Μετεκλογικές .σκέψεις.

Λοιπόν, θα καταγράψω τι σκέψεις μου για τα αποτελέσματα, πιο πολύ σαν log για το τι σκεφτόμουν και σε αυτές τις εκλογές. Μία ακόμα άποψη στις πολλές των ημερών.

Φιλελεύθερη τάση

Όπως έχω δηλώσει καθαρά εδώ και πολλά χρόνια, τα κόμματα του συγκεκριμένου χώρου - παίρνουν την ψήφο μου σταθερά.Έτσι και χθες. Τα αποτελέσματα ήταν για ακόμα μια φορά απογοητευτικά (κακά τα ψέματα) .

Θεωρώ οτι μάλλον, κάπου εδώ έχουμε το τέλος (ίσως για μένα) της πολιτικής πορεία του Στέφανου Μάνου, τον οποίο θεωρώ αξιόλογο πολιτικό, μπροστά από την εποχή του και εξαιτίας των ιδεών του και της στάσης του δεν κατάφερε ποτέ να βρει τον δρόμο του έτσι ώστε να βρίσκεται στα έδρανα της βουλής - πιο συχνά. Πιστεύω στις ιδέες του και σε όσα είπε και σε αυτές τις εκλογές, λυπάμαι που διάφοροι τυχάρπαστοι θα πάρουν τη θέση του - έστω και τώρα είχε να προσφέρει. Θεωρώ οτι τώρα θα ήταν καλό να βοηθήσει στο να δημιουργηθεί μια νέα φιλελεύθερη δύναμη με νέους, τεχνοκράτες ανθρώπους και αυτόν ως σύμβουλο.Έχει φανεί οτι έχει μεγάλη πολιτική κουλτούρα και θα αναφερθώ σε αυτή λίγο πιο κάτω και πιστεύω οτι θα κάνει το σωστό.

Σε οτι έχει να κάνει με τη δημιουργία ξανά- Δράση - Φ.Σ. δε συμπάθησα ποτέ κάποιες από τις απόψεις του Θ.Τζήμερου , ούτε και το στυλ του αλλά αυτό δεν ήταν λόγος να μη διακρίνω στα βασικά (και για μένα είναι το οικονομικό μοντέλο) σχεδόν ταυτόσημες απόψεις με τη δράση. Θεώρησα Λοιπόν, με βάση τις οικονομικές προτάσεις (πιο μετά γι_ αυτό) οτι το πιο λογικό θα ήταν να ενωθούν. Χαίρομαι, πραγματικά χαίρομαι, ιδιαίτερα από τη μεριά του Σ.Μάνου που αρκετοί, ακόμα και από τη δημ.Ξανά τον θεωρούσαν απομεινάρι της παλιάς πολιτικής εποχής, που έδειξε τι σημαίνει σ****υνεργάζομαι, συμβιβάζομαι - συμμαχώ για έναν κοινό σκοπό. Με άλλα λόγια, τα κόμματα αυτά είχαν διαφορές, αλλά ήταν ένδειξη πολιτικού πολιτισμού να ενωθούν να προσπαθήσουν να έχουν μια συνοχή στις εκλογές. Αυτός ήταν ο μεγαλύτερος λόγος που τους ψήφισα. τη στιγμή που ακόμα και τώρα τα 3 πρώτα μεγαλύτερα κόμματα πίσω από ανούσιες πολιτικές ή στημένα παιχνίδια δεν μπορούν να κάνουν μια κυβερνητική ένωση - τέτοιες πράξεις είναι αξιοσημείωτες για μένα.

Γιατί δεν πήγαν καλά;

Θα τολμήσω να κάνω μια ανάλυση - αν και δεν είμαι ούτε οικονομολόγος ούτε κοινωνιολόγος- κατά βάση απλά θα καταγράψω την δική μου άποψη. Δεκτές παρατηρήσεις και διαφορετικές απόψεις. Οι οικονομικές προτάσεις και το μοντέλο ανάπτυξης αυτών των κομμάτων δεν μπορεί να γίνει δεκτό από την Ελληνική κοινωνία και αμφιβάλλω αν θα γίνει ποτέ δεκτό. Κάτι το οποίο αναγνωρίζω και σέβομαι. Ο λόγος βρίσκεται όχι στο μνημόνιο αλλά δεκαετίες πριν σε μια στρέβλωση ιδεολογική (κατά την άποψη μου) η οποία με τη βοήθεια αντίστοιχης πρόχειρης οικονομικής διαχείρισης - κοίμισε μια ολόκληρη χώρα. Αρκετοί άνθρωποι της γενιάς μου συνεχίζουν να κοιμούνται μέσα σε αυτή την πλάνη (αυτό πάλι καθαρά προσωπική άποψη).

