LinkedIn recommendations μπορείς και εσύ, αλλά όχι με τον συνήθη τρόπο
image borrowed from here
Μιας και βρίσκομαι σε περίοδο αποχώρησης, όπως έγραψα και πιο κάτω, θεωρώ χρέος μου να αφιερώνω λίγο χρόνο και να αποδίδω τα εύσημα σε συνεργάτες που δούλεψα στενά τα τελευταία χρόνια ή μήνες.
Χρησιμοποιώ τη σχετική επιλογή από το LinkedIn το οποίο συνεχίζω να πιστεύω οτι είναι ένα από τα πιο αξιόλογα site / εφαρμογές για τον επαγγελματία του μέλλοντος. Όπως χαρακτηριστικά έλεγα πρόσφατα, αν ζούσα στο εξωτερικό, ίσως κάπου κοντά στο San Francisco θα έκανα τα πάντα για μια θέση εκεί.
Στο θέμα μας λοιπόν. Ακόμα και τώρα η συνήθεια μου αυτή, συνεχίζει να εντυπωσιάζει συναδέλφους, οι οποίοι είτε δεν το έχουν σκεφτεί, είτε δεν έχουν ξανά δεχθεί recommendation είτε φοβούνται να γράψουν, είτε δεν ξέρουν πως να το διαχειριστούν. Σαν επαγγελματίας το συνηθίζω εδώ και χρόνια και είναι κάτι σαν αυτοματισμός_.
Μου αρέσει αρκετά που βλέπω οτι σε αγορές πέρα από τη μικρή και καχύποπτη (πολλές φορές) Ελλάδα, ο κόσμος εκφράζεται ελεύθερα και δεν φοβάται να γράψει έναν καλό λόγο για κάποια συνεργασία. Στην Ελλάδα θεωρώ είμαστε ακόμα πίσω σε θέματα δημιουργικής και χρήσιμης συναδελφικής αλλά και επαγγελματικής αλληλεγγύης. Ενώ στον δημόσιο τομέα είμαστε ποτισμένοι με την έννοια της συναδελφικής αλληλοκάλυψης κτλ και στον ιδιωτικό το φαινόμενο του ασε ρε που θα γράψω καλό λόγο για τον τάδε, για να μου φάει τη δουλειά άσε που τότε μου είχε κάνει αυτό, μας λείπει αυτό το θάρρος να γράψουμε κάποια ειλικρινή άποψη.
Θα σας προτρέψω Λοιπόν, (ιδιαίτερα αν είστε in between jobs) θα δώσετε λίγο χρόνο και να σκεφτείτε για συναδέλφους στην τωρινή ή παλιότερες δουλειές που σας κέρδισαν με τις ικανότητες τους. Αν δεν ξέρετε πως να ξεκινήσετε ή με βάση ποιες αρχές, παραθέτω τον δικό μου.
-
Η λέξη recommendation έχει θετική χροιά, άρα γράφεις για όσους έχεις να πεις κάτι καλό και αξιόλογο. Προφανέστατα, για όσους δεν μπορείς να το κάνεις γιατί δεν έχουν σύμφωνα με τον δικό σου επαγγελματικό κώδικα κάτι καλό ή τελικά δεν μπορέσατε να συνεργαστείτε, δε γράφεις. Απλά πράγματα.
-
Προσπάθησε να αποφύγεις τον ξύλινο και τυπικό τρόπο γραφής.
-
Σκοπός σου δεν είναι να γράψεις κάτι τυπικό, μια γενικολογία, όπως κάνουν δυστυχώς πολλοί. Πχ ήταν πολύ καλός γενικά και συνεργαστήκαμε άψογα και τα πήγαμε περίφημα - πραγματικά κάτι σαν το προηγούμενο δε μου λέει κάτι.
-
Δώσε μερικές πληροφορίες για το context της συνεργασίας σας, δηλάδη σε ποια δραστηριότητα, σε ποιο project και πόσο καιρό ειχατε την ευκαιρία να συνεργαστείτε.
-
Σκέψου ποια από τα επαγγελματικά χαρακτηριστικά ή αξίες και ικανότητες του συναδέλφου σου σε κέρδισαν και θεωρείς οτι βοήθησαν εσένα, την συνεργασία και ίσως την εταιρία ευρύτερα.
-
Γράψε ποια ήταν εκείνα τα χαρακτηριστικά που νομίζεις οτι έκαναν τον συνάδελφο σου να ξεχωρίζει για σένα, παράλληλα τι μπορεί να περιμένει ένας επόμενος εργοδότης από αυτόν, σε περίπτωση που αποφασίσει και αυτός να αλλάξει εργασία.
