Γεια χαρά

Πάει καιρός (πάλι) απο την τελευταία φορά που έγραψα σε αυτό το Blog.Σήμερα ένας φίλος με ρώτησε τι γίνεται και αν θα ξαναγράψω.Ιστορική στιγμή ο πρώτος μου αναγνώστης ο οποίος μάλιστα ρωτάει για Updates.Κάτι σημαίνει αυτό αγαπητοί το blog αυτό πέρασε σε μία άλλη εποχή Πως λέμε η εποχή του Χαλκού ε εδώ περάσαμε στην εποχή του αναγνώστη.

Λοιπόν, έχουμε και λέμε αυτή τη στιγμή προετοιμάζομαι για ένα ακόμα πτυχίο.Ποιο είναι αυτό; Μα φυσικά του οδηγού αυτοκινήτου. Καλά μιλάμε σήμερα έβαλα και τρίτη ταχύτητα.Ένας νέος ιππότης της ασφάλτου είναι κοντά σας φίλοι και φίλες.Σε λίγο καιρό και με επίσημα χαρτιά. Και που να βάλω την τετάρτη ε; θα στήσω ολόκληρο δικτυακό τόπο!

Αλλάζω θέμα, στη ζωή σας γενικά δε νιώσατε η δε νιώθετε οτι έρχεται η στιγμή να κάνετε κάποια πράγματα στερεότυπα η πράγματα για τα οποία ακούγατε διάφορα πριν αυτά γίνουν. Πχ την πρώτη φορά που έκανες έρωτα, την πρώτη σου μέρα στο πανεπιστήμιο, την πρώτη σου δουλειά, την πρώτη φορά που οδήγησες αυτοκίνητο εε αυτή τη στιγμή νιώθω κάπως έτσι μιας και ακόμα μια τέτοια εμπειρία είναι κοντά στην πραγμάτωση της. Φυσικά, δεν είναι άλλο απο τον στρατό! Όλοι θα έχετε ακούσει έστω καμία ιστορία απο τον μπαμπά τον θείο βέβαια τότε ακούγαμε και απλά γελάγαμε αλλά όταν έρχεται η ώρα να φορέσεις τα χακί ε κάπως αλλάζει το θέμα. Πιο πολύ είναι το ψυχολογικό σόκ το οποίο να πώ την αλήθεια είμαι και περίεργος στο να το νιώσω από την άλλη σε κατακλύζει ένα tsunami απο ξενέρωμα χεχε! 30 μερούλες έμειναν Λοιπόν, για να γεμίσω το σακίδιο μου, να πάρω το λεωφορείο, να ταξιδέψω και να φτάσω μετά απο 15 λεπτά στο Κέντρο Εκπαίδευσης Διαβιβάσεων Χαΐδαρίου! Καλό ε;

Θέλω κατά τη διάρκεια της θητείας μου να γράφω τακτικά αν μου το επιτρέπει και η κατάσταση οπότε θα κηρύξω το blog σε κατάσταση επιστράτευσης!