μια οθόνη να αναμένη τα πλήκτρα να παίρνουν φωτιά, γραμμές άκομψου τότε κώδικα, compile, εργασίες η μουσική συντροφιά των άγγλων μουσικών ήταν αρκετά συχνά εκεί!
Σήμερα Λοιπόν, γύρισα πίσω και τους είδα/ άκουσα ζωντανά στο Club Fuzz (Βουλ.22). Λιγο μετά τις 9 ο James Taylor και η παρέα του ανεβαίνουν στη σκηνή και ο χώρος γεμίζει μουσική και συγκεκριμένα γεμίζει ρυθμό .ρυθμό έντονο που σε έκανε ηθελες δεν ήθελες να κουνηθείς! Η πρώτη ώρα έφυγε γρήγορα στην αρχη ο κάθε ένας απο τους μουσικούς έδωσε τα σόλο του, με πρώτο και καλύτερο τον JT ο οποίος χτύπαγε τα πλήκτρα σαν δαιμονισμένος σε μερικές στιγμές, ήταν απορίας άξιο πως το έβγαζε ολο αυτό το πράγμα με τόσο έλεγχο. Το αρμόνιο (ηλεκτρο- πιανο) τσίριζε σε κάθε ευκαιρία και δεν ήταν λίγες οι στιγμές που νόμιζες οτι ο άνθρωπος ασελγεί πάνω του .O κάθε μουσικός είχε το δικό του part στο να σολάρει και έπαθα πλάκα στα drums και στο μπάσο. ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΙ! Μου έκανε γενικά εντύπωση (όχι οτι θα γινόταν διαφορετικά) οτι παρά τις συνεχές εναλλαγές στα σόλα στα κομμάτια αλλά και στο ποιος κάνει τις γέφυρες για το επόμενο κομμάτι κανείς δεν έχασε το μέτρο.Πάντα συντηρούσαν ρυθμό, αρκετά τεχνίτες οι άνθρωποι.
Ο ήχος ήταν αρκετά καλός και μερικές στιγμές άν έκλεινες τα μάτια μπορούσες να φανταστείς οτι το ακούς στον φανταστικό σου κόσμο, όπως τότε εκείνο το βράδυ που σου σου έδωσε εκείνη το CD και σου είπε άκουσε το θα σου αρέσει!
Με την ώρα ο κόσμος ζεσταινόταν, οι ηλικίες διάφορες υπήρχαν και 40 φευγα και 30 φευγα και 20 φεύγα το σημαντικό ήταν οτι αρκετοί από αυτούς φαινόταν οτι τους άρεσε και αυτό ήταν καλό. Ο JT ζήτησε αρκετές φορές από τους ανθρώπους του μαγαζιού να μεγαλώσουν τον φωτισμό για να βλέπει όπως έλεγε τον κόσμο, συχνά ζητούσε το χειροκρότημα και τον χορό! Δεν μπορώ να μην αναφέρω και την πάρα πολύ καλή τραγουδίστρια που είχε μαζί μια έγχρωμη φωνάρα που θα μπορούσε να κάνει τα μαλακισμένα μπουζουκόβια τσόλια της Αθηναϊκής νύχτας να πάνε απλά στο σπίτι τους!
Με την ώρα έβλεπες όλους να κουνιούνται δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς το πιάνο τσήριζε η κιθάρα και το μπάσο χανόντουσαν μέσα σε σόλο, τα drums έδωσαν ρέστα και το τι (ανάποδα μέτρα - οι μουσικοί ξέρουν) έκαναν δε λέγεται. Όσο πιο παράξενα κουνιόσουν τόσο καλύτερα η μουσική αυτή δεν έχει όριο είναι παράξενη από τη φύση της ρυθμική και δυναμική.
Την επόμενη φορά πρέπει να φροντίσω να πάω με τη συντροφιά δεσποινίδος που θα έχει όρεξη για χορό γιατί δεν υπήρχε πιο cool πράγμα απο τις διάφορες υπάρξεις να κουνιούνται περίεργα στο ρυθμό της Acid Jazz και Funk μουσικής.Όταν είσαι μόνος δεν το χαίρεσαι τόσο αλλά οκ δεν έχω παράπονο.
Ένα μικρό παράπονο, ήθελα να παίξουν λίγο παραπάνω, δηλαδή να ξεπεράσουν τις 2 και ώρες που έπαιξαν. Το ρεπερτόριο τους είναι αρκετά μεγάλο και θέλει ώρες γιανα το καλύψουν αλλά δεν άκουσα Indian Summer, Mrs Robinsoν κτλκτλ. Δεν πειράζει την επόμενη φορά!
Μια νύχτα γεμάτη ρυθμό Acid Jazz και Funk ακούσματα. Μια νύχτα άψογη.Ελπίζω να τους ξανάδούμε σύντομα και εγώ φυσικά να έχω φροντίσει να έχω παρτενέρ για Funk κουνήματα!
Τον James Taylor και την παρέα του θα τον βρείτε εδώ.