-
Μην έχεις κανένα δισταγμό αν ο συνάδελφος δεν είναι στο ίδιο εταιρικό level (τυπικότητες) με σένα. Είμαστε όλοι εργαζόμενοι είτε κάποιος είναι σε ένα επίπεδο management πάνω από σένα, είτε μερικά πιο κάτω σαν πιο junior, είτε στο ίδιο. Ο καθένας μας βλέπει τα πράγματα από τη δική του οπτική. Πχ, έχει μεγαλύτερη αξία αν ένας developer σε μια ομάδα γράψει για τα δυνατά σημεία του ανθρώπου που έκανε manage τον χρόνο και το planning του project (project manager) από κάποιον άλλο με την ίδια θέση στην ίδια εταιρία σε διαφορετικό project. Είναι σημαντικό π.χ να ξέρεις οτι μέρος της ομάδα του ανθρώπου που δέχεται το recommendation δούλεψε μαζί του, και είδε καλά στοιχεία, παρά συναδελφικά γλειψίματα.
-
Αν αναρωτιέσαι μα δεν μπορώ πχ να γράψω για τον συνάδελφο τάδε, που ναι μεν δεν ήμασταν στο ίδιο έργο, δραστηριότητα αλλά ήμασταν στον ίδιο οργανισμό;. Φυσικά, και μπορείς να γράψεις, αλλά βρες εκείνα τα σημεία που στα πλαίσια της συνύπαρξης σας κάτω από την ίδια επαγγελματική στέγη σε έκανε να πεις πχ ΄Θα ήθελα να συνεργαστώ μαζί του'.
-
Μην γράψεις recommendation από ευγένεια, χωρίς πλάκα μην το κάνεις, φαίνεται από τον τρόπο γραφής άσε που αυτό που έχουμε ανάγκη στην σημερινή επαγγελματική πραγματικότητα όπου πολλές φορές επικρατεί η ευθυνοφοβία αλλά και το job security- ism είναι η ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ!
-
Μην ξεχνάς οτι το 2013 και πιο πέρα, το LinkedIn profile σου είναι πιο relevant από το ίδιο το CV σου.
-
Αν πετύχεις ανθρώπους που θα σου κάνουν παρατήρηση οτι δεν τους άρεσε αυτό που έγραψες γι_ αυτούς ή θέλουν κάτι πιο πομπώδες ή από κάποιον με μεγαλύτερο credibility ή γενικά νομίζουν οτι τους χαλάς τη μόστρα, ΑΓΝΟΗΣΕ ΤΟΥΣ είναι ακριβώς αυτοί οι δήθεν, επαγγελματίες που σίγουρα δε θες να συνεργάζεσαι μαζί τους. Το LinkedIn δεν είναι χώρος ποζεριάς, ή τουλάχιστον έτσι πιστεύουν κάποιοι άνθρωποι εκεί έξω (και εγώ μαζί).
-
Δεν πρέπει να είναι ο job κολλητός / φίλη σου για να γράψεις recommendation, πολλές φορές κρίνουμε έναν άνθρωπο επειδή είναι συμβατός με την προσωπικότητα μας και έχουμε ανάπτυξη μια παραπάνω από επαγγελματική σχέση. Αρκετά ανθρώπινο και χρήσιμο, παρόλα αυτά πρέπει να μπορούμε να διακρίνουμε που σταματάει ο καλός λόγος σε mode ΄είναι καλό παιδί και κάνουμε καλή παρέα_ στο _είναι καλος επαγγελματίας, και κάνει συγκεκριμένα πράγματα πολύ καλά, άσχετα με τις κοινωνικές μας σχέσεις'. Μια τελευταία παρατήρηση σε αυτό είναι οτι, και τα κοινωνικά στοιχεία της προσωπικότητας κάποιου είναι σημαντικά. Πχ αν ένας συνάδελφος είναι πραγματικά team player ή αρκετά ήρεμος και συγκαταβατικός και σας έχει κερδίσει πολλές φορές με το συγκεκριμένο attitude ιδιαίτερα σε περιπτώσεις κρίσης στη δουλειά, προφανέστατα είναι κάτι που έχει και επαγγελματική αξία!
Αυτά, Λοιπόν, μη βαριέστε, μη φοβάστε και μην ντρέπεστε και γράψτε για όσους θεωρείτε αξιόλογους. Γράψτε ένα ρεαλιστικό και ειλικρινές recommendation και φυσικά μην το κάνετε ποτέ για να πάρετε ένα αντίστοιχο πίσω. Το πιο ωραίο recommendation είναι αυτό που πραγματικά το γράφει κάποιος γιατί το πιστεύει και όχι για πρέπει ή αισθάνεται υποχρεωμένος. Παρόλο που ζούμε και εργαζόμαστε σε μια μικρή και ιδιαίτερα επιθετική και καχύποπτη αγορά, δεν είναι αργά να αποδείξουμε οτι έχουμε κάποια καλά επαγγελματικά quality και ξέρουμε να αναγνωρίζουμε τους ικανούς. Το ξέρω ακουγεται κάπως ρομαντικό, αλλά εγώ συνεχίζω να το αισθάνομαι εδώ και χρόνια και το νιώθω σαν χρέος απέναντι στην επαγγελματική ηθική που έχουμε μέσα μας (όση έχουμε χεχε).