1,5 μήνα στον στρατό και η ζωή συνεχίζεται!

Παρόλο που είχα μερικές ευκαιρίες νωρίτερα να γράψω κάτι σε αυτό το Blog για διάφορους λόγους κούρασης κυρίως ψυχολογικής δεν το έκανα! Μάλλον, τώρα μετά απο 1.5 μήνα μέσα και με τη βασική εκπαίδευση να έχει φτάσει στο τέλος της.είμαι έτοιμος χεχε! 40 μέρες σίγουρα παράξενες στην αρχή ένα ασταμάτητο σπάσιμο νεύρων μετά απλά υπομονή και τίποτα άλλο. Ο στρατό δε νομίζω να ενθουσιάζει τους πιο πολλούς οπότε και εγώ δεν μπορώ να έχω άλλη άποψη απο την αδιάφορη. Αισθάνομαι οτι ακόμα δεν έχω εθιστεί σε αυτό το ατελείωτο και αποχαυνωτικό πρόγραμμα της καθημερινότητας και της απλότητας το οποίο σε κάνει να λες ωραίος ο στρατός δεν έχεις τίποτα να σκέφτεσαι απλά τρως κοιμάσαι κάνεις οτι είναι να κάνεις και αυτό είναι όλο. Ε οχι ελπίζω να μην το πώ ποτέ η ζωή συνεχίζεται και δεν έχω χρόνο για να σπαταλάω σε καθισιό και στασιμότητα λυπάμαι όλους αυτούς που λυπούνται όταν τελειώνει η θητεία τους και λένε τώρα τι κάνουμε! Τι κάνεις; Χτίζεις τη ζώη σου ρε αποχαυνωμένε ψάρακα παίρνεις τη ζωή στα χέρια σου δημιουργείς Ξυπνήστε ζώα! Γενικά καλά, ακόμα δεν έχω φάει φυλακές και κρατήσεις είμαι γενικά δεκτικός σε ό,τι πρέπει να κάνω παρόλα αυτά δεν πολύ ακούω και τα διάφορα που λέγονται μια ατελείωτη διαδικασία mind manipulation.Γιαυτό πρέπει να πας αγαπητέ αναγνώστη νωρίς στον στρατό γιατί μετά θα ακούς τα διάφορα που θα σου λένε και δε θα μπορείς να τα δεχτείς τόσο εύκολα. Ο 18χρονος ομως είναι σαν μια φέτα ψωμί έτοιμη να τις ρίξεις οτι θέλεις βούτυρο μαρμελάδα .κτλ.