Το πρόβλημα είναι πιο παλιό από το μνημόνιο .

Θεωρώ οτι στην Ελλάδα από τη μεταπολίτευση και μετά μεγαλούργησε στην πολιτική ζωή και στο πολιτικό σύστημα η δύναμη της ανταπόδοσης. Δώσε ψήφο πάρε μια χάρη ή ένα βόλεμα. Γενιές ολόκληρες Ελλήνων - ηλικιακά πχ οι γονείς μας ίσως και λίγο πιο μικροί μεγάλωσαν μέσα σε έναν κόσμο τον οποίο τότε έκριναν ως άκρα πολιτικοποιημένο και μάλιστα ένιωθαν περήφανοι γι_ αυτό. Πολιτικές παρατάξεις μεγάλωσαν τη δύναμη τους με το να σκορπάν τα δημόσια χρήματα σε πολίτες αλλά και επιχειρηματίες με σκοπό τη διατήρηση τους στην εξουσία. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ (ιδιαίτερα το πρώτο) εναλλάχτηκαν στην εξουσία και αν το δεις πρακτικά και χωρίς πολλές φιλοσοφίες - δεν ενήργησαν δυναμικά στο να αλλάξουν ή να οδηγήσουν την χώρα σε πιο μοντέρνα παραγωγικά μοντέλα, αντί αυτού κατάφεραν και διόγκωσαν τον δημόσιο τομέα σε μεγάλο βαθμό, τον κατέστησαν αντιπαραγωγικό μιας και έβαλαν στο πολιτικό τους μίξερ τον συνδικαλισμό, τον φτηνό δημόσιο δανεισμό, την μονιμότητα και τέλος την δημόσιο-powered επιχειρηματικότητα.

Όσο το χρήμα υπήρχε είτε στη μορφή πληθωριστικής δραχμής με το μέσο-βιοτικό μας επίπεδο αμφιλεγόμενα χαμηλό, είτε στο ισχυρό euro μέσα από τα αρχικά πακέτα στήριξης, αυτός ο φαύλος κύκλος της ανταπόδοσης, του ιδιαίτερα χαμηλού ρυθμού προσαρμογής/ανάπτυξης, του κρατισμού σε όλα τα επίπεδα κράταγε τον λαό σε ύπνωση.

Όλους μας βασικά, για να μη θεωρηθώ οτι ήμουν και εγώ κανένας φωστήρας ή Ελληνάρας που έλεγε (σας τα έλεγα). Η ύπνωση αυτή είχε 2 όψεις 1) στατικότητα στην εξέλιξη της χώρας και της οικονομίας 2) στρέβλωση στο πολιτκό DNA του μέσου Έλληνα, όλο και πολύ μέσα μας, ασυνείδητα στο σπίτι μας, στον κοινωνικό μας κύκλο συνδέαμε την έννοια της προκοπής με την επαγγελματική ασφάλεια και χαλάρωση μια θέσης στο δημόσιο. Αυτή η αλλαγή στο DNA μας νομίζω οτι είναι και το χειρότερο side effect των πολιτικών αυτών και όχι το Χ,Υ χρέος που έχει δημιουργηθεί και χρειαζόμαστε στην α ή β μορφή δάνεια για να ξεπληρώσουμε.

Το μνημόνιο είναι το επιστέγασμα, απλά το τελευταίο κομμάτι του καταστροφικού puzzle που ξεκίνησε με πολιτικές χωρίς ουσία, με καταστροφική οικονομική στρατηγική και μηδαμινή προσπάθεια να αλλάξουμε το προφίλ της οικονομίας μας.

Προφανέστατα η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού δε συμμερίζεται ουσιαστικά την εξήγηση αυτή ή μάλλον, μπορεί να το αντιλαμβάνεται. Το αντιλαμβάνεται (ίσως και δικαιολογημένα) ως μια επιθετική αρπαγή των όσων είχαμε αποκτήσει - και τώρα μας τα κλέβουν.

Σε κανένα μας δεν είναι εύκολο να βλέπουμε μείωση αποδοχών και βιοτικού επιπέδου - πραγματικά σε κανένα μας. Δεν διακρίνω όμως αρκετές φωνές που να προσπαθούν να εξηγήσουν την κατάσταση και να αντιληφθούν οτι και το ταμείο είναι μείον, και η δυναμική μας σαν χώρα είναι μείον και φυσικά (π_ροσωπική άποψη και εδώ) με τον έναν ή τον άλλον τρόπο

• το party για όλους μας έχει τελειώσει είτε στην κυβέρνηση είναι η Αριστερά είτε η ΝΔ είτε η σύμπραξη. Ακόμα και μια αλλαγή οικονομικού μοντέλου και αλλαγή νομίσματος η μετάβαση θα ήταν ακόμα πιο βίαιη τουλάχιστον στην αρχή και με την ΜΗΔΕΝΙΚΗ παραγωγική δυναμική της χώρας (κάτι το όποιο όπως είπα έπρεπε να φροντίσουμε δεκαετίες πριν) δεν πιστεύω οτι θα μπορούσαμε να φτιάξουμε την κατάσταση. Εδώ υπάρχουν να υποθέσω πολλές απόψεις, όποτε δε διεκδικώ την απόλυτη αλήθεια.

Tι θα ήθελα να γίνει

• Το κράτος θα πρέπει να μειωθεί άμεσα (μέσα από διαφανείς διαδικασίες) και να αλλάξει ο τρόπος management και ελέγχου. Λιγότερο κράτος, λιγότεροι δημ. υπάλληλοι, άμεσο σύστημα ελέγχου παραγωγικότητας, άρση ακόμα και αυτής της γκρίζας μονιμότητας μεγαλύτερος βαθμός μηχανογράφησης. Απλοποίηση διαδικασιών απο την πιο μικρή ως πιο μεγάλη υπηρεσία - το ελληνικό κράτος θα πρέπει να μηχανογραφηθεί ουσιαστικά και όχι με επιδοτήσεις φιλικών επιχειρήσεων με 100αδες εκατ. για συστήματα τα οποία δε λειτούργησαν ποτέ και ούτε θα λειτουργήσουν.
• Το κράτος είναι φανερό οτι δεν είναι καλός manager - εν έτη 2011 δεν ήξερε καν πόσους και ποιους πληρώνει, δεν μπορεί να διαχειριστεί καν την παραγωγικότητα αυτών που δουλεύουν γιαυτό. Στο πλαίσιο αυτό θα πρέπει να μειωθούν οι υπηρεσίες και κλάδοι στο οποίο συμμετέχει και να επικεντρωθεί στα βασικά α) υγεία-πρόνοια, β) παιδεία, γ) ασφάλεια . Κατά την ταπεινή μου άποψη θα πρέπει να μπει στη διαδικασία των αποκρατικοποιήσεων σε πολλούς τομείς. Καθώς θα δίνει διάφορους κλάδους στην αγορά για να γίνει οτι είναι να γίνει - (αυτορύθμιση) θα πρέπει να σκεφτεί τρόπους ουσιαστικά να γίνει regulator - ρυθμιστής και να παρεμβαίνει ουσιαστικά έτσι ώστε να κρατάει μια ισορροπία. Προτιμώ ένα κράτος νομικά δυνατό να παρεμβαίνει σαν ρυθμιστής παρά ένα κράτος που παρεμβαίνει με το να συμμετέχει και το ίδιο στο παιχνίδι με εταιρίες τις οποίες πολλές φορές εκμεταλλεύονται οι εργαζόμενοι. Επίσης αν ο παρεμβατισμός του ελληνικού κράτους επιχειρηματία - ξεκινάει και τελειώνει στη στρατηγική του μονοπωλίου τότε την κάτσαμε την βάρκα.
• Θα πρέπει να σταματήσει σε μεγάλο βαθμό η κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα. Όχι Λοιπόν, δε φταίνε μόνο το χοντρό κράτος αλλά και ο χοντρός κρατικοδίαιτος επιχειρηματικός τομέας (ο οποίος αντί να επενδύει- περιμένει το επόμενο πακέτο, το επόμενο έργο, την επόμενη ευκαιρία). Δεν είναι εύκολο να σταματήσει αυτό με τη μία αλλά ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση είναι κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι η απελευθέρωση γρήγορα πολλών κλειστών επαγγελματών, διάφορες πολιτικές προστατευτισμού γύρω από κάστες επαγγελματιών που τις ευλόγισε ο κρατικός θεός και άλλα συναφή. Μέσα στο ίδιο πλαίσιο η απλοποίηση διαδικασιών για την έναρξη επιχειρήσεων, η μείωση της φορολογίας και των εισφορών για επιχειρήσεις θα βοηθήσουν αρκετά.
• Το ζητούμενο είναι μείωση της ανεργίας - μόνο αυτό θα φέρει ανάπτυξη. Η ανεργία θέλει επενδύσεις είτε από έξω είτε από μέσα αλλά αυτές οι επενδύσεις θέλουν σταθερό οικονομικό περιβάλλον, απλοποιημένο νομικό πλαίσιο (και όχι χάος), λιγότερο κρατισμό, πιο πολύ regulation σε σημεία και πολιτική πράξεων και όχι λόγων.
• Κοινωνική συνοχή - την οποία δεν έχουμε. Αν δεν εμείς οι ίδιοι δεν καταλαβαίνουμε την κατάσταση και τι πραγματικά φταίνε δεν μπορούμε να δουλέψουμε προς τον ίδιο κοινό σκοπό. Θα μου πεις _Ποια είναι η αλήθεια, αυτή που λες εσύ; δε συμφωνώ θα ανταπαντήσεις. Είμαι έτοιμος να ακούσω και άλλες αλήθειες μιας και έχω το θάρρος να γράφω τη δική μου.

Αρκετοί πάω στοίχημα θα ανεβάσουν πίεση με τα παραπάνω, μείωση κράτους, αποκρατικοποιήσεις, μείωση φορολογίας εταιριών. Είναι καθαρά προσωπική μου άποψη και δεν ξέρω αν θα βρεθούμε ποτέ σε θέση στην Ελλάδα να δούμε μια κυβέρνηση που θα περπατήσει σε αυτό το μοντέλο.

Τι θα γίνει .τώρα

Να πω οτι δεν περιμένω να αλλάξει τίποτα.

• Μια κυβέρνηση ουσιαστικά και ιδεολογικά απο συνεχιστές ή απομεινάρια του ανταποδοτικού πολιτικού συστήματος 30 ετών δεν μπορεί να φέρει την αλλαγή πόσο μάλλον, όταν έχει επέλθει ήδη η οικονομική κατάρρευση και η πίεση των δανείων είναι μια πραγματικότητα που πολλοί μέσα στον ιδεολογικό τους ύπνο την .ξεχνάνε.
• Μια αντιπολίτευση η οποία θα βολευτεί στο να κατακρίνει και να επικρίνει όπως έκανε πάντα ιδεολογικά ο αριστερός χώρος χωρίς διάθεση να συμμετέχει ή να πάρει μέρος της ευθύνης. Φυσικά, αυτό δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο της αντιπολίτευσης της αριστεράς, και άλλα κόμματα στο παρελθόν κράτησαν τέτοια στάση. Με τον πρώτο νόμο που θα πάει η κυβέρνηση να περάσει οι ορδές των αντιπαραγωγικών συνδικαλιστών θα βγουν στους δρόμους. Συνδικαλισμός ένα ακόμα θύμα της ελληνικής μηχανής παραγωγής στρεβλώσεων. Μια νέα απεργία για να μην πάμε στη δουλειά μας, για να μην περάσει το πλοίο απο το λιμάνι, για να μη γίνει το ένα και το άλλο.
• Δεν πιστεύω οτι θα κρατήσει αρκετά το σχήμα - θα οδηγηθούμε ξανά σε εκλογές sooner or later ίσως τότε αν δεν έχει δοθεί μια μεγαλύτερη απάντηση στο γενικότερο οικονομικό τέλμα της Ευρώπης εκεί που θα σκεφτόμαστε για ακόμα μια φορά ποιος θα ψηφίσουμε να περάσουμε ξανά στην εποχή της δραχμής.

Μία έκπληξη

Δεν συμφωνώ επί της ουσίας με τις προγραμματικές δηλώσεις αλλά και την πολιτική της Δημοκρατικής Αριστεράς παρόλα αυτά πρέπει να πω οτι η καθαρότητα των δηλώσεων τους απο την πρώτη στιγμή οτι θα στηρίξουν μια κυβέρνηση συνεργασίας με την λογική των ελάχιστων απαιτήσεων - με κέρδισε πάρα πολύ. Στο ίδιο πλαίσιο της συνεργασίας το οποίο με έκανε να ψηφίσω Δη,ξανά/Δραση/ΦΣ έτσι και τώρα νιώθω την ανάγκη να τους δώσω τα εύσημα. Όταν ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ΠΑΣΟΚ/ΝΔ παίζουν παιχνίδια εντυπώσεων μερικές στιγμές πριν ολική κατάρρευση του κρατικού μηχανισμού, λίγος καθαρός λόγος δεν κάνει κακό.

Αυτά ελπίζω να μη σε κούρασα, καλό μας κουράγιο ο δρόμος είναι μακρύς .για τη γενιά μας.